Zejście pod wodę

Niewielka objętościowo powieść, która kryje w sobie głębię tragicznych doświadczeń, urzeka pięknem i subtelnością narracji. Nie znajdziemy tu dosłownych opisów; przerażająca rzeczywistość wyłania się z pozoru nieistotnych epizodów, przemilczeń i delikatnych obserwacji psychologicznych. Akcja rozgrywa się w sanatorium dla pisarzy, a narracja przyjmuje formę osobistego dziennika prowadzonego przez główną bohaterkę, poszukującą spokoju i samotności. Jednak nieustannie wraca ona do traumatycznych wydarzeń z roku 1937, kiedy to jej mąż został aresztowany. W kraju toczy się burzliwa kampania antysemicka, a także dochodzi do tzw. powtórnych aresztowań, które bezpośrednio wpływają na życie w sanatorium. Bohaterka stara się uciec przed opresyjną rzeczywistością, zanurzając się w świecie literatury i przyrody, której sentymentalne opisy stanowią kontrast wobec skrytego między wierszami koszmaru codzienności.