Psychologia rozwoju narodów

Każda społeczność charakteryzuje się unikalną strukturą umysłową, która jest tak samo niezmienna jak ich cechy fizyczne. Ta struktura przejawia się w emocjach, myślach, systemach organizacyjnych, wierzeniach oraz dziełach sztuki. Tocqueville, jak i inni znani myśliciele, postrzegali instytucje jako główny czynnik rozwoju narodów. Natomiast Le Bon przedstawia odmienne podejście w swojej "Psychologii rozwoju narodów", udowadniając na przykładach z krajów badanych przez Tocqueville'a, że instytucje mają jedynie minimalny wpływ na rozwój cywilizacyjny. Często są one raczej wynikiem procesów rozwojowych niż ich przyczyną.