Bracia Wright

W roku 875 arabski badacz eksperymentował z użyciem ptasich piór, aby stworzyć urządzenie zdolne do lotu. Przez wieki powstawały różne konstrukcje skrzydlatych urządzeń, które jednak często kończyły się niepowodzeniem. Dopiero pod koniec XV wieku Leonardo da Vinci gruntownie badał temat latania, ale to marzenie spełniło się dopiero po czterystu latach. Sprawcami przełomu byli bracia Wilbur i Orville Wright z Ohio, zainspirowani latającym bączkiem z dzieciństwa. Dziedzicząc zdolności konstruktorskie po matce oraz wytrwałość i determinację po ojcu, od najmłodszych lat dążyli do stworzenia maszyny latającej. Ich wizja stała się rzeczywistością i to oni dali początek erze lotnictwa. Rada Patronacka Instytutu Smithsona oficjalnie uznała ich za twórców pierwszego udanego lotu aparatem cięższym od powietrza, napędzanym mechanicznie i zdolnym do przewożenia człowieka.

Orville Wright przeżył swojego brata Wilbura o trzydzieści sześć lat i był świadkiem wielu postępów w lotnictwie, od wprowadzenia napędu odrzutowego po pierwsze rakiety i przełamanie bariery dźwięku. Kiedy Neil Armstrong 20 lipca 1969 roku stawiał stopę na Księżycu, miał przy sobie fragment muślinu z pierwszego wynalazku braci Wright. David McCullough, dwukrotny laureat Nagrody Pulitzera, w swojej książce szczegółowo opisuje historię Wilbura i Orville'a Wrightów – ludzi, którzy dzięki swojej odwadze i niestrudzonej pracy, umożliwili ludzkości latanie.