Ostatnia sprawa. Jack Reacher. Tom 16

Seria , której bohaterem jest Jack Reacher jest moją ulubioną, i nie jestem pewien dokładnie dlaczego, wcześniej nie byłem fanem thrillerów z super bohaterami w roli głównej, podobnie jednak jak miliony czytelników polubiłem uniwersum stworzone przez Childa! Samotny, tajemniczy nieznajomy, który naprawia krzywdy i staje w obronie tych, którzy nie mogą bronić samych siebie jest czymś w rodzaju wzorca męskości współczesnych czasów :D W przeciwieństwie do wielu postaci tego typu, Child oferuje nam możliwość wglądu do wnętrza Reachera, poznania jego motywów jakimi się kieruje, zrozumienia dlaczego jest taki jak jest, co go ukształtowało - taki związek przyczynowo - skutkowy daje nam pogląd na wiarygodność bohatera i czyni bliższym w oczach czytelnika:-)<br> <br> Child ma ciekawy sposób w opisywaniu niektórych aspektów swojej narracji, szczególnie w opisowy i żywy, szalenie emocjonalny sposób przedstawione są sceny walki, będące niejako przyspieszeniem akcji w każdej z odsłon tej serii. Czułem się niemal obecny w tym małym miasteczku z jego podziałami rasowymi, brutalną biedą i przesiąkniętym poczuciem niesprawiedliwości. Podobnie jak Reacherowi, niesprawiedliwość mocno ciąży mi na sercu, więc choć Reacher potrafi być bardzo bezwzględny, w pewien sposób satysfakcjonująca jest świadomość, że przynajmniej w świecie fikcji istnieje anioł mściciel, który walczy w obronie tych, którzy zostali pozbawieni praw i głosu. Przypuszczam, że właśnie dlatego Reacher jest w pobliżu gdy tylko dzieje się coś złego, świat potrzebuje super bohaterów nawet jesli są niezbyt uprzejmi;-) <br> <br> Mamy okazję również szansę poznać pochodzenie Reachera, co jest szczególnie istotne w tej książce, osadzonej w czasie znacznie wcześniejszym niż pozostałe powieści, 6takie retrospekcje przynoszą ciekawy punkt widzenia i zmieniają pogląd na głównego bohatera. Jedną z bardzo dobrych stron tej serii jest to, że nie trzeba czytać książek po kolei w jakieś odgórnie przyjętej chronologii, aby być na bieżąco w świecie Reachera, ale też nie można się nudzić bowiem każda część serii przynosi cos nowego, inny punkt widzenia na opisywane historie, choć istnieje tez wiele punktów wspólnych, głowy bohater jest jaki jest i albo się go takim kocha albo nie. Reacher jest interesującą postacią - jego pogląd na życie jest w gruncie rzeczy dość prostolinijny i brak w tym relatywizmu: albo jesteś jego przyjacielem, albo wrogiem, świat w jego oczach jest czarno - biały. Rozumie autorytet, ale ma też zwyczaj robienia tego, co uważa za słuszne, nawet jeśli jest to sprzeczne z nakazami władzy, czyli przyjęty system aksjologii jest mocno subiektywny, ale co ciekawe w brutalnym świecie Reachera takie podejście doskonale sie sprawdza. <br> <br> W tej części również Szeryf Elizabeth Deveraux jest intrygującą postacią. Romans między Reacherem a nią jest dość prosty, choć Child skutecznie go przyciąga i wzajemny szacunek między nimi jest widoczny na kartach książki. Żaden z nich nie jest dobrym wyborem na długotrwały związek, ale mimo to życzyłem sobie, żeby sprawy potoczyły się w tym kierunku, choć pojawia się pytanie, o czym wówczas czytalibyśmy książki, jeśli Jack Reacher spędzałby całe dnie nad kołyską swojej pociechy? Trudno to sobie wyobrazić :D <br> <br> Wbrew tytułowi tej powieści, a jest to rzeczywiście romans seksualny, o którym mowa, Child nie pisze powieści romansowych., wątków miłosnych jest tu niewiele, stanowią one raczej tło dla wydarzeń o które możemy podejrzewać Reachera: maja być kłopoty i będą, a główny bohater sobie z nimi poradzi w znany tylko jemu sposób :D W przeciwieństwie do fragmentów w sypialni, które trwają i trwają, Child pozostawia wiele dla wyobraźni czytelnika i jest całkiem często skłonny do podsumowania akcji w zdaniu lub dwóch, nie skupiając się z wielkim rozmachem na romantycznej naturze opisywanych sytuacji między Reacherem a jego wybranką na kochankę. W tym, co opisuje, widać jednak wyraźne poczucie humoru i to..... cieszy, jest to każdorazowo mocny punkt książek Childa: ironia, sarkazm, dystans do siebie głównych bohaterów. Rzeczywiście, dowcip przenika książkę, od ciągłego żartu Reachera z kolegą o redukcji armii.<br> <br> Oczywiście niektóre książki podobają mi się bardziej, ale uważam, że ta książka jest jedną z jego najlepszych z całej serii!

Rozwiązywanie zagadki, jest fajne, bo to Reacher.<br> Książki od 1 do 15 w serii Jack Reacher występują w porządku chronologicznym. Wszystkie z nich opowiadają o losach Jacka po tym jak opuścił wojsko w marcu 1997 roku, z wyjątkiem ósmej części "Nieprzyjaciel". Książka nr 16 - "Ostatnia sprawa" cofa się w czasie i jej akcja toczy się w marcu 1997 roku. Opisuje ostatnie śledztwo Reachera przed jego odejściem z armii.<br> <br> Dochodzi do morderstwa kobiety w małym miasteczku w Mississippi, gdzie w pobliżu znajduje się baza wojskowa. Wojsko ma nadzieję, że morderca nie jest żołnierzem. Jeden z wojskowych zostaje wysłany do zbadania sprawy w bazie wojskowej. Reacher jest odpowiedzialny za to, żeby pod przykrywką pracować z lokalnymi policjantami w celu zbadania i wyjaśnienia sprawy. Reacher dowiaduje się, że różne kobiety zostały zamordowane w ten sam sposób, a niektórzy cywile zostali zastrzeleni w pobliżu bazy wojskowej.<br> <br> Na początku opowieści szef Reachera karze mu zbadać sprawę od strony cywilnej. Najwyraźniej nigdy wcześniej tego nie robił. Potem śmiałem się na temat szczoteczki do zębów Reachera - o tej szczoteczce słyszymy w każdej książce. Musi kupić rzeczy do podróżowania, więc idzie na zakupy po szczoteczkę do zębów. Bardzo podoba mu się ta składana, pokryta materiałem i kuje ją. W dalszej części opowieści jego szef mówi Reacherowi, żeby nie wracał do Mississippi. Reacher odpowiada, że musi wrócić do swojej osobistej własności. Lecz szef wypytuje go, co tam zostawił? Reacher powiedział, że moją szczoteczkę do zębów. Szef karze mu o niej zapomnieć i że wojsko nie zwróci mu za nią pieniędzy. Wtedy Reacher odpowiada, że w takim razie musi po nią wrócić i ją wziąć... Przypomniałem sobie wtedy o innej scenie z jednej z książek. Jacyś bandyci zdemolowali pokój motelowy Reachera i nadepnęli na jego szczoteczkę do zębów. Reacher wchodzi do środka i nie przejmuje się zniszczeniami, dopóki nie widzi swojej złamanej szczoteczki i krzyczy. To jest dla mnie mega zabawne. <br> <br> Bardzo śmieszne były fragmenty o seksie. Ta książka ma więcej seksu niż którakolwiek z książek o Jacku Reacherze. Ma sześć scen seksu. Czytałem wiele romansów ze scenami seksu napisanych przez autorki. Są zmysłowe i namiętne i zaprojektowane tak, aby zaciekawić czytelnika płci żeńskiej. Sceny seksu Reachera takie nie są. Są one napisane przez mężczyznę i opowiedziane z perspektywy Reachera. I pasują do niego. Nie ma w nich nic złego. Po prostu uważam, że to zabawne, jak są one nastawione na faceta - nie są napisane tak, by podobać się kobietom. <br> <br> "Ostatnią sprawę" oceniam na bardzo dobrą w przekazie, polecam i zabieram się za czytanie kolejnych.

Seria , której bohaterem jest Jack Reacher jest moją ulubioną, i nie jestem pewien dokładnie dlaczego, wcześniej nie byłem fanem thrillerów z super bohaterami w roli głównej, podobnie jednak jak miliony czytelników polubiłem uniwersum stworzone przez Childa! Samotny, tajemniczy nieznajomy, który naprawia krzywdy i staje w obronie tych, którzy nie mogą bronić samych siebie jest czymś w rodzaju wzorca męskości współczesnych czasów :D W przeciwieństwie do wielu postaci tego typu, Child oferuje nam możliwość wglądu do wnętrza Reachera, poznania jego motywów jakimi się kieruje, zrozumienia dlaczego jest taki jak jest, co go ukształtowało - taki związek przyczynowo - skutkowy daje nam pogląd na wiarygodność bohatera i czyni bliższym w oczach czytelnika:-)<br> <br> Child ma ciekawy sposób w opisywaniu niektórych aspektów swojej narracji, szczególnie w opisowy i żywy, szalenie emocjonalny sposób przedstawione są sceny walki, będące niejako przyspieszeniem akcji w każdej z odsłon tej serii. Czułem się niemal obecny w tym małym miasteczku z jego podziałami rasowymi, brutalną biedą i przesiąkniętym poczuciem niesprawiedliwości. Podobnie jak Reacherowi, niesprawiedliwość mocno ciąży mi na sercu, więc choć Reacher potrafi być bardzo bezwzględny, w pewien sposób satysfakcjonująca jest świadomość, że przynajmniej w świecie fikcji istnieje anioł mściciel, który walczy w obronie tych, którzy zostali pozbawieni praw i głosu. Przypuszczam, że właśnie dlatego Reacher jest w pobliżu gdy tylko dzieje się coś złego, świat potrzebuje super bohaterów nawet jesli są niezbyt uprzejmi;-) <br> <br> Mamy okazję również szansę poznać pochodzenie Reachera, co jest szczególnie istotne w tej książce, osadzonej w czasie znacznie wcześniejszym niż pozostałe powieści, 6takie retrospekcje przynoszą ciekawy punkt widzenia i zmieniają pogląd na głównego bohatera. Jedną z bardzo dobrych stron tej serii jest to, że nie trzeba czytać książek po kolei w jakieś odgórnie przyjętej chronologii, aby być na bieżąco w świecie Reachera, ale też nie można się nudzić bowiem każda część serii przynosi cos nowego, inny punkt widzenia na opisywane historie, choć istnieje tez wiele punktów wspólnych, głowy bohater jest jaki jest i albo się go takim kocha albo nie. Reacher jest interesującą postacią - jego pogląd na życie jest w gruncie rzeczy dość prostolinijny i brak w tym relatywizmu: albo jesteś jego przyjacielem, albo wrogiem, świat w jego oczach jest czarno - biały. Rozumie autorytet, ale ma też zwyczaj robienia tego, co uważa za słuszne, nawet jeśli jest to sprzeczne z nakazami władzy, czyli przyjęty system aksjologii jest mocno subiektywny, ale co ciekawe w brutalnym świecie Reachera takie podejście doskonale sie sprawdza. <br> <br> W tej części również Szeryf Elizabeth Deveraux jest intrygującą postacią. Romans między Reacherem a nią jest dość prosty, choć Child skutecznie go przyciąga i wzajemny szacunek między nimi jest widoczny na kartach książki. Żaden z nich nie jest dobrym wyborem na długotrwały związek, ale mimo to życzyłem sobie, żeby sprawy potoczyły się w tym kierunku, choć pojawia się pytanie, o czym wówczas czytalibyśmy książki, jeśli Jack Reacher spędzałby całe dnie nad kołyską swojej pociechy? Trudno to sobie wyobrazić :D <br> <br> Wbrew tytułowi tej powieści, a jest to rzeczywiście romans seksualny, o którym mowa, Child nie pisze powieści romansowych., wątków miłosnych jest tu niewiele, stanowią one raczej tło dla wydarzeń o które możemy podejrzewać Reachera: maja być kłopoty i będą, a główny bohater sobie z nimi poradzi w znany tylko jemu sposób :D W przeciwieństwie do fragmentów w sypialni, które trwają i trwają, Child pozostawia wiele dla wyobraźni czytelnika i jest całkiem często skłonny do podsumowania akcji w zdaniu lub dwóch, nie skupiając się z wielkim rozmachem na romantycznej naturze opisywanych sytuacji między Reacherem a jego wybranką na kochankę. W tym, co opisuje, widać jednak wyraźne poczucie humoru i to..... cieszy, jest to każdorazowo mocny punkt książek Childa: ironia, sarkazm, dystans do siebie głównych bohaterów. Rzeczywiście, dowcip przenika książkę, od ciągłego żartu Reachera z kolegą o redukcji armii.<br> <br> Oczywiście niektóre książki podobają mi się bardziej, ale uważam, że ta książka jest jedną z jego najlepszych z całej serii!

Rozwiązywanie zagadki, jest fajne, bo to Reacher.<br> Książki od 1 do 15 w serii Jack Reacher występują w porządku chronologicznym. Wszystkie z nich opowiadają o losach Jacka po tym jak opuścił wojsko w marcu 1997 roku, z wyjątkiem ósmej części "Nieprzyjaciel". Książka nr 16 - "Ostatnia sprawa" cofa się w czasie i jej akcja toczy się w marcu 1997 roku. Opisuje ostatnie śledztwo Reachera przed jego odejściem z armii.<br> <br> Dochodzi do morderstwa kobiety w małym miasteczku w Mississippi, gdzie w pobliżu znajduje się baza wojskowa. Wojsko ma nadzieję, że morderca nie jest żołnierzem. Jeden z wojskowych zostaje wysłany do zbadania sprawy w bazie wojskowej. Reacher jest odpowiedzialny za to, żeby pod przykrywką pracować z lokalnymi policjantami w celu zbadania i wyjaśnienia sprawy. Reacher dowiaduje się, że różne kobiety zostały zamordowane w ten sam sposób, a niektórzy cywile zostali zastrzeleni w pobliżu bazy wojskowej.<br> <br> Na początku opowieści szef Reachera karze mu zbadać sprawę od strony cywilnej. Najwyraźniej nigdy wcześniej tego nie robił. Potem śmiałem się na temat szczoteczki do zębów Reachera - o tej szczoteczce słyszymy w każdej książce. Musi kupić rzeczy do podróżowania, więc idzie na zakupy po szczoteczkę do zębów. Bardzo podoba mu się ta składana, pokryta materiałem i kuje ją. W dalszej części opowieści jego szef mówi Reacherowi, żeby nie wracał do Mississippi. Reacher odpowiada, że musi wrócić do swojej osobistej własności. Lecz szef wypytuje go, co tam zostawił? Reacher powiedział, że moją szczoteczkę do zębów. Szef karze mu o niej zapomnieć i że wojsko nie zwróci mu za nią pieniędzy. Wtedy Reacher odpowiada, że w takim razie musi po nią wrócić i ją wziąć... Przypomniałem sobie wtedy o innej scenie z jednej z książek. Jacyś bandyci zdemolowali pokój motelowy Reachera i nadepnęli na jego szczoteczkę do zębów. Reacher wchodzi do środka i nie przejmuje się zniszczeniami, dopóki nie widzi swojej złamanej szczoteczki i krzyczy. To jest dla mnie mega zabawne. <br> <br> Bardzo śmieszne były fragmenty o seksie. Ta książka ma więcej seksu niż którakolwiek z książek o Jacku Reacherze. Ma sześć scen seksu. Czytałem wiele romansów ze scenami seksu napisanych przez autorki. Są zmysłowe i namiętne i zaprojektowane tak, aby zaciekawić czytelnika płci żeńskiej. Sceny seksu Reachera takie nie są. Są one napisane przez mężczyznę i opowiedziane z perspektywy Reachera. I pasują do niego. Nie ma w nich nic złego. Po prostu uważam, że to zabawne, jak są one nastawione na faceta - nie są napisane tak, by podobać się kobietom. <br> <br> "Ostatnią sprawę" oceniam na bardzo dobrą w przekazie, polecam i zabieram się za czytanie kolejnych.