Wszystko jest względne

"Wszystko jest względne" to zbiór horrorów z gatunku tych najbardziej przerażających, jakie można przekazać za pomocą słowa, jak i tych trochę mniej, ale wciąż budzące niepokój. Kilka z opowiadań bezapelacyjnie uważam za niesamowite, choć są też takie, które uznaje za słabe, np. tytułowe opowiadanie "Wszystko jest względne" było dla mnie mało oryginalne i nużące, jednocześnie kończąc się przewidywalnie i mało satysfakcjonująco. Jednak mówiąc o zbiorze, wydanym w 2002 roku, warto skupić się na tych niesamowitych pozycjach, których jest więcej. "Jazda na kuli" to mój zdecydowany faworyt, gdybym miał wybierać najlepszą część książki. King za sprawą tej historii opowiada o tym czego sam boję się najbardziej - o strachu przed śmiercią najbliższych mi ludzi. W opowiadaniu młody chłopak usilnie próbuje dostać się do swojej matki, która przebywa w szpitalu i ma bardzo złe przeczucia. Myślę, że jest to mroczna opowieść o tym, co spotyka nas wszystkich. Zawiera świetny zwrot akcji i niebywale trzyma w napięciu. "Mroczna wieża" to uwielbiany przeze mnie cykl powieściowy Stephena Kinga. We "Wszystko jest względne" zawarł opowiadanie pt. "Siostrzyczki z Elurii", które jest absolutnym "must-read" dla wszystkich sympatyków Rolanda. Wydarzenia zaprezentowane w tej historii mają miejsce jeszcze przed akcją pierwszej części Mrocznej Wieży, ale utrzymuje genialny klimat panującym w tym świecie. Kilka historii zdecydowanie należy do takich, których przeczytanie kończy się głębokim przygnębieniem i smutkiem. Mówią one o okropności przeciętnego życia - np. "Wywiozą ci wszystko, co kochasz" prezentuje Alfiego, który ucieka przed końcem swojego istnienia, przemierzając setki mil swoim samochodem. Tak, chce popełnić samobójstwo, a analiza jego stanu emocjonalnego przynosi wiele. Również "Szczenśliwa moneta" należy do tych przygnębiających opowieści, jednocześnie niosących za sobą uniwersalną prawdę. "1408" również znalazł się w tej kolekcji. Oglądałem wydany w 2008 roku film z Samuelem L. Jacksonem, więc to jego widziałem jako bohatera tej opowieści. Oczywiście przerażające wydarzenia. "Wszystko jest względne" to w większości fantastyczne opowieści, które pozwalają ponownie zachwycać się twórczością mistrza, króla Stephena Kinga. Być może czytając to jesteście chętni na przeczytanie kolejnych krótszych utworów amerykańskiego autora. Mam dobrą wiadomość: w Polsce wydanych zostało jeszcze dziesięć innych zbiorów nowel i opowiadań Kinga. Jest w czym wybierać. Ja polecam "Marzenia i koszmary" oraz "Szkieletową załogę".

"Wszystko jest względne" to zbiór horrorów z gatunku tych najbardziej przerażających, jakie można przekazać za pomocą słowa, jak i tych trochę mniej, ale wciąż budzące niepokój. Kilka z opowiadań bezapelacyjnie uważam za niesamowite, choć są też takie, które uznaje za słabe, np. tytułowe opowiadanie "Wszystko jest względne" było dla mnie mało oryginalne i nużące, jednocześnie kończąc się przewidywalnie i mało satysfakcjonująco. Jednak mówiąc o zbiorze, wydanym w 2002 roku, warto skupić się na tych niesamowitych pozycjach, których jest więcej. "Jazda na kuli" to mój zdecydowany faworyt, gdybym miał wybierać najlepszą część książki. King za sprawą tej historii opowiada o tym czego sam boję się najbardziej - o strachu przed śmiercią najbliższych mi ludzi. W opowiadaniu młody chłopak usilnie próbuje dostać się do swojej matki, która przebywa w szpitalu i ma bardzo złe przeczucia. Myślę, że jest to mroczna opowieść o tym, co spotyka nas wszystkich. Zawiera świetny zwrot akcji i niebywale trzyma w napięciu. "Mroczna wieża" to uwielbiany przeze mnie cykl powieściowy Stephena Kinga. We "Wszystko jest względne" zawarł opowiadanie pt. "Siostrzyczki z Elurii", które jest absolutnym "must-read" dla wszystkich sympatyków Rolanda. Wydarzenia zaprezentowane w tej historii mają miejsce jeszcze przed akcją pierwszej części Mrocznej Wieży, ale utrzymuje genialny klimat panującym w tym świecie. Kilka historii zdecydowanie należy do takich, których przeczytanie kończy się głębokim przygnębieniem i smutkiem. Mówią one o okropności przeciętnego życia - np. "Wywiozą ci wszystko, co kochasz" prezentuje Alfiego, który ucieka przed końcem swojego istnienia, przemierzając setki mil swoim samochodem. Tak, chce popełnić samobójstwo, a analiza jego stanu emocjonalnego przynosi wiele. Również "Szczenśliwa moneta" należy do tych przygnębiających opowieści, jednocześnie niosących za sobą uniwersalną prawdę. "1408" również znalazł się w tej kolekcji. Oglądałem wydany w 2008 roku film z Samuelem L. Jacksonem, więc to jego widziałem jako bohatera tej opowieści. Oczywiście przerażające wydarzenia. "Wszystko jest względne" to w większości fantastyczne opowieści, które pozwalają ponownie zachwycać się twórczością mistrza, króla Stephena Kinga. Być może czytając to jesteście chętni na przeczytanie kolejnych krótszych utworów amerykańskiego autora. Mam dobrą wiadomość: w Polsce wydanych zostało jeszcze dziesięć innych zbiorów nowel i opowiadań Kinga. Jest w czym wybierać. Ja polecam "Marzenia i koszmary" oraz "Szkieletową załogę".

Zdałam sobie sprawę, że Stephenowi Kingowi udało się przełamać moją niechęć do krótkich opowiadań (chyba że mowa o Christie albo Edgarze Allanie Poe). "Wszystko jest względne" po prostu bardzo, ale to bardzo, mi się podobało. Stephen King po prostu nieustannie mnie zadziwia. Każde opowiadanie jest jak pełnowymiarowa książka. Właściwie, każde opowiadanie rozgrywa się w mojej głowie jak pełnometrażowy film albo serial. Stephen King ma tę zdolność, że potrafi sprawić, że szalone scenariusze wydają się całkowicie realne, a postacie wyłaniają się z kartek i jawią się przed naszymi oczami, albo co gorsza w nas samych. Zdecydowanie ciężko jest wybrać najlepsze z czternastu opowiadań, które zawiera w sobie "Wszystko jest względne". "1408" wywołuje dreszczyk emocji swoim uproszczonym podejściem do horroru. Zamiast litrów krwi, tuzina trupów albo upiornych zjaw, Stephen King straszył przerażającym obrazem krzywych drzwi. W "Człowieku w czarnym garniturze" King kapitalnie oddaje przerażenie dziecka. Doskonale pamiętam jak sama odczuwałam, takie emocje, gdy byłam małym brzdącem. Za to "Wszystko jest względne" opowiada stosunkowo prostą historię, ale wykreowane postacie są bardzo wyraziste. Ten utwór opowiada o konkurencji i granicach w dążeniu do celu. Chyba najbardziej trafiło do mnie przekazywaną treścią. "Mroczna Wieża" - fani tego cyklu będą zachwyceni mogąc ponownie poczytać o Rolandzie. Jeszcze przed spotkaniem swojej bandy, ale już podczas spotkania z "Siostrzyczkami z Elurii". Prawdopodobnie najbardziej przerażające opowiadanie, które podchodzi pod prawdziwy koszmar. Pozostałe opowiadania również były świetne. Opisałam po krótce te, które najbardziej wyryły mi się w pamięci po przeczytaniu książki około tygodnia temu. Ogół klimatu, napięcia, emocji zdecydowanie przemawia za tym, by ocenić "Wszystko jest względne" na pięć gwiazdek.

Zdałam sobie sprawę, że Stephenowi Kingowi udało się przełamać moją niechęć do krótkich opowiadań (chyba że mowa o Christie albo Edgarze Allanie Poe). "Wszystko jest względne" po prostu bardzo, ale to bardzo, mi się podobało. Stephen King po prostu nieustannie mnie zadziwia. Każde opowiadanie jest jak pełnowymiarowa książka. Właściwie, każde opowiadanie rozgrywa się w mojej głowie jak pełnometrażowy film albo serial. Stephen King ma tę zdolność, że potrafi sprawić, że szalone scenariusze wydają się całkowicie realne, a postacie wyłaniają się z kartek i jawią się przed naszymi oczami, albo co gorsza w nas samych. Zdecydowanie ciężko jest wybrać najlepsze z czternastu opowiadań, które zawiera w sobie "Wszystko jest względne". "1408" wywołuje dreszczyk emocji swoim uproszczonym podejściem do horroru. Zamiast litrów krwi, tuzina trupów albo upiornych zjaw, Stephen King straszył przerażającym obrazem krzywych drzwi. W "Człowieku w czarnym garniturze" King kapitalnie oddaje przerażenie dziecka. Doskonale pamiętam jak sama odczuwałam, takie emocje, gdy byłam małym brzdącem. Za to "Wszystko jest względne" opowiada stosunkowo prostą historię, ale wykreowane postacie są bardzo wyraziste. Ten utwór opowiada o konkurencji i granicach w dążeniu do celu. Chyba najbardziej trafiło do mnie przekazywaną treścią. "Mroczna Wieża" - fani tego cyklu będą zachwyceni mogąc ponownie poczytać o Rolandzie. Jeszcze przed spotkaniem swojej bandy, ale już podczas spotkania z "Siostrzyczkami z Elurii". Prawdopodobnie najbardziej przerażające opowiadanie, które podchodzi pod prawdziwy koszmar. Pozostałe opowiadania również były świetne. Opisałam po krótce te, które najbardziej wyryły mi się w pamięci po przeczytaniu książki około tygodnia temu. Ogół klimatu, napięcia, emocji zdecydowanie przemawia za tym, by ocenić "Wszystko jest względne" na pięć gwiazdek.

Zdałam sobie sprawę, że Stephenowi Kingowi udało się przełamać moją niechęć do krótkich opowiadań (chyba że mowa o Christie albo Edgarze Allanie Poe). "Wszystko jest względne" po prostu bardzo, ale to bardzo, mi się podobało. Stephen King po prostu nieustannie mnie zadziwia. Każde opowiadanie jest jak pełnowymiarowa książka. Właściwie, każde opowiadanie rozgrywa się w mojej głowie jak pełnometrażowy film albo serial. Stephen King ma tę zdolność, że potrafi sprawić, że szalone scenariusze wydają się całkowicie realne, a postacie wyłaniają się z kartek i jawią się przed naszymi oczami, albo co gorsza w nas samych. Zdecydowanie ciężko jest wybrać najlepsze z czternastu opowiadań, które zawiera w sobie "Wszystko jest względne". "1408" wywołuje dreszczyk emocji swoim uproszczonym podejściem do horroru. Zamiast litrów krwi, tuzina trupów albo upiornych zjaw, Stephen King straszył przerażającym obrazem krzywych drzwi. W "Człowieku w czarnym garniturze" King kapitalnie oddaje przerażenie dziecka. Doskonale pamiętam jak sama odczuwałam, takie emocje, gdy byłam małym brzdącem. Za to "Wszystko jest względne" opowiada stosunkowo prostą historię, ale wykreowane postacie są bardzo wyraziste. Ten utwór opowiada o konkurencji i granicach w dążeniu do celu. Chyba najbardziej trafiło do mnie przekazywaną treścią. "Mroczna Wieża" - fani tego cyklu będą zachwyceni mogąc ponownie poczytać o Rolandzie. Jeszcze przed spotkaniem swojej bandy, ale już podczas spotkania z "Siostrzyczkami z Elurii". Prawdopodobnie najbardziej przerażające opowiadanie, które podchodzi pod prawdziwy koszmar. Pozostałe opowiadania również były świetne. Opisałam po krótce te, które najbardziej wyryły mi się w pamięci po przeczytaniu książki około tygodnia temu. Ogół klimatu, napięcia, emocji zdecydowanie przemawia za tym, by ocenić "Wszystko jest względne" na pięć gwiazdek.