Trzy wiedźmy. Świat Dysku. Tom 6

Zacznijmy od głównej bohaterki, która jest zrzędliwą, starszą kobietą, której nikt zbytnio nie lubi, Babci Weatherwax. Dajmy jej najlepszą przyjaciółkę, starszą panią z nadwagą, która nie ma absolutnie żadnych osobistych zahamowań, niejaką Nianię Ogg. Potrzebujesz pięknej młodej damy, by przykuć uwagę czytelnika? Trudno, dostajesz nieśmiałą, prostą Magrat, trzecią z czarownic Lancre. To jest powieść fantasy, więc może potrzebujemy młodego mężczyzny z przeznaczeniem? Nie, dostajemy samotnego, nieszczęśliwego, nadwornego błazna. Dodajcie to wszystko razem i otrzymacie jedną z moich ulubionych książek.<br> <br> Chociaż książka jest czymś w rodzaju parodii, a może hołdu dla "Hamleta", przyznam, że nie czytałam sztuki. W Lancre dzieją się złe rzeczy, a dziecko trafia pod opiekę Babci Weatherwax i jej trzyosobowego przymierza. Kiedy poplecznicy żądają oddania dziecka, Babcia odmawia z zasady. Wysyłając to tajemnicze dziecko z wędrowną grupą aktorów, czarownice uważają, że ich rola została wykonana. Niestety, nowy król Lancre (formalnie książę Lancre) postrzega czarownice jako przeszkadzające w realizacji jego planów dla królestwa.<br> <br> Jak w tak krótkiej i łatwej w odbiorze książce można zawiązać tak wiele wątków, jest dla mnie nie do pojęcia. Nowy król Felmont musi radzić sobie zarówno z sumieniem, jak i z brakiem sumienia u swojej żony. Pewien biedny karzeł musi poradzić sobie z nieustannym strumieniem inspiracji. A Babcia musi zdecydować, jaki jest najlepszy sposób, aby nie używać swojej mocy, aby jej moc nie przejęła kontroli nad wszystkim. Pratchett jest w tej w historii w swojej najlepszej formie, utrzymując subtelny humor.<br> <br> A jeśli chodzi o postacie, Czarownice z Lancre są jednymi z najlepszych. Babcia Weatherwax jest moją ulubioną postacią w fantasy. Ukryta w niej moc może przytłoczyć, ale jej kontrola nad tym, kiedy jej użyć, jest ciągłą walką, którą świetnie się ogląda. Niania Ogg często gra komiczną postać, a jej siła często bierze się z tego, że ludzie jej nie doceniają. Magrat jest nieśmiała, niezręczna i nigdy nie jest traktowana poważnie, ale zawsze jest zaradna, kiedy to się liczy.<br> <br> Ulubione momenty? Zabawa w szpiega podczas stażu w lochu, Śmierć dostająca tremy, próba dowiedzenia się, gdzie jest Thespia. Aha, no i biedny strażnik decydujący, że ma trzymać czarownice na zewnątrz, a nie sprzedawców jabłek, nikt nie mówił nic o sprzedawcach jabłek.<br> <br> 'Trzy wiedźmy' nie zmienią twojego życia. Nie ma w tym dziele nic z natury głębokiego, nie robi też nic naprawdę oryginalnego. Jest to jednak jeden z najlepszych przykładów mieszania humoru z linią fabularną i pozostaje jedną z moich ulubionych książek.<br> <br> 5/5.

"Trzy wiedźmy" (1998)<br> <br> Kiedy znalazłam na instagramie post sugerujący najlepszą kolejność czytania książek z serii Świata Dysku Terry'ego Pratchetta, zdecydowałam, że czas w końcu się za ten cykl wziąć. Mój partner był ogromnym fanem Pratchetta i mam wszystkie książki w swojej biblioteczce, nawet książkę kucharską Nanny Ogg. Przeczytał wszystkie książki nawet po kilka razy i często opowiadał mi zabawne ciekawostki. Tak więc znam już wiele postaci ze Świata Dysku.<br> <br> Normalnie czytałoby się 41 książek chronologicznie, ale to nie jest najlepszy sposób (poza tym wszystkie są samodzielne). Postanowiłam podążać za postem na insta i zacząć od szóstej książki "Trzy wiedźmy", a następnie przeczytać najpierw wszystkie książki z czarownicami Babcią Weatherwax, Nanny Ogg i Margrat Garlick, bo cóż... lubię czarownice :-)<br> <br> Jeden z recenzentów powiedział, że jest to mieszanka Schakespeare'a, Wodehouse'a i Monty Pythona i ma rację. Historia zaprezentowana w "Trzech wiedźmach" niewątpliwie nawiązują do Makbeta. Za tym faktem przemawiają zabójstwo króla (skrytobójstwo), ambitna żonka uzurpatora (mordercy), krew pozostająca na rękach, trzy wiedźmy i duch. Teraz, kiedy wreszcie sama doświadczyłam geniuszu Pratchetta, zrozumiałam, za czym moja miłość szalała przez te wszystkie lata. Był załamany, kiedy zdiagnozowano u Pratchetta Alzheimera i wiedział, że nie będzie już więcej książek spod jego ręki. Dla genialnego umysłu, jakim dysponował Pratchett, sposób odejścia z tego świata był niezwykle okrutny. <br> <br> Jest to również pierwsza książka Świata Dysku, w której Pratchett gra swoją najmocniejszą kartą - szeroko pojętą satyrą społeczną. W tym przypadku celem jest narracja i sposoby, w jakie nasza potrzeba opowieści może być zmanipulowana i przekształcona w propagandę. Jednak nie ma nic dydaktycznego ani akademickiego w eksploracji tych tematów przez Pratchetta. Raczej, one po prostu przesączają się przez fabułę.<br> <br> "Trzy wiedźmy" to także pierwsza książka z serii Świata Dysku, która pokazuje pełnię umiejętności Pratchetta jako gawędziarza. Fabuła pozostaje zwarta i skoncentrowana od początku do końca, bez jakiegokolwiek uczucia ograniczenia. Postacie, w tym nawet niektóre z pomniejszych ról, są dobrze opisane i zasługują na naszą empatię. "Trzy wiedźmy" są zabawniejsze niż pięć poprzednich powieści Świata Dysku, ale też wywołują więcej ciepła i empatii dla swoich bohaterów.<br> <br> "Przeznaczenie rzeczywiście jest ważne, ale ludzie mylą się sądząc, że nimi kieruje. Jest odwrotnie".

Zacznijmy od głównej bohaterki, która jest zrzędliwą, starszą kobietą, której nikt zbytnio nie lubi, Babci Weatherwax. Dajmy jej najlepszą przyjaciółkę, starszą panią z nadwagą, która nie ma absolutnie żadnych osobistych zahamowań, niejaką Nianię Ogg. Potrzebujesz pięknej młodej damy, by przykuć uwagę czytelnika? Trudno, dostajesz nieśmiałą, prostą Magrat, trzecią z czarownic Lancre. To jest powieść fantasy, więc może potrzebujemy młodego mężczyzny z przeznaczeniem? Nie, dostajemy samotnego, nieszczęśliwego, nadwornego błazna. Dodajcie to wszystko razem i otrzymacie jedną z moich ulubionych książek.<br> <br> Chociaż książka jest czymś w rodzaju parodii, a może hołdu dla "Hamleta", przyznam, że nie czytałam sztuki. W Lancre dzieją się złe rzeczy, a dziecko trafia pod opiekę Babci Weatherwax i jej trzyosobowego przymierza. Kiedy poplecznicy żądają oddania dziecka, Babcia odmawia z zasady. Wysyłając to tajemnicze dziecko z wędrowną grupą aktorów, czarownice uważają, że ich rola została wykonana. Niestety, nowy król Lancre (formalnie książę Lancre) postrzega czarownice jako przeszkadzające w realizacji jego planów dla królestwa.<br> <br> Jak w tak krótkiej i łatwej w odbiorze książce można zawiązać tak wiele wątków, jest dla mnie nie do pojęcia. Nowy król Felmont musi radzić sobie zarówno z sumieniem, jak i z brakiem sumienia u swojej żony. Pewien biedny karzeł musi poradzić sobie z nieustannym strumieniem inspiracji. A Babcia musi zdecydować, jaki jest najlepszy sposób, aby nie używać swojej mocy, aby jej moc nie przejęła kontroli nad wszystkim. Pratchett jest w tej w historii w swojej najlepszej formie, utrzymując subtelny humor.<br> <br> A jeśli chodzi o postacie, Czarownice z Lancre są jednymi z najlepszych. Babcia Weatherwax jest moją ulubioną postacią w fantasy. Ukryta w niej moc może przytłoczyć, ale jej kontrola nad tym, kiedy jej użyć, jest ciągłą walką, którą świetnie się ogląda. Niania Ogg często gra komiczną postać, a jej siła często bierze się z tego, że ludzie jej nie doceniają. Magrat jest nieśmiała, niezręczna i nigdy nie jest traktowana poważnie, ale zawsze jest zaradna, kiedy to się liczy.<br> <br> Ulubione momenty? Zabawa w szpiega podczas stażu w lochu, Śmierć dostająca tremy, próba dowiedzenia się, gdzie jest Thespia. Aha, no i biedny strażnik decydujący, że ma trzymać czarownice na zewnątrz, a nie sprzedawców jabłek, nikt nie mówił nic o sprzedawcach jabłek.<br> <br> 'Trzy wiedźmy' nie zmienią twojego życia. Nie ma w tym dziele nic z natury głębokiego, nie robi też nic naprawdę oryginalnego. Jest to jednak jeden z najlepszych przykładów mieszania humoru z linią fabularną i pozostaje jedną z moich ulubionych książek.<br> <br> 5/5.

"Trzy wiedźmy" (1998)<br> <br> Kiedy znalazłam na instagramie post sugerujący najlepszą kolejność czytania książek z serii Świata Dysku Terry'ego Pratchetta, zdecydowałam, że czas w końcu się za ten cykl wziąć. Mój partner był ogromnym fanem Pratchetta i mam wszystkie książki w swojej biblioteczce, nawet książkę kucharską Nanny Ogg. Przeczytał wszystkie książki nawet po kilka razy i często opowiadał mi zabawne ciekawostki. Tak więc znam już wiele postaci ze Świata Dysku.<br> <br> Normalnie czytałoby się 41 książek chronologicznie, ale to nie jest najlepszy sposób (poza tym wszystkie są samodzielne). Postanowiłam podążać za postem na insta i zacząć od szóstej książki "Trzy wiedźmy", a następnie przeczytać najpierw wszystkie książki z czarownicami Babcią Weatherwax, Nanny Ogg i Margrat Garlick, bo cóż... lubię czarownice :-)<br> <br> Jeden z recenzentów powiedział, że jest to mieszanka Schakespeare'a, Wodehouse'a i Monty Pythona i ma rację. Historia zaprezentowana w "Trzech wiedźmach" niewątpliwie nawiązują do Makbeta. Za tym faktem przemawiają zabójstwo króla (skrytobójstwo), ambitna żonka uzurpatora (mordercy), krew pozostająca na rękach, trzy wiedźmy i duch. Teraz, kiedy wreszcie sama doświadczyłam geniuszu Pratchetta, zrozumiałam, za czym moja miłość szalała przez te wszystkie lata. Był załamany, kiedy zdiagnozowano u Pratchetta Alzheimera i wiedział, że nie będzie już więcej książek spod jego ręki. Dla genialnego umysłu, jakim dysponował Pratchett, sposób odejścia z tego świata był niezwykle okrutny. <br> <br> Jest to również pierwsza książka Świata Dysku, w której Pratchett gra swoją najmocniejszą kartą - szeroko pojętą satyrą społeczną. W tym przypadku celem jest narracja i sposoby, w jakie nasza potrzeba opowieści może być zmanipulowana i przekształcona w propagandę. Jednak nie ma nic dydaktycznego ani akademickiego w eksploracji tych tematów przez Pratchetta. Raczej, one po prostu przesączają się przez fabułę.<br> <br> "Trzy wiedźmy" to także pierwsza książka z serii Świata Dysku, która pokazuje pełnię umiejętności Pratchetta jako gawędziarza. Fabuła pozostaje zwarta i skoncentrowana od początku do końca, bez jakiegokolwiek uczucia ograniczenia. Postacie, w tym nawet niektóre z pomniejszych ról, są dobrze opisane i zasługują na naszą empatię. "Trzy wiedźmy" są zabawniejsze niż pięć poprzednich powieści Świata Dysku, ale też wywołują więcej ciepła i empatii dla swoich bohaterów.<br> <br> "Przeznaczenie rzeczywiście jest ważne, ale ludzie mylą się sądząc, że nimi kieruje. Jest odwrotnie".