Szkarłatna lilia

„Szkarłatną lilią” kończymy sagę, która wypełniła nas kwiatowymi zapachami i fakturami oraz dała nam wgląd w zmieniające się życie trzech kobiet, które dzięki zrządzeniu losu miały związek z Harper House. Brakowało nam wątku Hayley, najmłodszej z trójki, decydującej o rozwiązaniu zagadki ducha Amelii.<br> <br> Spośród trzech książek z trylogii pt. „W ogrodzie”, „Szkarłatna lilia” jest moją ulubioną. Nora Roberts świetnie radzi sobie z łączeniem wielu postaci i ich relacji. W tej książce napięcie sięga zenitu i autorka nie zawodzi, pogrążając Hayley głęboko w świecie Amelii. Czytałam z ogromnym zaciekawieniem, chcąc dowiedzieć się, co będzie dalej. Uważam, że choć wiele postaci Nory Roberts jest bardzo podobnych do siebie z książki na książkę, to interesująca fabuła i silne kobiece charaktery przyciągają mnie za każdym razem z powrotem do zakupu jej książek.<br> <br> Uwielbiam to, że romans między Harperem a Hayley jest prawdopodobnie tym, który rozwija się najdłużej. Od czasu "Błękitnej dalii" bardzo lubiłam Harpera. Jest to postać cicha, powściągliwa i dosadna. Nigdy nie miał potrzeby wyjeżdżać i poznawać świata, by znaleźć swoje miejsce, tak jak jego bracia. Harper zawsze wiedział, że jego miejsce jest w rodzinnej rezydencji i w szkółce, gdzie tworzy nowe rośliny niczym ogrodowy Einstein. Kiedy w pierwszej książce pojawia się Hayley, samotna, biedna, rozczarowana i w ciąży, świat Harpera wywraca się do góry nogami, ale będąc mężczyzną, jakim jest, był zadowolony z tego, że może stać u boku Hayley, trzymać ją za rękę, kiedy sprowadzała na świat Lily, być przyjacielem, powiernikiem i wsparciem, kiedy ona lub Lily tego potrzebowali. Hayley Phillips, gdy urodziła się Lily, potrzebowała mieszkania, pracy i bezpiecznego miejsc,. Rosalind jest jej daleką krewną, ale poza tym, że jest rodziną, Roz nie mogła zostawić tej kobiety na ulicy. Dała jej wieć dom, w którym mieszkała, pracę w żłobku, miejsce, w którym mogła się odnaleźć i wychować Lily. Od przyjazdu Hayley do rezydencji Harperów minęły dwa lata. Jej mała dziewczynka rośnie szczęśliwie, a sama Hayley odnalazła swoje miejsce, ale teraz, gdy sytuacja jest bardziej stabilna, zastanawia się, czy miłość, której jej serce zawsze szukało, nie pojawiła się tuż przed jej oczami. Tak więc po dwóch latach Harper i Hayley postanawiają dać sobie nawzajem szansę. Harper jest boski i romantyczny. Wzdychałam do niego przez większą część książki. Obserwowanie, jak ta mała rodzina tworzy się w otoczeniu innych postaci, które już tworzą wielką rodzinę, było piękne.<br> <br> Innym aspektem książki, który naprawdę mi się podobał, był duch i cała tajemnica. Przyjemnie było czytać i zastanawiać się nad tym. Roberts trzymała czytelnika w napięciu. Przez trzy książki w dobry sposób przedstawiała fakty i do końca trzymała czytelnika w niepewności. Były rzeczy, których się nie spodziewałeś i takie, których się spodziewałeś. Czasem współczułam się Amelii, czasem chciałam się jej pozbyć, ale w życiu była kobietą z zaburzeniami, której przydarzyło się coś, czego nie mogła przezwyciężyć, coś, co dręczy ją nawet po śmierci. Zrozumiałym było, że to Harperowie musieli pomóc Amelii odnaleźć spokój, a ostatnim ogniwem w tym łańcuchu byli Harper i Hayley w „Szkarłatnej lilii”.<br> <br> Jak we wszystkich historiach Nory Roberts, także tutaj mamy szczęśliwe zakończenie, a elementy tajemniczości są zgrabnie wyjaśnione. Właśnie dlatego tak bardzo lubię jej powieści. Zawsze wiem dokładnie, co dostanę, a czasami przewidywalność jest miłą odmianą. Nie ma nic bardziej pocieszającego niż usiąść z książką, o której już wiesz, że ci się spodoba. 🤩🤩🤩

Przyznaję, że bardzo czekałam, aż na skupszopie pojawi się jakaś używana wersja, a moje oczekiwania do tej części były dość wysokie. „Szkarłatna L ilia” to zakończenie emocjonującej trylogii, powrót bohaterów, związek Hayley i Harpera i ostateczne wyjaśnienie ciekawego tematu Amelii. <br> <br> Historia Hayley i Harpera rozpoczyna się wkrótce po zakończeniu „Czarnej róży”. Gdy dwie pierwsze pary już się pobrały i ustatkowały, pozostała nam tylko daleka kuzynka Hayley oraz sam dziedzic Harperów. Hayley, która pojawiła się w "Błękitnej dalii", w której była w ciąży i szukała pracy, teraz już urodziła swoją śliczną córeczkę - Lily (uwielbiam sceny z jej udziałem). Oto mamy Harpera z Hayley, półtora roku mieszkających razem, wiedzących, że jest między nimi dużo chemii, ale powstrzymujących się i nie inicjujących niczego. Dlaczego? Już od pierwszej książki widać było, że Harper i Hayley bardzo się sobie podobają. Dla Hayley Harper był nieosiągalnym, przystojnym, pewnym siebie facetem i spadkobiercą rezydencji Harperów. Hayley nie czuła się na tyle bezpiecznie, by za nim podążać, zwłaszcza że matka uratowała ją z bagna, kiedy najbardziej go potrzebowała, a ona czuła, że on ją zdradza. Ze strony Harpera najpierw odstraszał go stan Hayley, pięknej, niezamężnej, ale ciężarnej młodej kobiety, dla której priorytetem jest jej córeczka. Wystarczyło, że między nimi zaiskrzyło, by rozpoczął się ich romans. Problem w tym, że nie wczułam się w ich romans tak bardzo, jak bym chciała - był ładny, prosty, bez zwrotów akcji. Powtarzam, uwielbiam główne bohaterki, bardzo je lubię, uważam, że Hayley jest niesamowita, a Harper to słodziak. Dlaczego się w nich nie zakochałam? To jest coś, co mnie bardzo złości, bo zabrakło mi emocji w tej historii. <br> <br> Jeśli chodzi o śledztwo w sprawie ducha Amelii, to owszem, w „Szkarłatnej Lilii” jest ono rozwiązane. To bardzo ważny element książki i wspólny wątek całej historii, która rozgrywa się w trzech książkach Nory Roberts. Amelia jest duchem, który od pokoleń przebywa w rezydencji Harperów. W życiu była biedną kobietą, która sprzedawała swoje usługi seksualne, by zdobyć protektora, który zapewni jej życie godne kurtyzany. Jeśli za życia miała jakąś przypadłość, to jako martwa kobieta należy się jej obawiać. W pierwszej książce jest ona po prostu ciekawostką domową, duchem, który lubi śpiewać dzieciom do snu w nocy. W drugiej książce objawienia stają się bardziej osobiste, pojawia się związek między Amelią a Harperami, ale w „Szkarłatnej Lilii” jest to naprawdę przerażające. W pełni zawładnęła ciałem Hayley.<br> <br> Rozwiązanie było zgodne z oczekiwaniami, owszem, jest to powieść romantyczna i trylogia miała się skończyć tak, jak się kończy, ale „Szkarłatna Lilia” ogólnie wydała mi się trochę cienka. To było dobre zakończenie trylogii, a jako opowieść nie przeszkadza. W każdym razie uważam, że trylogia "W ogrodzie" była warta uwagi. To dająca rozrywkę trylogia o trzech kobietach, samotnych matkach, wdowach itp., z których każda jest na innym etapie życia i wszystkie trzy pracują w przedszkolu Roz, odnajdują miłość, a w tle mamy tajemnicę o duchu w rezydencji. Mimo że jest to prosta historia, to po raz kolejny zakochałam się w piórze Nory Roberts i jej umiejętności opowiadania. Z niecierpliwością czekam na więcej książek jej autorstwa.

„Szkarłatną lilią” kończymy sagę, która wypełniła nas kwiatowymi zapachami i fakturami oraz dała nam wgląd w zmieniające się życie trzech kobiet, które dzięki zrządzeniu losu miały związek z Harper House. Brakowało nam wątku Hayley, najmłodszej z trójki, decydującej o rozwiązaniu zagadki ducha Amelii.<br> <br> Spośród trzech książek z trylogii pt. „W ogrodzie”, „Szkarłatna lilia” jest moją ulubioną. Nora Roberts świetnie radzi sobie z łączeniem wielu postaci i ich relacji. W tej książce napięcie sięga zenitu i autorka nie zawodzi, pogrążając Hayley głęboko w świecie Amelii. Czytałam z ogromnym zaciekawieniem, chcąc dowiedzieć się, co będzie dalej. Uważam, że choć wiele postaci Nory Roberts jest bardzo podobnych do siebie z książki na książkę, to interesująca fabuła i silne kobiece charaktery przyciągają mnie za każdym razem z powrotem do zakupu jej książek.<br> <br> Uwielbiam to, że romans między Harperem a Hayley jest prawdopodobnie tym, który rozwija się najdłużej. Od czasu "Błękitnej dalii" bardzo lubiłam Harpera. Jest to postać cicha, powściągliwa i dosadna. Nigdy nie miał potrzeby wyjeżdżać i poznawać świata, by znaleźć swoje miejsce, tak jak jego bracia. Harper zawsze wiedział, że jego miejsce jest w rodzinnej rezydencji i w szkółce, gdzie tworzy nowe rośliny niczym ogrodowy Einstein. Kiedy w pierwszej książce pojawia się Hayley, samotna, biedna, rozczarowana i w ciąży, świat Harpera wywraca się do góry nogami, ale będąc mężczyzną, jakim jest, był zadowolony z tego, że może stać u boku Hayley, trzymać ją za rękę, kiedy sprowadzała na świat Lily, być przyjacielem, powiernikiem i wsparciem, kiedy ona lub Lily tego potrzebowali. Hayley Phillips, gdy urodziła się Lily, potrzebowała mieszkania, pracy i bezpiecznego miejsc,. Rosalind jest jej daleką krewną, ale poza tym, że jest rodziną, Roz nie mogła zostawić tej kobiety na ulicy. Dała jej wieć dom, w którym mieszkała, pracę w żłobku, miejsce, w którym mogła się odnaleźć i wychować Lily. Od przyjazdu Hayley do rezydencji Harperów minęły dwa lata. Jej mała dziewczynka rośnie szczęśliwie, a sama Hayley odnalazła swoje miejsce, ale teraz, gdy sytuacja jest bardziej stabilna, zastanawia się, czy miłość, której jej serce zawsze szukało, nie pojawiła się tuż przed jej oczami. Tak więc po dwóch latach Harper i Hayley postanawiają dać sobie nawzajem szansę. Harper jest boski i romantyczny. Wzdychałam do niego przez większą część książki. Obserwowanie, jak ta mała rodzina tworzy się w otoczeniu innych postaci, które już tworzą wielką rodzinę, było piękne.<br> <br> Innym aspektem książki, który naprawdę mi się podobał, był duch i cała tajemnica. Przyjemnie było czytać i zastanawiać się nad tym. Roberts trzymała czytelnika w napięciu. Przez trzy książki w dobry sposób przedstawiała fakty i do końca trzymała czytelnika w niepewności. Były rzeczy, których się nie spodziewałeś i takie, których się spodziewałeś. Czasem współczułam się Amelii, czasem chciałam się jej pozbyć, ale w życiu była kobietą z zaburzeniami, której przydarzyło się coś, czego nie mogła przezwyciężyć, coś, co dręczy ją nawet po śmierci. Zrozumiałym było, że to Harperowie musieli pomóc Amelii odnaleźć spokój, a ostatnim ogniwem w tym łańcuchu byli Harper i Hayley w „Szkarłatnej lilii”.<br> <br> Jak we wszystkich historiach Nory Roberts, także tutaj mamy szczęśliwe zakończenie, a elementy tajemniczości są zgrabnie wyjaśnione. Właśnie dlatego tak bardzo lubię jej powieści. Zawsze wiem dokładnie, co dostanę, a czasami przewidywalność jest miłą odmianą. Nie ma nic bardziej pocieszającego niż usiąść z książką, o której już wiesz, że ci się spodoba. 🤩🤩🤩

Przyznaję, że bardzo czekałam, aż na skupszopie pojawi się jakaś używana wersja, a moje oczekiwania do tej części były dość wysokie. „Szkarłatna L ilia” to zakończenie emocjonującej trylogii, powrót bohaterów, związek Hayley i Harpera i ostateczne wyjaśnienie ciekawego tematu Amelii. <br> <br> Historia Hayley i Harpera rozpoczyna się wkrótce po zakończeniu „Czarnej róży”. Gdy dwie pierwsze pary już się pobrały i ustatkowały, pozostała nam tylko daleka kuzynka Hayley oraz sam dziedzic Harperów. Hayley, która pojawiła się w "Błękitnej dalii", w której była w ciąży i szukała pracy, teraz już urodziła swoją śliczną córeczkę - Lily (uwielbiam sceny z jej udziałem). Oto mamy Harpera z Hayley, półtora roku mieszkających razem, wiedzących, że jest między nimi dużo chemii, ale powstrzymujących się i nie inicjujących niczego. Dlaczego? Już od pierwszej książki widać było, że Harper i Hayley bardzo się sobie podobają. Dla Hayley Harper był nieosiągalnym, przystojnym, pewnym siebie facetem i spadkobiercą rezydencji Harperów. Hayley nie czuła się na tyle bezpiecznie, by za nim podążać, zwłaszcza że matka uratowała ją z bagna, kiedy najbardziej go potrzebowała, a ona czuła, że on ją zdradza. Ze strony Harpera najpierw odstraszał go stan Hayley, pięknej, niezamężnej, ale ciężarnej młodej kobiety, dla której priorytetem jest jej córeczka. Wystarczyło, że między nimi zaiskrzyło, by rozpoczął się ich romans. Problem w tym, że nie wczułam się w ich romans tak bardzo, jak bym chciała - był ładny, prosty, bez zwrotów akcji. Powtarzam, uwielbiam główne bohaterki, bardzo je lubię, uważam, że Hayley jest niesamowita, a Harper to słodziak. Dlaczego się w nich nie zakochałam? To jest coś, co mnie bardzo złości, bo zabrakło mi emocji w tej historii. <br> <br> Jeśli chodzi o śledztwo w sprawie ducha Amelii, to owszem, w „Szkarłatnej Lilii” jest ono rozwiązane. To bardzo ważny element książki i wspólny wątek całej historii, która rozgrywa się w trzech książkach Nory Roberts. Amelia jest duchem, który od pokoleń przebywa w rezydencji Harperów. W życiu była biedną kobietą, która sprzedawała swoje usługi seksualne, by zdobyć protektora, który zapewni jej życie godne kurtyzany. Jeśli za życia miała jakąś przypadłość, to jako martwa kobieta należy się jej obawiać. W pierwszej książce jest ona po prostu ciekawostką domową, duchem, który lubi śpiewać dzieciom do snu w nocy. W drugiej książce objawienia stają się bardziej osobiste, pojawia się związek między Amelią a Harperami, ale w „Szkarłatnej Lilii” jest to naprawdę przerażające. W pełni zawładnęła ciałem Hayley.<br> <br> Rozwiązanie było zgodne z oczekiwaniami, owszem, jest to powieść romantyczna i trylogia miała się skończyć tak, jak się kończy, ale „Szkarłatna Lilia” ogólnie wydała mi się trochę cienka. To było dobre zakończenie trylogii, a jako opowieść nie przeszkadza. W każdym razie uważam, że trylogia "W ogrodzie" była warta uwagi. To dająca rozrywkę trylogia o trzech kobietach, samotnych matkach, wdowach itp., z których każda jest na innym etapie życia i wszystkie trzy pracują w przedszkolu Roz, odnajdują miłość, a w tle mamy tajemnicę o duchu w rezydencji. Mimo że jest to prosta historia, to po raz kolejny zakochałam się w piórze Nory Roberts i jej umiejętności opowiadania. Z niecierpliwością czekam na więcej książek jej autorstwa.