Władcy strachu. Przemoc w sierocińcach i przełamywanie zmowy milczenia

Kiedy Charlotte doświadczyła tego incydentu po raz pierwszy, jej opiekunka zbagatelizowała sytuację, mówiąc, że był to jedynie sen. George przebrnął przez poczucie wstydu i zgłosił się na komisariat, ale jego historia nie została potraktowana poważnie. Natomiast John usłyszał od pielęgniarki, że jego relacja jest jedynie halucynacją, a jego rany musiały powstać przez jego własne działanie. Takich osób jak oni były setki. Każda z nich po relacji z opiekunami, policją czy personelem sierocińca otrzymała tę samą odpowiedź: zachowaj ciszę.

W lutym 2008 roku, pod schodami w Haut de la Garenne — największym sierocińcu na wyspie Jersey — dr Julie Roberts dokonała ważnego odkrycia. Znalazła niewielki obiekt, który po wstępnej analizie okazał się fragmentem dziecięcej czaszki. Badania na terenie dawnego sierocińca były prowadzone już od kilku tygodni, w nadziei na znalezienie dowodów okrucieństw wobec dzieci. To odkrycie uruchomiło lawinę wydarzeń.

Nie dało się już dłużej zamiatać pod dywan prawdy o tym, że sierocińce na Jersey stały się miejscem polowań dla pedofilów. Śledczym udało się odkryć sieć powiązań przestępczych, które przez lata pozostawały nietknięte przez prawo i społeczeństwo wyspy.

W swoim reportażu Ewa Winnicka i Dionisios Sturis starannie analizują ten bezprecedensowy skandal, próbując zrozumieć, jak możliwe było wciąż istnienie miejsc z milczącym przyzwoleniem na krzywdę w XXI wieku. Ujawniają kompleksowe układy i siatki zależności, a także przybliżają heroiczne zmagania tych, którzy przyczynili się do rozbicia tego mechanizmu zła.