Światy zastępcze. Samotność wobec kultury

Czym są światy zastępcze i jak stały się narzędziem masowej ucieczki? Co sprawia, że tak chętnie w nie uciekamy? W dzisiejszych czasach coraz częściej zmagamy się z uzależnieniem od mediów społecznościowych, programów typu reality show oraz dążeniem do utrzymania swojego wizerunku i popularności. Równocześnie obserwujemy fascynację młodością, zmagamy się z samotnością w sieci, nieczułością biznesu, wzrostem radykalizmu politycznego i fundamentalizmem. To właśnie te tematy stanowią swoiste ucieczkowe mechanizmy współczesności.

Kultura popularna, oferując puste obietnice, często przyczynia się do stanu osamotnienia — sami się oddalamy od siebie nawzajem. Autor opisuje zjawisko wspólnej samotności, które w obrębie grup społecznych przekształca się w złowrogą i uzależniającą rzeczywistość zastępczą. Jest to błędne koło pozorów, które mają na chwilę przynieść ulgę, ale w rzeczywistości zastępują prawdziwe problemy. Wspólna samotność, utrwalona w kulturze, staje się czymś niebezpiecznym i nieprzewidywalnym, odbierającym życiu prawdziwy sens, jednocześnie oferując iluzoryczne jego namiastki.

Książka stara się wyjaśnić, dlaczego uciekamy w quasi-rzeczywistość oraz jak błędne koła konfliktów grupowych, podsycane przez kulturę, stają się tak powszechne. Dlaczego tak bardzo potrzebujemy iluzji tego, co daje nam poczucie szczęścia? Czemu oszukujemy się, wpisując te złudzenia w kanon kultury? Angażując się w zbiorowe iluzje i tworząc złożoną strukturę życzeniowego myślenia, budujemy światy zastępcze, które sami uwiarygodniamy i zasilamy swoją egzystencją.