Sowietyzacja Wołynia 1944-1956

W brutalnych latach czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku historia Wołynia wyróżnia się na tle Kresów surowością i bezkompromisowością. Ten obszar został w krótkim czasie zdepolonizowany przez działania Niemców, Sowietów oraz ukraińskich nacjonalistów. Zagłada wojenna i późniejsze interwencje sowieckie skutecznie zniwelowały większość śladów polskiej obecności.

Losy Wołynia nie zakończyły się w 1945 roku, wraz z wyjazdem tych Polaków, którzy przeżyli wojnę. Wręcz przeciwnie, region ten przeszedł przez kolejne fale niepokojów. Po zakończeniu wojny Wołyń stał się sceną życia Ukraińców - dawnych sąsiadów i współobywateli, dla których rok 1945 nie symbolizował końca cierpienia i nowego startu. Dla nich był to zaledwie krótki moment wśród długiej serii tragicznych sytuacji, które zapoczątkowały wydarzenia września 1939 roku. Masowe represje, deportacje, ruchy migracyjne, kolektywizacja oraz intensywna sowietyzacja codzienności doprowadziły do zburzenia starego Wołynia, przekształcając go w sowiecką prowincję.

Autor tej książki wypełnia istotną lukę w polskiej i ukraińskiej historiografii, starając się jednocześnie ocenić przeobrażenia, które nastąpiły na Wołyniu w pierwszej dekadzie po wojnie.