Ocalałe

<p>Większość książek, które ostatnio czytałam, była w porządku. Po prostu przyjemna rozrywka. Natomiast w ostatnim czasie żadna książka nie wywarła na mnie piorunującego wrażenia. Do piątku. Dopóki nie pojawiły się „Ocalałe”. Zaczęłam ją czytać jeszcze tego samego piątkowego wieczoru, mimo że na moim biurku leży pięć innych rozpoczętych powieści.</p><p>W sobotę rano było już po wszystkim. Skończyłam „Ocalałe”. Nic innego nie mogło odwrócić mojej uwagi. Poza kilkoma godzinami snu, prawie nie odkładałam książki. Uwielbiam filmy typu slasher, więc koncepcja thrillera „Ocalałe” Rileya Sagera była mi już nieco znana. W książce w przeciwieństwie do wielu znanych slasherów, mamy do czynienia z życiem po masakrze. Główna bohaterka powieści, Quincy, jest jedynym ocalałym z takiej masakry. Jeśli jest jedna rzecz, której Quincy Carpenter pragnie, to jest to nie bycie jedną z&nbsp;<br>sławetnych „Ocalałych”. „Ocalałe” to dziewczyny, które jako jedyne przeżywają masakrę w horrorach. Quincy przeżyła właśnie taki scenariusz grozy jako studentka; wszyscy jej przyjaciele zostali zmieceni w jeden weekend, ale ona przeżyła, choć była ranna. Niewiele jednak pamięta z tamtej fatalnej nocy, co działa na jej korzyść, bo tylko dzięki temu może prowadzić normalne życie ze swoim chłopakiem w Nowym Jorku. Jej życie po życiu zaczyna się jednak rozpadać, gdy nagle umiera jedna z Ocalałych z podobnej tragedii, która dotknęła Quincy. Ponadto w jej życiu pojawia się inna z grupy wykreowanej przez media - Samantha. Tak zaczyna się poszukiwanie prawdy i tego, co dokładnie wydarzyło się tego dnia w Pine Cottage.</p><p>„Szcegóły. Tak łatwo o nie, kiedy ciebie nie dotyczą”</p><p>Właściwie natychmiast wchodzisz w akcje prowadzoną w książce, nastrój jest dobry i pasuje do wykreowanego świata. Dość wcześnie Sager kieruje czytelnika w pewnym kierunku, tylko po to, by znów z niego zawrócić - ale fragment zostaje w pamięci i staje się istotny później. Sager cały czas dodaje elementy, które sprawiają, że jest się wręcz PRZYKLEJONYM do książki. A jednak nigdy nie wiadomo, dokąd zmierza z tą historią, na początku nie ma bezpośredniego celu podróży. Czytanie tej książki było jak oglądanie naprawdę dobrego horroru/psychologicznego thrillera.</p><p>Samanthą Sager jest &nbsp;chyba najbardziej męską postacią w książce. To twarda i nieustępliwa sztuka, która sama rozstrzyga spory i ryzykuje oskarżenia.. Z kolei Quincy jest bardzo kobieca wraz ze swoim blogiem o gotowaniu; taka, że nie ma odwagi powiedzieć swojemu chłopakowi, że powinien być lepszy w łóżku, bo nigdy nie dochodzi do szczęśliwego zakończenia.&nbsp;</p><p>Riley Sager to autor, na którego warto mieć oko (podobno pisze pod pseudonimem), zwłaszcza w tym okresie, gdy oryginalność jest w tym gatunku deficytowa, może też dlatego, że wiele pomysłów już widziano. Kiedy trafiam na taki thriller, trzymający w napięciu i nieprzewidywalny, to zawsze jest to dla mnie ogromna przyjemność. Po to między innymi czytam książki.</p><p>Podsumowując, „Ocalałe” były brutalne, gwałtowne i dostarczyły mi ogromnej dawki przyjemności. Szczerze mówiąc nie pamiętam, kiedy ostatnio podobała mi się jakaś książka tak bardzo, jak ta. Uwielbiam takie slashery.</p>

<p>Już jako nastolatka uwielbiałam takie filmy jak "Krzyk" czy „Koszmar minionego lata”. Charakterystyczne dla takich filmów było to, że ginęła grupa nastolatków, a na koniec zostawał tylko jeden ocalały, który zazwyczaj również polował na zabójcę. Fascynacja takimi filmami pozostała ze mną w dorosłym życiu, bo gdy tylko zobaczyłam okładkę i przeczytałam opis, to miałam poznać historię „Ocalałych”. Autora oczywiście nie znałam, Riley Sager to pseudonim, a "Ocalałe" to jego debiut. Robiąc szybki research, natknęłam się na artykuł porównujący go do JP Delaneya - oboje piszą o silnych kobietach.&nbsp;</p><p>Z grubsza fabuła opowiada o Quincy, która jest tak zwaną Ocalałą, ponieważ jako jedyna dziesięć lat temu przeżyła masakrę na imprezie. Wszyscy jej przyjaciele zostali zabici, a Quincy do dziś nie ma żadnych wspomnień z tej nocy. Od tego czasu została mimowolnie wepchnięta przez prasę do klubu Ocalałych. Dwa inne kobiety przed nią, które spotkały podobny los, również otrzymały ten przydomek. Quincy wciąż tłumi wszystkie wspomnienia z tamtej nocy i stara się brać życie jakie jest. Do czasu, gdy dowiaduje się, że jedna z Ocalałych kopnęła w kalendarz, ale nie w sposób naturalny. Dla prasy jest to pożywka, a wkrótce ostatnia Ocalała w grupie, Sam, spotyka się z Quincy. Sam wydaje się radzić sobie ze swoją traumatyczną historią zupełnie inaczej niż Quincy. Podczas gdy Quincy jest w defensywie, Sam radzi sobie z tym niemal ofensywnie. Jednak powoli z głównej bohaterki zaczyna uchodzić ciśnienie i wspomnienia. Krok po kroku dowiadujemy się, co wydarzyło się dziesięć lat temu w Pine Cottage.</p><p>„Ocalałe” to niesamowicie fascynująca historia, która długo trzymała mnie w niepewności, a rozwiązanie stało się jasne dopiero bardzo późno. Raz po raz Riley Sager wprowadzał zwroty akcji, których się nie spodziewałam. Zakończenie jest genialne. Styl pisania, który zaprezentował w tym thrillerze Riley Sager jest oszałamiająco dobre. Z precyzją wraca za pomocą retrospekcji do przeszłości. Wszyscy bohaterowie, których wykreował Sager zdają się być wiarygodni, a główna bohaterka przypadła mi do gustu. Mimo tematyki, nie nazwałabym „Ocalałych” mroczną czy powieścią grozy. To było dla mnie największym zaskoczeniem! Po pierwsze, Riley Sager, to nie Gillian Flynn. Pisanie Sager jest lżejsze, styl niemal powierzchowny. Nie trzeba szukać szczegółów między wierszami, wystarczy czytać.&nbsp;</p><p>Nie muszę dodawać, że daję tej książce pięć na pięć możliwych gwiazdek i absolutnie ją polecam. Historia i jej bohaterowie na długo pozostaną w mojej pamięci.</p>