Potworny regiment. Świat Dysku. Tom 31

"Potworny regiment" - 31. powieść z serii Świata Dysku, wydana w 2003 roku. Kolejna książka Pratchetta, która jest przykładem na to, dlaczego jest on jednym z najlepszych satyryków współczesnej literatury. <br> <br> Co ma zrobić dziewczyna, gdy jej brat wyjechał na wojnę, a ona żyje w społeczeństwie, w którym rodzinne dziedzictwo zawsze trafia do męskiego spadkobiercy? Cóż, przebrać się za chłopca i przyłączyć się do poszukiwania brata i sprowadzić go z powrotem, aby mogła uratować rodzinny biznes przed odziedziczeniem go przez jej pijanego wujka. Cóż, taki był plan. Ale życie w Świecie Dysku nigdy nie idzie zgodnie z planem. Polly Perks już od roku obserwuje mężczyzn, którzy przychodzą do gospody jej ojca i uważnie notuje ich zachowania, takie jak bekanie czy drapanie się po kroczu. Kiedy do miasta przyjeżdża wóz rekrutacyjny, Polly ubiera parę spodni i zgłasza się do armii Borogravii i trafia do osobliwego oddziału. Choć książka nie ma miejsca w stolicy Świata Dysku, to członkowie Straży znajdują się w okolicy i są gotowi zakończyć niekończącą się wojnę między Borogravią a Zlobenią. Co prawda brakowało mi miasta, ale talent Pratchetta jako pisarza polega na zdolności do wprowadzania co raz to nowych scenografii i postaci i natychmiastowego zainteresowania nimi czytelnika. <br> <br> Z czym mamy do czynienia jeśli chodzi o rozważania zawarte w "Potwornym regimencie"? Spojrzenie na okropności wojny, fanatyzm religijny i ograniczające role płciowe widziane oczami grupy kobiet przebierających się za mężczyzn. Jest tu wiele ciężkich tematów, a może nawet zbyt wiele. Część religijna była już poruszana wcześniej w "Pomniejszych bóstwach" i moim zdaniem tam wyglądało to najlepiej. Tutaj ocierało się to o parodię z nowymi i niedorzecznymi przykazaniami wprowadzanymi co tydzień, a jednocześnie było dość straszne ze wzmiankami o "szkole" dla młodych dziewcząt z psychicznym i fizycznym wykorzystywaniem. Księża są tu nie tylko fanatykami, ale i hipokrytami, i trudno było znaleźć w tym temacie komizm. W części o rolach płci zauważyłem kilka naprawdę dobrych i ostrych obserwacji, choć część wydawała się zupełnie niejasna. <br> <br> W całej książce pojawiają się ciekawe rozmowy, ale ogólnie dialogów jest zdecydowanie za dużo. Z łatwością mógłbym pominąć ze 100 stron, a książka nie straciłaby na wartości, a historia poruszałaby się do przodu szybciej i lepiej. Oczywiście, Pratchett to król humoru i opisana wojna jest właśnie taka. Każda kolejna strona przysparza coraz więcej uśmiechu od poprzedniej. Trzeba zdawać sobie sprawę, że jego humor nie jest dla każdego. Część czytelników może nie być w stanie przebrnąć przez głupie zachowania bohaterów.<br> <br> To dobre i interesujące spojrzenie na kobiety walczące w niewielkiej przestrzeni przyznanej kobietom, lecz momentami się wlecze, a zakończenie nie satysfakcjonuje. W wykonaniu każdego innego można byłoby powiedzieć, że jest to świetna powieść, lecz w przypadku Pratchetta pozostaje niedosyt.

"Potworny regiment" - 31. powieść z serii Świata Dysku, wydana w 2003 roku. Kolejna książka Pratchetta, która jest przykładem na to, dlaczego jest on jednym z najlepszych satyryków współczesnej literatury. <br> <br> Co ma zrobić dziewczyna, gdy jej brat wyjechał na wojnę, a ona żyje w społeczeństwie, w którym rodzinne dziedzictwo zawsze trafia do męskiego spadkobiercy? Cóż, przebrać się za chłopca i przyłączyć się do poszukiwania brata i sprowadzić go z powrotem, aby mogła uratować rodzinny biznes przed odziedziczeniem go przez jej pijanego wujka. Cóż, taki był plan. Ale życie w Świecie Dysku nigdy nie idzie zgodnie z planem. Polly Perks już od roku obserwuje mężczyzn, którzy przychodzą do gospody jej ojca i uważnie notuje ich zachowania, takie jak bekanie czy drapanie się po kroczu. Kiedy do miasta przyjeżdża wóz rekrutacyjny, Polly ubiera parę spodni i zgłasza się do armii Borogravii i trafia do osobliwego oddziału. Choć książka nie ma miejsca w stolicy Świata Dysku, to członkowie Straży znajdują się w okolicy i są gotowi zakończyć niekończącą się wojnę między Borogravią a Zlobenią. Co prawda brakowało mi miasta, ale talent Pratchetta jako pisarza polega na zdolności do wprowadzania co raz to nowych scenografii i postaci i natychmiastowego zainteresowania nimi czytelnika. <br> <br> Z czym mamy do czynienia jeśli chodzi o rozważania zawarte w "Potwornym regimencie"? Spojrzenie na okropności wojny, fanatyzm religijny i ograniczające role płciowe widziane oczami grupy kobiet przebierających się za mężczyzn. Jest tu wiele ciężkich tematów, a może nawet zbyt wiele. Część religijna była już poruszana wcześniej w "Pomniejszych bóstwach" i moim zdaniem tam wyglądało to najlepiej. Tutaj ocierało się to o parodię z nowymi i niedorzecznymi przykazaniami wprowadzanymi co tydzień, a jednocześnie było dość straszne ze wzmiankami o "szkole" dla młodych dziewcząt z psychicznym i fizycznym wykorzystywaniem. Księża są tu nie tylko fanatykami, ale i hipokrytami, i trudno było znaleźć w tym temacie komizm. W części o rolach płci zauważyłem kilka naprawdę dobrych i ostrych obserwacji, choć część wydawała się zupełnie niejasna. <br> <br> W całej książce pojawiają się ciekawe rozmowy, ale ogólnie dialogów jest zdecydowanie za dużo. Z łatwością mógłbym pominąć ze 100 stron, a książka nie straciłaby na wartości, a historia poruszałaby się do przodu szybciej i lepiej. Oczywiście, Pratchett to król humoru i opisana wojna jest właśnie taka. Każda kolejna strona przysparza coraz więcej uśmiechu od poprzedniej. Trzeba zdawać sobie sprawę, że jego humor nie jest dla każdego. Część czytelników może nie być w stanie przebrnąć przez głupie zachowania bohaterów.<br> <br> To dobre i interesujące spojrzenie na kobiety walczące w niewielkiej przestrzeni przyznanej kobietom, lecz momentami się wlecze, a zakończenie nie satysfakcjonuje. W wykonaniu każdego innego można byłoby powiedzieć, że jest to świetna powieść, lecz w przypadku Pratchetta pozostaje niedosyt.

Tym razem Pratchett zabiera czytelników do miejsca z dala od typowego miejsca akcji, szalonego miasta Ankh-Morpork, do Borogravii, która ma zwyczaj, co jakiś czas, wypowiadać wojnę swoim sąsiadom. Borogravia to istny bałkański dom wariatów, w którym wojna prowadzona jest dla samego faktu prowadzenia wojny. Potworny regiment to grupa rekrutów po stronie Borogravii, która maszeruje na front i nie mają pojęcia o tym, że w zasadzie ich kraj już przegrał. Regiment składa się z głównej bohaterki Polly Perks, która przebrała się za chłopa, aby móc w wojsku odszukać swojego zaginionego brata, Maladict, czyli zreformowany wampir, który znajduje ukojenie w kawie, Igor o imieniu Igor, Karborund, czyli troll, który wśród swojej rasy uchodzi za Einsteina oraz kapral Strappi, najbardziej doświadczony w boju, bardzo stary.<br> <br> "...jeśli potrzebna wam kobieta, to jestem odpowiednim mężczyzną"<br> <br> Nie chce zdradzać wam zbyt wiele rzeczy z fabuły, jak to ma miejsce w większości recenzji. "Potworny regiment" niestety nie zachwycił mnie, tak jak to miało miejsce w przypadku dużej ilość tytułów z tej serii, ale jednocześnie nie zawiódł. Książka stanowi dowód na to, jak bacznym obserwatorem rzeczywistości był Pratchett. Biorąc za podkład fikcyjnej historii absurdalny kraj, który wiecznie prowadzi walki ze swoimi sąsiadami, rozprawia się z bezsensownością wojny i cierpieniem jakie dotyka przez to zwykłych ludzi. Jeżeli podjąć głębszą refleksję nad tematyką wojny w "Potwornym regimencie", można dojść do wniosku, że odnosi się ona bezpośrednio do wojny w Iraku. Książka dotyka również tematu religii, a linijki tekstu tworzą zabawne i niedorzeczne zasady bóstwa, które jest czczone w Borogravii. Przykład Polly pokazuje, że płeć nie musi mieć w wielu kwestiach kluczowego znaczenia. Choć w książce jest to ukazane w wyolbrzymiony sposób, ogólna konkluzja sprowadza się właśnie do tego. <br> <br> "Wrogami nie są mężczyźni ani kobiety, ani starcy, ani nawet umarli. Są nimi potwornie głupi ludzie, którzy trafiają się we wszystkich odmianach. A nikt nie ma prawa być głupim"<br> <br> Styl pisania i humoru jest jak zawsze na najwyższym poziomie. Niektóre zdania ocierają się o absurd, a liczne odwołania do historii i polityki są wyzwaniem dla naszych umysłów. Jeśli jesteś wielbicielem złożonego budowania świata, to będzie bardzo usatysfakcjonowany. 336 stron "Potwornego regimentu" okazało się być dla mnie dobrą zabawą. Cieszę się, że dokładam kolejną część do mojej kolekcji książek Świata Dysku. Choć sporo jeszcze brakuje do kompletu, to pocieszam się, że jest skupszop, na którym można kupić je taniej :)))

"Potworny regiment" Pratchetta bada mit honoru i chwały w walce. Żołnierze pułku sierżanta Jackruma nie są tymi, za których się podają. W rzeczywistości żaden z nich nawet nie zaciągnął się do wojska, ponieważ chciał walczyć za swój kraj. Główna bohaterka, Polly Perks, na przykład, obcięła włosy, założyła męskie ubranie i wsunęła parę skarpetek z przodu spodni, aby móc przemierzać okolicę w poszukiwaniu brata, który zaginął w bitwie kilka miesięcy temu.<br> <br> Pratchett wnikliwie trzyma czytelnika w punkcie widzenia Polly, jednocześnie satyryzując okrutną rzeczywistość wojny. Nawet Borogravia nie dba o swoich żołnierzy na tyle, by zapewnić im odpowiednie wyżywienie i uzbrojenie. Żołnierze zaczynają się zastanawiać, czy nie byliby w lepszych rękach u wroga, ale ta szmaciana drużyna szybko zyskuje sławę dzięki przejeżdżającemu gazeciarzowi, który nagłaśnia tę armię, która nie porzuca broni mimo przegranej wojny. Kibicują im nawet obywatele przeciwnych krajów. Problem w tym, że nikt nie powiedział pułkowi, że są jedynymi, którzy pozostali.<br> <br> Nie trzeba znać serii Świata Dysku Pratchetta, by zakochać się w "Potwornym regimencie". Jest to jedna z niewielu samodzielnych powieści Świata Dysku. Wszystkie postacie są nowe, z wyjątkiem cameos z William de Worde i niektórych strażników, w tym zawsze popularny kapitan Vimes. Potworny Regiment jest świetnym wprowadzeniem do serii, ponieważ Świata Dysku nie trzeba czytać w kolejności. Niektórzy nawet twierdzą, że nie powinno się.<br> <br> Szczerze mówiąc, po prostu kocham Terry'ego Pratchetta i wszystko, co kiedykolwiek zrobił. Choć ta konkretna odsłona Świata Dysku staje się nieco szopką pod koniec, to mimo to czyta się bardzo przyjemne. Jest to zdecydowanie jedna z bardziej powierzchownych historii, jeśli chodzi o rozwój postaci i głębię emocjonalną, ale tematy feminizmu i komentarz społeczny na temat wojny, religii, polityki, ról płciowych i tożsamości (płeć, narodowość, wiek, itp.) są wciągające i dogłębnie zbadane.<br> <br> "Chodziło o coś innego - o tę lekcję, którą życie czasem wbija kijem do głowy: nie ty jedna obserwujesz świat. Inni ludzie to ludzie; kiedy ty im się przyglądasz, oni przyglądają się tobie; myślą o tobie, kiedy ty o nich myślisz. Świat nie wiruje wokół ciebie!"<br> <br> Polecam :)

Po tym, jak po raz pierwszy przeczytałem "Potworny regiment" jakieś piętnaście lat temu, wydawał mi się on innym rodzajem powieści ze Świata Dysku. Pamiętam, że myślałem, iż ma on w zasadzie tylko jeden żart opowiadany kilka razy na różne sposoby. "Potworny regiment" wydawał mi się też o wiele poważniejszą powieścią niż inne książki Świata Dysku, ze znaczenie mroczniejszymi elementami w fabule. Teraz również zauważam te kwestie. Wiele żartów powtarzanych w kółko i mroczne elementy fabuły, jednak teraz, po przeczytaniu większej ilości książek Pratchetta, czułem już, że to Świat Dysku. <br> <br> Historia, w przypadku, gdy nie wiesz: maleńki kraj Borogravia jest w stanie wojny. Polly Perks, która prowadzi pub "Pod Księżną", pomimo religijnego nakazu kraju przeciwko kobietom wstępuje do armii, aby szukać swojego brata Paula. W armii przybiera postać Oliwiera, uczy się bekać, puszczać gazy i opanowała sztukę udawanego golenia. Jej współtowarzysze to młodzi, niedoświadczeni i potworni rekruci - troll, wampir, Igor. I jest w nich coś jeszcze...<br> <br> "Potworny regiment" to po części książka o wojnie i jej bezsensie, a może także o tym, dlaczego ludzie ją uprawiają, napisana w czasach, gdy wojna zajmowała wysokie miejsce w globalnej agendzie. Ale Pratchett scharakteryzował wojnę, kilka lat wcześniej w "Bogowie, honor, Ankh-Morpork , a "Potworny regiment jest zamiast tego książką o płynności płci. Nie wiem, czy czuję się kompetentny, by mówić o tych tematach w szczegółach. <br> <br> Powieść jest dobrze skonstruowana w sposób, w przeciwności do "Straży Nocnej", którą czytałem kilka tygodni temu. Historia trzyma się wokół swojej tematyki, a humorystyka właściwie się z nią komponuje. Jest to doskonała, dobrze napisana powieść Świata Dysku, w sposób, w jaki myślę, są napisane najlepsze powieści Terry'ego Pratchetta. <br> <br> "Potworny regiment" sprawia wrażenie powieści, którą można czytać zupełnie niezależnie od reszty Świata Dysku (być może jedyną wymaganą wiedzą jest to, że bogowie są w tym świecie prawdziwi i podtrzymywani przez wiarę) lub którą można potraktować jako wprowadzenie do serii, jeśli osoba wprowadzająca zrozumie szczególny status tej powieści wśród powieści Świata Dysku. Jest też po prostu dobra do czytania.