Polowanie na skarb

W Vigacie atmosfera stagnacji spowiła komisariat, sprawiając, że wszyscy pogrążają się w apatii. Montalbano spędza czas nad kryminałami Simenona, podczas gdy Catarella zacięcie rozwiązuje krzyżówki. Komisarz, między jednym telefonem a drugim, musi wysłuchiwać narzekań narzeczonej, która wydaje się być coraz bardziej odległa, a religijne obsesje rodzeństwa Palmisano zaczynają zahaczać o granice zdrowego rozsądku.

Aby wyrwać się z tego marazmu, Montalbano podejmuje się nietypowego wyzwania, które niespodziewanie pojawia się na jego drodze. Otrzymuje anonimowe listy, które zapraszają go do udziału w zabawie w poszukiwanie skarbu. Początkowo zainteresowanie budzą wskazówki, ale w miarę ich analizowania, pojawia się coraz silniejsze przeczucie, że za całą grą kryje się coś znacznie bardziej złowieszczego. Zabawa, która miała być rozrywką, przeradza się w mroczną i niebezpieczną podróż w głąb umysłu psychopaty i erotomana, jakiegoś odpowiednika Hannibala Lectera.