Pisma teoretyczne

Hölderlin, będący jednym z prekursorów niemieckiego idealizmu, jest uznawany za wybitnego teoretyka poezji. W swojej twórczości nie ogranicza się do systematycznego myślenia, ale podejmuje refleksję nad istotą i znaczeniem liryki, dramatu oraz eposu. Jego prace poruszają się swobodnie pomiędzy filozofią a poezją, podkreślając, że poezja odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu ludzkiego charakteru. Chociaż taki sposób myślenia był do pewnego stopnia charakterystyczny dla wczesnego idealizmu niemieckiego, to jednak podejście Hölderlina jest wyjątkowe, także ze względu na jego unikalny, czasami trudny do zrozumienia język, który jest na bieżąco kształtowany jako narzędzie wyrazu nowych intuicji. Do jego inspiracji należą zarówno filozofowie tacy jak Platon, Kant i Fichte, jak i twórcy starożytni, w tym Homer, Sofokles i Pindar.

Friedrich Hölderlin (1770–1843), znany jako jeden z najważniejszych poetów niemieckojęzycznych, stworzył dzieła, które wykraczają poza tradycyjne granice klasycyzmu i romantyzmu. Jego oryginalne podejście do spuścizny antycznej przyczyniło się do wyjątkowości jego twórczości. Oprócz liryki napisał powieść epistolarną "Hyperion" oraz niedokończony dramat "Śmierć Empedoklesa". Jest również autorem uznanych przekładów tragedii Sofoklesa.