Prorok. Listy miłosne Proroka

Książka ta stanowi drogowskaz dla poszukujących, jest wsparciem dla zagubionych i przynosi ważne przesłanie każdemu, kto się z nią zetknie. Moja przygoda z „Prorokiem” Khalila Gibrana zaczęła się w latach sześćdziesiątych, kiedy postrzegałem go jako buntownika. Wróciłem do książki w latach osiemdziesiątych, by przypomnieć sobie jej niezwykłą prostotę i siłę, a wówczas doszedłem do wniosku, że Gibran to mędrzec. Powtórna lektura w latach dziewięćdziesiątych skłoniła mnie do refleksji nad tym, jak złożony jest świat jego duszy. Zastanawiałem się wtedy: kim naprawdę jest Gibran? Ostatecznie to jego listy odsłoniły przed mną głębię jego wewnętrznego świata.

Jego korespondencja z Mary Haskell ukazała mi artystę pełnego emocji, który wcale nie wpisuje się w jednoznaczne definicje rewolucjonisty czy mędrca. Gibran był człowiekiem niosącym te same troski i radości co my wszyscy. Jego życie i twórczość pokazują, że możemy odnaleźć się na ścieżce zwykłego życia, które, choć pełne wyzwań, jest również piękne.

Khalil Gibran, urodzony w 1884 roku w Bszarre, a zmarły w 1931 roku w Nowym Jorku, był malarzem, poetą i filozofem. Pochodził z rodziny maronickich chrześcijan w Libanie, a edukację artystyczną zdobywał w Bostonie i Paryżu. Jego znajomość z Mary Haskell wywarła silny wpływ na jego twórczość, wzbogacając ją o elementy filozoficzne, które harmonijnie łączą Wschód i Zachód. Jego najsłynniejsza praca, „Prorok” z 1923 roku, doczekała się licznych tłumaczeń i stała się duchowym przewodnikiem kolejnych generacji, a także inspirowała ruchy kontrkulturowe.

Paulo Coelho, urodzony w 1947 roku w Rio de Janeiro, zanim stał się pisarzem, pisał teksty piosenek oraz pracował jako producent muzyczny i dziennikarz. Jego własne doświadczenia życiowe są dla niego główną inspiracją. Światowy rozgłos zdobył dzięki „Alchemikowi”, który, sprzedany w 150 milionach egzemplarzy i przetłumaczony na 88 języków, stał się jednym z najważniejszych dzieł literatury XX wieku. Coelho, zafascynowany „Prorokiem” Gibrana, podjął się wyboru i adaptacji jego listów do Mary Haskell, oddając w ten sposób hołd wyjątkowości tej twórczości.