Teraz

Dr Karolina Pogorska, pracująca w Zakładzie Kultury w Kryzysie jako ekspertka w dziedzinie nauk humanistycznych, posiada imponującą wiedzę o otaczającym ją świecie. Jednak jej intelektualne osiągnięcia nie zawsze przekładają się na sukcesy osobiste. Po opuszczeniu środowiska akademickiego, Karolina często czuje się zagubiona i nie potrafi nawiązać głębszych relacji. Żyjąca w pojedynkę, mimo potrzeby kontaktu z rodziną, nie potrafi zebrać odwagi, by spotykać się z innymi.

Pomimo ogromnych zmian, które przyniosła rewolucja feministyczna, pozostaje pewna pustka, której Karolina nie jest w stanie wypełnić. Doskonale zdaje sobie sprawę z tego problemu, ale czy znajdzie w sobie siłę, by go przezwyciężyć? W świecie, gdzie kulturowe uwielbienie dla retuszu i ideałów piękna stawia dodatkowe wyzwania, Karolina nie dostrzega wsparcia w swoim wyglądzie, co wpływa na nią jako na kobietę. Z lękiem odkrywa w sobie podobieństwa do postaci Emmy Bovary, utożsamiając się z jej cielesnymi pragnieniami, tęsknotą za bogactwem oraz melancholijną namiętnością, jak opisał to Flaubert.