Postmoderniści

"Postmoderniści" autorstwa Oskara Millera to literacki powrót autora po czternastu latach od debiutu z książką "Szablon". Tym razem Miller oferuje czytelnikom coś nietypowego dla polskiego rynku wydawniczego. Sam tytuł odwołuje się do idei postmodernizmu, czerpiąc inspirację z myśli Jacquesa Derridy, wyrażającego pogląd, że wszystko istnieje w granicach tekstu.

Struktura narracyjna w "Postmodernistach" przypomina "Fałszerzy" André Gide’a, z wielowątkową i rozbudowaną fabułą. Bohaterowie powieści starają się wyrwać z ograniczeń świata, który ich otacza. Miller kładzie nacisk na indywidualność postaci, przyznając im unikalną rolę na tle anonimowego społeczeństwa. Dzięki temu powstają bohaterowie o skomplikowanej psychologii, jak gangster przekształcający się w przedsiębiorcę lub agent wywiadu, który odkrywa w sobie romantycznego mecenasa sztuki. Każda postać poszukuje własnej tożsamości i miejsca, wolnego od stereotypów.

Ta książka jest pierwszym dojrzałym podejściem do postmodernizmu w polskiej literaturze. Miller, inspirując się twórczością Jamesa Joyce’a i Marcela Prousta, tworzy dzieło świadomie grające z konwencjami literackimi i badające granice formy. Poprzez niekonwencjonalne zabiegi i eklektyzm stylu, autor testuje utarte wzorce, zbliżając się do esencji prawdy.

Za pomocą swoistej literackiej gry, Miller dąży do uwolnienia się od narzuconych prawd i norm. Moralność jest tutaj indywidualnym wyborem, a jej sens odkrywany jest po odrzuceniu przesądów. Narracja wzbogacona jest cytatami i artykułami prasowymi, nadając jej wielowarstwowość, przypominającą techniki z "Fałszerzy" i "Harmonia Caelestis". Ironia odgrywa kluczową rolę w całym utworze.

Dodatkowego wymiaru tej książce dodają ilustracje Agaty Chmielewskiej, znanej z pracy dla "Gazety Wyborczej" i "Wysokich Obcasów", które wnoszą do tekstu przewrotny humor i pogłębiają kontekst dzieła.