Śmiertelna Klątwa

“Śmiertelna klątwa” to dzieło nikogo innego jak samej Agathy Christie. To moja pierwsza lektura z udziałem starej wyjadaczki, panny Marple, którą, jak się wydaje, nawet policja lubi pytać o zdanie w niektórych sprawach. Książka składa się z ośmiu krótkich opowiadań, z których część podzielona jest na krótsze rozdziały. Sama książka ma niewiele ponad 100 stron. Czyta się ją niezwykle szybko. Z góry muszę zaznaczyć, że zalecam czytanie opowiadań w kolejności. Chociaż nie są one powiązane, później zdałam sobie sprawę, że oprócz panny Marple, niektóre z postaci pojawiają się po kilka razy. Tak więc rozpoczęcie od początku, od "Azylu", pozwoli na zapoznanie się z niektórymi postaciami, które stają się ważne lub stają się podejrzanymi w kolejnych opowiadaniach. W dwóch opowiadaniach w zbiorze, "Lalka krawcowej" i "Mroczne odbicie", nie występuje panna Marple. Można je więc czytać oddzielnie.<br> <br> “Śmiertelną klątwę” otwiera "Azyl", ekscytująca, pięciogwiazdkowa historia. Choć panna Marple pojawia się w niewielkim stopniu, odgrywa dużą rolę w rozwiązywaniu zagadek. Opowiadanie "Dziwny żart" nie wiąże się z morderstwem czy kradzieżą, ale jest dość ciekawe, gdyż jest to rodzaj poszukiwania skarbu. Panna Marple wdaje się w dygresje i dużo mówi, do tego stopnia, że osoby, które poprosiły ją o pomoc, bardzo chcą, żeby ich opuściła. Zakończenie na pewno będzie zaskoczeniem. Zawsze podoba mi się pomysł opowieści w opowieści, co właśnie ma miejsce w "Śmiertelnej klątwy". Rozpoczyna się od tego, że panna Marple jest widziana przez lekarza, który wręcza jej rękopis napisanej przez siebie historii. Zakończenie jest bardzo sprytne i z pewnością wywoła uśmiech na twarzy każdego czytelnika. W "Idealnej służącej" przyjaciółka pokojówki panny Marple zostaje oskarżona o kradzież i wyrzucona z domu w czasach, gdy znalezienie porządnej pokojówki jest prawie niemożliwe. Wkrótce potem ludzie z budynku, w którym pracowała pokojówka zgłaszają kradzieże. Panna Marple bierze się w garść, by schwytać, a przynajmniej nakierować policję na prawdziwego złodzieja. Jedynym minusem jest to, że zawiera dużo gadaniny. Niemniej, gorąco polecam. "Opowiadanie panny Marple" to jak sama nazwa wskazuje jedyna historia opowiedziana w pierwszej osobie przez pannę Marple, której intelekt jest widoczny w tym utworze. Świetne zakończenie i tajemnica. "Narzędzie zbrodni " to dobra zagadka i godna polecenia lektura.<br> <br> Dwie historie w zbiorze nie przedstawiają panny Marple. Nie są to też tajemnice same w sobie. Oba mają domieszkę paranormalnego gatunku, w którym nie wiedziałam, że Agatha Christie kiedykolwiek pisała. "Lalka krawcowej" to powtarzalna, dłużąca się w czasie historia. Ledwo dotrwałam do końca bez omijania i pomijania. Natomiast "Mroczne odbicie", najkrótszy utwór w zbiorze, jest romantyczny, wartki i opowiedziany z perspektywy pierwszej osoby przez młodego mężczyznę.<br> <br> Ogólnie rzecz biorąc, zbiór “Śmiertelna klątwa” to zabawna i lekka dawka zagadek od najprawdopodobniej najlepszej powieściopisarki Agathy Christie. Jest w nich trochę lekkiego humoru, a historie zdecydowanie pobudzą twój mózg do pracy. Zapomniałam już, jak to jest czytać coś osadzonego w dawnych czasach, zwłaszcza, że moje czytelnicze upodobania obejmują fantastykę i zjawiska paranormalne. Znajdziecie tu wiele powtórzeń w zakresie przymiotników i oczywiście odrażające przysłówki, które są wszechobecne w tego typu książkach. To był czas, jak sądzę, kiedy nie były one pomijane. Podobał mi się powrót do gatunku, z którego wywodzą się cozy mysteries (przytulanki, przytulne tajemnicy”. Jest to również interesujące wiedzieć - lub w moim przypadku odkryć - że odciski palców były już wówczas istotnym elementem śledztw. Myślałam, że pojawiły się one w późniejszym czasie.

Zazwyczaj uwielbiam historie Agathy Christie - zawsze tak było, odkąd byłam całkiem młoda. Bez wątpienia jej postać sprawiła, że zainteresowałam się powieściami kryminalnymi i detektywistycznymi i do teraz z przyjemnością po nie sięgam w wolnych chwilach.<br> <br> Również historie w tym zbiorze do mnie przemawiają - wszystkie z wyjątkiem dwóch, które nie opowiadają o pannie Marple. Równocześnie nie są to opowiadania o tyle w typowym klimacie autorki, a bardziej opowieści o duchach. I taki też pozostaje końcowy posmak po przeczytaniu.<br> <br> Panna Marple jest starszą panną i w większości swoich opowieści siedzi cicho w jakimś salonie, a po usłyszeniu od kogoś zagadkowej tajemnicy porównuje ją z czymś, co wydarzyło się w jej wiosce St. Mary Mead - i wpada na sprytne rozwiązania, których nikt inny jeszcze nie wymyślił. Szczególnie podoba mi się pierwsze opowiadanie w książce, “Azyl”, w którym pojawia się jej córka chrzestna Bunch, żona pastora, która spotyka w kościele umierającego mężczyznę. Ale i ta historia jest nieco inna od pozostałych. Ponieważ Bunch staje się niemal główną bohaterką opowieści, jest zaangażowana w niemal całą akcję. Panna Marple jest również zaangażowana i prawdopodobnie to ona rozwiązuje zagadkę, ale pozostaje zdecydowanie w cieniu Buch Harmon.<br> <br> Następnie mamy opowiadanie “Dziwny żart”, które ponownie pozwala nam na spotkanie aktorki Jane Helier. Wraz z narzeczonym prosi ona o pomoc pannę Marple w celu rozwiązania sprawy, a ta przynosi typowe dla Christie tempo, klimat i emocje. Możemy cieszyć się kolejnymi chwilami w świecie pełnym zagadek i intryg. Tak pozostaje do do “Opowiadania panny Marple”, by następnie w “Lalce krawcowej” oraz “Mrocznym odbiciu” zmienić charakter opowiadań i pójść w nieco nieoczekiwane rejony. Dlatego też znacznie wyróżniają się one na tle. <br> <br> Marple jest typem bohaterki, którą możemy się łatwo zirytować lub zdobyć się na wielki podziw dla niej. Nie mogę nie polecić historii z Herkulesem Poirotem oraz panną Marple, jeśli czujesz się komfortowo z 75+ letnimi tajemnicami.<br> <br> Tę książkę potraktuj jako krótką, szybką i zabawną przystawkę do szerokiego świata Agathy Christie.

“Śmiertelna klątwa” to dzieło nikogo innego jak samej Agathy Christie. To moja pierwsza lektura z udziałem starej wyjadaczki, panny Marple, którą, jak się wydaje, nawet policja lubi pytać o zdanie w niektórych sprawach. Książka składa się z ośmiu krótkich opowiadań, z których część podzielona jest na krótsze rozdziały. Sama książka ma niewiele ponad 100 stron. Czyta się ją niezwykle szybko. Z góry muszę zaznaczyć, że zalecam czytanie opowiadań w kolejności. Chociaż nie są one powiązane, później zdałam sobie sprawę, że oprócz panny Marple, niektóre z postaci pojawiają się po kilka razy. Tak więc rozpoczęcie od początku, od "Azylu", pozwoli na zapoznanie się z niektórymi postaciami, które stają się ważne lub stają się podejrzanymi w kolejnych opowiadaniach. W dwóch opowiadaniach w zbiorze, "Lalka krawcowej" i "Mroczne odbicie", nie występuje panna Marple. Można je więc czytać oddzielnie.<br> <br> “Śmiertelną klątwę” otwiera "Azyl", ekscytująca, pięciogwiazdkowa historia. Choć panna Marple pojawia się w niewielkim stopniu, odgrywa dużą rolę w rozwiązywaniu zagadek. Opowiadanie "Dziwny żart" nie wiąże się z morderstwem czy kradzieżą, ale jest dość ciekawe, gdyż jest to rodzaj poszukiwania skarbu. Panna Marple wdaje się w dygresje i dużo mówi, do tego stopnia, że osoby, które poprosiły ją o pomoc, bardzo chcą, żeby ich opuściła. Zakończenie na pewno będzie zaskoczeniem. Zawsze podoba mi się pomysł opowieści w opowieści, co właśnie ma miejsce w "Śmiertelnej klątwy". Rozpoczyna się od tego, że panna Marple jest widziana przez lekarza, który wręcza jej rękopis napisanej przez siebie historii. Zakończenie jest bardzo sprytne i z pewnością wywoła uśmiech na twarzy każdego czytelnika. W "Idealnej służącej" przyjaciółka pokojówki panny Marple zostaje oskarżona o kradzież i wyrzucona z domu w czasach, gdy znalezienie porządnej pokojówki jest prawie niemożliwe. Wkrótce potem ludzie z budynku, w którym pracowała pokojówka zgłaszają kradzieże. Panna Marple bierze się w garść, by schwytać, a przynajmniej nakierować policję na prawdziwego złodzieja. Jedynym minusem jest to, że zawiera dużo gadaniny. Niemniej, gorąco polecam. "Opowiadanie panny Marple" to jak sama nazwa wskazuje jedyna historia opowiedziana w pierwszej osobie przez pannę Marple, której intelekt jest widoczny w tym utworze. Świetne zakończenie i tajemnica. "Narzędzie zbrodni " to dobra zagadka i godna polecenia lektura.<br> <br> Dwie historie w zbiorze nie przedstawiają panny Marple. Nie są to też tajemnice same w sobie. Oba mają domieszkę paranormalnego gatunku, w którym nie wiedziałam, że Agatha Christie kiedykolwiek pisała. "Lalka krawcowej" to powtarzalna, dłużąca się w czasie historia. Ledwo dotrwałam do końca bez omijania i pomijania. Natomiast "Mroczne odbicie", najkrótszy utwór w zbiorze, jest romantyczny, wartki i opowiedziany z perspektywy pierwszej osoby przez młodego mężczyznę.<br> <br> Ogólnie rzecz biorąc, zbiór “Śmiertelna klątwa” to zabawna i lekka dawka zagadek od najprawdopodobniej najlepszej powieściopisarki Agathy Christie. Jest w nich trochę lekkiego humoru, a historie zdecydowanie pobudzą twój mózg do pracy. Zapomniałam już, jak to jest czytać coś osadzonego w dawnych czasach, zwłaszcza, że moje czytelnicze upodobania obejmują fantastykę i zjawiska paranormalne. Znajdziecie tu wiele powtórzeń w zakresie przymiotników i oczywiście odrażające przysłówki, które są wszechobecne w tego typu książkach. To był czas, jak sądzę, kiedy nie były one pomijane. Podobał mi się powrót do gatunku, z którego wywodzą się cozy mysteries (przytulanki, przytulne tajemnicy”. Jest to również interesujące wiedzieć - lub w moim przypadku odkryć - że odciski palców były już wówczas istotnym elementem śledztw. Myślałam, że pojawiły się one w późniejszym czasie.

<p>Właśnie zakończyłam trwający od grudnia 2021 roku maraton czytelniczy Agathy Christie i kończę go zbiorem opowiadań poświęconych postaci panny Marple - “Śmiertelną klątwą”. Jest to zbiór ośmiu opowiadań autorstwa królowej kryminału, w których postacią przewodnią jest, jako się rzekło, panna Marple, nieco ekscentryczna staruszka, która potrafi sobie poradzić z każdą tajemnicą i każdym najzacieklejszym wrogiem. Chociaż nie przepadam za krótkimi opowiadaniami, jest to naprawdę ciekawa kolekcja. Ubawiłam się przy tej książce nieziemsko. W skład zbioru wchodzą takie opowiadania jak ”Azyl", “Dziwny żart”, “Narzędzie zbrodni”, “Śmiertelna klątwa”, “Idealna służąca”, “Opowiadanie panny Marple”, “Lalka krawcowej” oraz “Mroczne odbicie”.</p><p>Książka zawiera mieszankę opowiadań, w których występuje panna Marple, oraz kilka samodzielnych opowiadań. Każda z tych historii jest bardzo zabawna. Uwielbiam czytać kryminały, a moim zdaniem Agatha Christie napisała jedne z najlepszych powieści detektywistycznych swoich czasów. Jej dwie najbardziej znane postacie, panna Marple i Herkules Poirot, od wielu lat bawią czytelników takich jak ja. Opowiadania z panną Marple to: „Azyl” z udziałem wspaniałej Bunch Harmon, dobrze znanej z innych książek Agathy Christie, „Dziwny żart” - w którym to panna Marple pomaga młodej parze znaleźć spadek, „Narzędzie zbrodni” - osadzone w St Mary Mead, „Idealna służąca” - przedstawiające próby panny Marple dążące do oczyszczenia imienia miejscowej dziewczyny na służbie.</p><p>Z pozostałych dwóch historii "Mroczne odbicie" było z pewnością najbardziej przerażające ze zbioru. Nie jest to dokładnie nadprzyrodzona historia, ale zawiera odrobinę niesamowitości, która sprawi, że opowiadanie czyta się niesamowicie przyjemnie, ale nadal jest tam sporo napięcia. „Lalka krawcowej” również była straszna i bardziej przypominała historię o duchach niż opowiadanie kryminalne. Niemniej jednak czytanie wszystkich opowiadań z tego zbioru było niesamowitą przyjemnością.</p><p>“Śmiertelna klątwa” to wspaniała kolekcja, która zawiera wiele znanych postaci i scenerii. Jak zawsze, panna Marple jest urzekającą personą oraz wielką zwolenniczką sprawiedliwości. Wykazuje się niezwykłą zdolnością do porównywania osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa z lokalnymi nieudacznikami, z którymi zetknęła się w swoim życiu. Często konsultuje się z innymi i wydaje się, że cieszy ją jej naturalna zdolność rozwiązywania spraw kryminalnych oraz komplementy, którymi jest obsypywana przez wdzięcznych ludzi, którym pomaga. Jestem niepocieszona faktem, że to już ostatnia książka, ale wiem, że przeczytam je ponownie. To była świetna przygoda z Agathą Christie i jej wyjątkowymi postaciami.</p>

<p>To było dokładnie to, czego potrzebowałam właśnie teraz. Krótkie i ciekawe historie z całą doskonałością pisarską Agathy Christie. W sam raz na szybkie przeczytanie w drodze w tramwaju lub czekając w kolejce do lekarza. “Śmiertelna klątwa” to całkiem solidny zbiór opowiadań. Nawet jeśli niektóre z historii mają dość oczywiste rozwiązania, inne nie są tak oczywiste do samego końca, a jeszcze inne nawet nie zawierają kryminalnej tajemnicy, ale są nadprzyrodzonymi krótkimi historiami sprytnie ukrytymi w tym zbiorze, i nie mają absolutnie nic wspólnego z panną Marple - postacią, która dominuje w tym zbiorze.</p><p>Christie ma po prostu taki przystępny styl pisania, którego nie mogę znaleźć u wielu innych pisarzy, nawet jej współczesnych. Może pisać o śmierci i morderstwie, truciźnie i napadzie, ale wszystko po prostu wypełnia taki przyjemny klimat. Czuć od niej tą brytyjską pogodność. Jej opowiadania są też na ogół zwięzłe i na temat: wszystko, co musisz wiedzieć, jest dokładnie tam gdzie miało być, jednak nie bezpośrednio na widoku, więc musisz być szczególnie uważny.</p><p>Spośród prawdziwych opowiadań detektywistycznych w tym zbiorze, wydaje mi się „Narzędzie zbrodni” oraz „Azyl” najbardziej zrobiły na mnie wrażenie. Reszta była w porządku, ale dość standardowa. Jeśli czytaliście wystarczająco dużo Christie, prawdopodobnie mogliście dość dobrze odgadnąć rozwiązania przedstawionych tam tajemnic. „Narzędzie zbrodni” i „Azyl” miały trochę lepiej rozbudowaną tajemnicę do reszty. Charakteryzują się też nieco większym skomplikowaniem oraz dużo bardziej interesującymi postaciami.</p><p>Ale opowiadania, które być może najbardziej zapamiętam z tego zbioru, to dwa opowiadania niebędące kryminałami: "Lalka krawcowej” i "Mroczne odbicie". Na początku zaskoczyła mnie “Lalka krawcowej”, ponieważ spodziewałam się, że za tym wszystkim kryje się ”logiczna" tajemnica, ale wyobraźcie sobie moje zaskoczenie, kiedy żadne odkrycie nie miała miejsca i naprawdę działo się tu jakieś nadprzyrodzone zjawisko. "Mroczne odbicie" miał nieco bardziej stonowany aspekt nadprzyrodzony, ale nadal było to całkiem wciągające opowiadanie. Dzięki temu nabrałam ochoty na wypróbowanie innych niż kryminalne powieści Christie, które mam zamiar przeczytać od lat i wciąż nie wzięłam ich do ręki.</p><p>Ogólnie rzecz biorąc, oceniłam ten zbiór opowiadań na cztery i pół gwiazdki głównie dlatego, że były one po prostu wszystkie tak i przyjemne i wciągające. Zdecydowanie świetna książka, gdy po prostu chcesz sięgnąć po coś lżejszego, ale wciąż wciągającego i przyjemnego.</p>