Przeklęty

W ciemnej, mokrej, zimnej piwnicy ukrywa się ON. Przeklęty. Kto wie, kto jako następny stanie z nim twarzą w twarz. Jak zakończy się to spotkanie? Czy przyniesie ono ulgę? Czy wręcz przeciwnie?

Ponury i klaustrofobiczny Lasek Dębiński skrywa niczym labirynt wiele tajemnic. Stał się niemym świadkiem okrutnych zbr*dni. Pozostały po nich tylko kości. Bez tożsamości. Czy uda się przywrócić im twarze i znaleźć odpowiedzi na pytanie, kto i dlaczego?

Adrian Ksycki po raz kolejny udowodnił, że potrafi pisać kryminały. Na duże brawa zasługuje na pewno kawał pracy włożonej w skrupulatny research. Jednym z najbardziej fascynujących elementów jest poznawanie tej historii oczami antropologa sądowego. Autor nie szczędzi nam opisów tego, jak działa taki specjalista, zachowując przy tym spójność z fabułą i prosty język, który na pewno trafi do wszystkich.

Podobało mi się stopniowe rozwijanie postaci Krystiana Feusette’a, choć mogłoby być tego więcej. Nadal jest dla mnie intrygującym i nieco tajemniczym bohaterem i uważam, że może nam jeszcze dużo pokazać.

Zabrakło mi jednak odrobinę samego przeklętego. Ten wątek można by rozwinąć dużo lepiej, wtedy też samo rozwiązanie zyskało trochę więcej kolorów. Sam pomysł na antagonistę świetny, ale nie dotknął mnie aż tak, jak się tego spodziewałam. Mam wrażenie, że był tu jeszcze większy potencjał do wykorzystania.

Niemniej jednak to naprawdę solidny kryminał, który trzyma w napięciu, niekiedy zaskakuje i pozostawia czytelnika z przemyśleniami. Wszyscy tutaj walczą z własnymi demonami i emocjami. Ta powieść to również opowieść o lęku, winie, traumach i przeszłości pukających do naszych drzwi w najmniej oczekiwanym momencie.

Czy zechcesz stanąć oko w oko z Przeklętym?