Morderstwo w Boże Narodzenie

Jestem na dobre zakochana w zagadkowym, brytyjskim i nieco archetypowym świecie Christie, w którym co rusz Herkules Poirot napotyka morderstwo. Kiedy byłam młodsza, jeśli miałam wziąć do ręki powieść Agathy Christie, z jakiegoś powodu zawsze wybierałam książkę, w której występowała panna Marple. Ale z biegiem lat Herkules Poirot stał się moim ulubionym z detektywów Christie. Wciąż jednak istnieje bardzo wiele książek z serii o belgijskim detektywie, których nie przeczytałam i to była jedna z nich. Książka została wydana w pięknej, twardej okładce, która cudownie wygląda na półce w zimowe, świąteczne wieczory. Z pewnością jest to dobry pomysł na prezent gwiazdkowy.<br> <br> O czym jest "Morderstwo w Boże Narodzenie"? Simeon Lee, ciężki w obyciu staruszek, obdarzony bogactwem, ale przeklęty złym zdrowiem, zaprosił swoje dorosłe dzieci do domu na święta. Można by sądzić, że staruszek stał się sentymentalny i ma nadzieję na pojednanie, a może i przebaczenie ze strony rodziny, zanim odejdzie. Jednak nie wydaje się, aby tak rzeczywiście było. Lee, gospodarz tego niezbyt wesołego spotkania, raczej płata podstępne figle ludziom, którzy mają nadzieję odziedziczyć jego fortunę, co było jedynym powodem ich przyjazdu jego fortunę. Staruszek doigrał się. Jego gra przynosi fatalne skutki, pozostawiając śledczym dom pełen podejrzanych i zagadkę w zamkniętym kręgu podejrzanych. Na szczęście Herkules Poirot uprzejmie oferuje swoją pomoc w rozwiązaniu sprawy.<br> <br> "Morderstwo w Boże Narodzenie "to powieść detektywistyczna, napisana w 1938 roku przez Agatę Christie, nazywaną "Królową Kryminału". Jest to 20 książka w kanonie 45 z udziałem mającego nie więcej niż 160 cm belgijskiego detektywa, Herkulesa Poirota. W powieści mamy typową dla jej kryminałów zagadkę zamkniętego pokoju. Christie stwierdza, że poproszono ją o napisanie "dobrego, brutalnego morderstwa z dużą ilością krwi", ponieważ jej czytelnicy w tym czasie uważali, że morderstwa w jej powieściach stawały się zbyt wyrafinowane i abstrakcyjne. W tej z pewnością jest dużo krwi, choć sama historia jest nadal bardziej układanką niż czymkolwiek innym. Tylko dobrze pracujące szare komórki w mózgu Poirota są w stanie sobie z nią poradzić. Choć Herkules czuje się trochę zmęczony. Nie ma życia w samym Herkulesie, nie ma głębi, ani nawet żywej charakterystyki. We wczesnych powieściach, w których pojawia się jego dobry przyjaciel kapitan Hastings, jest dynamizm. Obserwujemy z radością, jak Poirot wykorzystuje Hastingsa jako swój notes, który w odpowiedzi na wpisy czasem dołoży jakąś istotną cegiełkę w rozwiązywaniu zagadki. <br> <br> Widzimy tu niektóre z ulubionych motywów Agathy Christie. Rodzina, która jest ze sobą skłócona, uwięziona razem w rezydencji na krótki, ale określony czas. Na pierwszy plan wysuwają się emocje: zazdrość, uraza, ambicja i chciwość, a wszystko to przez grupę podejrzanych, z których wielu pragnie ukryć swoją przeszłość. Całość jest dobrze przygotowana do morderstwa, które ma miejsce w połowie książki. Herkules Poirot jak zwykle przechodzi do udowodnienia punkt po punkcie, że każdy z rodziny miał nie tylko dobry motyw do zabicia ofiary, ale także wiele okazji. Dochodzi do konfrontacji i zaskakującego zakończenia, w którym mordercą okazuje się być osoba najmniej podejrzana, po czym następuje scena końcowa, w której czytelnik dowiaduje się, co stanie się z każdą z postaci. <br> <br> Aby opowieść była naprawdę przyjemną lekturą, potrzeba czegoś więcej niż trudnej zagadki umysłowej. Prawdziwie satysfakcjonująca literatura dotyczy ludzi, ich osobowości, potrzeb, motywacji i wyborów, relacji. IMO, Christie sprawdza się również na tym poziomie. Przedstawia cudownie realistyczny portret wszystkich członków tej dysfunkcyjnej rodziny, każdy z nich jest odrębną i niepowtarzalną jednostką. Gdyby Christie pozostawiła morderstwo poza fabułą, prawdopodobnie zasłużyłaby na uznanie za stworzenie realistycznego arcydzieła rodzinnego dramatu. <br> <br> Ta świąteczna historia z pewnością znajduje się w gronie moich ulubionych pozycji z Poirotem. Warto ją przeczytać dla klimatu, czarnego charakteru i innych postaci. Oczywiście większość z was da się nabrać na fałszywe tropy i sugestie, by koniec końców zostać zaskoczonym rozwiązaniem zagadki. "Morderstwo w Boże Narodzenie" jest bardzo dobrym przykładem kunsztu Królowej Suspensu.

Jestem na dobre zakochana w zagadkowym, brytyjskim i nieco archetypowym świecie Christie, w którym co rusz Herkules Poirot napotyka morderstwo. Kiedy byłam młodsza, jeśli miałam wziąć do ręki powieść Agathy Christie, z jakiegoś powodu zawsze wybierałam książkę, w której występowała panna Marple. Ale z biegiem lat Herkules Poirot stał się moim ulubionym z detektywów Christie. Wciąż jednak istnieje bardzo wiele książek z serii o belgijskim detektywie, których nie przeczytałam i to była jedna z nich. Książka została wydana w pięknej, twardej okładce, która cudownie wygląda na półce w zimowe, świąteczne wieczory. Z pewnością jest to dobry pomysł na prezent gwiazdkowy.<br> <br> O czym jest "Morderstwo w Boże Narodzenie"? Simeon Lee, ciężki w obyciu staruszek, obdarzony bogactwem, ale przeklęty złym zdrowiem, zaprosił swoje dorosłe dzieci do domu na święta. Można by sądzić, że staruszek stał się sentymentalny i ma nadzieję na pojednanie, a może i przebaczenie ze strony rodziny, zanim odejdzie. Jednak nie wydaje się, aby tak rzeczywiście było. Lee, gospodarz tego niezbyt wesołego spotkania, raczej płata podstępne figle ludziom, którzy mają nadzieję odziedziczyć jego fortunę, co było jedynym powodem ich przyjazdu jego fortunę. Staruszek doigrał się. Jego gra przynosi fatalne skutki, pozostawiając śledczym dom pełen podejrzanych i zagadkę w zamkniętym kręgu podejrzanych. Na szczęście Herkules Poirot uprzejmie oferuje swoją pomoc w rozwiązaniu sprawy.<br> <br> "Morderstwo w Boże Narodzenie "to powieść detektywistyczna, napisana w 1938 roku przez Agatę Christie, nazywaną "Królową Kryminału". Jest to 20 książka w kanonie 45 z udziałem mającego nie więcej niż 160 cm belgijskiego detektywa, Herkulesa Poirota. W powieści mamy typową dla jej kryminałów zagadkę zamkniętego pokoju. Christie stwierdza, że poproszono ją o napisanie "dobrego, brutalnego morderstwa z dużą ilością krwi", ponieważ jej czytelnicy w tym czasie uważali, że morderstwa w jej powieściach stawały się zbyt wyrafinowane i abstrakcyjne. W tej z pewnością jest dużo krwi, choć sama historia jest nadal bardziej układanką niż czymkolwiek innym. Tylko dobrze pracujące szare komórki w mózgu Poirota są w stanie sobie z nią poradzić. Choć Herkules czuje się trochę zmęczony. Nie ma życia w samym Herkulesie, nie ma głębi, ani nawet żywej charakterystyki. We wczesnych powieściach, w których pojawia się jego dobry przyjaciel kapitan Hastings, jest dynamizm. Obserwujemy z radością, jak Poirot wykorzystuje Hastingsa jako swój notes, który w odpowiedzi na wpisy czasem dołoży jakąś istotną cegiełkę w rozwiązywaniu zagadki. <br> <br> Widzimy tu niektóre z ulubionych motywów Agathy Christie. Rodzina, która jest ze sobą skłócona, uwięziona razem w rezydencji na krótki, ale określony czas. Na pierwszy plan wysuwają się emocje: zazdrość, uraza, ambicja i chciwość, a wszystko to przez grupę podejrzanych, z których wielu pragnie ukryć swoją przeszłość. Całość jest dobrze przygotowana do morderstwa, które ma miejsce w połowie książki. Herkules Poirot jak zwykle przechodzi do udowodnienia punkt po punkcie, że każdy z rodziny miał nie tylko dobry motyw do zabicia ofiary, ale także wiele okazji. Dochodzi do konfrontacji i zaskakującego zakończenia, w którym mordercą okazuje się być osoba najmniej podejrzana, po czym następuje scena końcowa, w której czytelnik dowiaduje się, co stanie się z każdą z postaci. <br> <br> Aby opowieść była naprawdę przyjemną lekturą, potrzeba czegoś więcej niż trudnej zagadki umysłowej. Prawdziwie satysfakcjonująca literatura dotyczy ludzi, ich osobowości, potrzeb, motywacji i wyborów, relacji. IMO, Christie sprawdza się również na tym poziomie. Przedstawia cudownie realistyczny portret wszystkich członków tej dysfunkcyjnej rodziny, każdy z nich jest odrębną i niepowtarzalną jednostką. Gdyby Christie pozostawiła morderstwo poza fabułą, prawdopodobnie zasłużyłaby na uznanie za stworzenie realistycznego arcydzieła rodzinnego dramatu. <br> <br> Ta świąteczna historia z pewnością znajduje się w gronie moich ulubionych pozycji z Poirotem. Warto ją przeczytać dla klimatu, czarnego charakteru i innych postaci. Oczywiście większość z was da się nabrać na fałszywe tropy i sugestie, by koniec końców zostać zaskoczonym rozwiązaniem zagadki. "Morderstwo w Boże Narodzenie" jest bardzo dobrym przykładem kunsztu Królowej Suspensu.

Historia rozgrywa się w wiejskim domu, w domu starszego Simeona Lee, multimilionera, który zgromadził swój majątek dzięki bezwzględnemu imperium biznesowemu. Nienawidzony przez niemal wszystkich członków swojej rodziny za egoizm i okrucieństwo, ekscentryczny patriarcha niespodziewanie zaprosił każdego z nich na rodzinne spotkanie w swoim domu z okazji Bożego Narodzenia. Większość rodziny od wielu lat nie była ze sobą w dobrych stosunkach. Są więc zarówno niepewni motywów Simeona Lee, jak i podejrzliwi wobec współbiesiadników.<br> <br> Poznajemy po kolei każdego z trzech synów i ich żony. Są to Alfred i Lydia Lee, George i Magdalen Lee oraz David i Hilda Lee. Wszyscy sześcioro różnią się od siebie pod względem tego, czego chcą od życia, a większość z nich ma za sobą osobliwe historie. Łączy ich tylko to, co uważają za niesprawiedliwe traktowanie przez ojca. Wszyscy są równie mocno zszokowani zaproszeniem czwartego syna Simeona, Harry'ego. Dowiadujemy się, że Harry jest w niełasce i został wygnany z rodziny na jakiś czas. Kolejną niespodzianką dla wszystkich jest przyjazd wnuczki Simeona, Pilar Estravados, której nikt nigdy wcześniej nie spotkał. Jest jasne, że Simeonowi Lee podoba się perspektywa sadystycznego igrania z uczuciami swojej rodziny, a myśl o pojednaniu nie może być od niego odleglejsza. Goście wciąż przybywają. Kamerdyner Tresillian (starzejąca się postać z mile widzianą szczyptą humoru) jest zdezorientowany przez kolejnego niespodziewanego gościa. Stephen Farr, syn byłego partnera Simeona Lee w biznesie, pojawia się na progu. W połowie książki widzimy, że każda postać jest niepewna innych i obawia się tego, co Simeon Lee ma w planach. <br> <br> "Morderstwo w Boże Narodzenie" to oczywiście powieść kryminalna, w której na prośbę ukochanego szwagra Agaty Christie dochodzi do morderstwa bardziej brutalnego i jemu dedykuje tę powieść. Czytelnicy zaznajomieni z konwencjami gatunku nie będą musieli zgadywać, kto będzie ofiarą. Na szczęście nietuzinkowy detektyw Herkules Poirot, który rozwiązał wcześniejszą sprawę w tej okolicy ("Tragedia w trzech aktach"), spędza święta u swojego przyjaciela, nadkomisarza z "Middleshire", więc zgłasza gotowość, by pomóc w śledztwie. <br> <br> Mimo, że okładka i tytuł książki wskazują, że jedynym dobrym czasem na jej przeczytanie jest okres świąteczny, sprawdza się ona świetnie nawet w lato. Ponura i małośnieżna Anglia świetnie wpisuje się w aurę pogody, jaka zwykła panować w święta w samej Polsce. 229 stron książki zawiera świetnie opisanych bohaterów i panujące między nimi relacje oraz zachowania podczas rodzinnego zjazdu. Czyż panująca tam atmosfera nie jest bliźniaczo podobna do tego, co można spotkać w naszym prawdziwym życiu? W wyniku napięcia między członkami rodziny i przeszłości, w której senior lodu nie był najmilszym człowiekiem na świecie, każdy z obecnych wydaje się być dobrym materiałem na zabójcę Simeona Lee.<br> <br> "Każdy kłamie. Warto oddzielać niewinne łgarstwa od kłamstw istotnych".<br> <br> Z taką myślą w głowie, Herkules Poirot prowadzi swoje śledztwa oparte na działaniu rozumu, a nie jakiś zbędnych śladach jak np. użyta zapałka. Wąsaty bohater wyczuwa zawahanie na kilometr, a jego mózg rozwiązuje zagadki z morderczą precyzją. Bez Herkulesa angielska policja nie poradziłaby sobie z wieloma śledztwami. Ten przypadek potwierdza regułę.<br> <br> Z pozoru "Morderstwo w Boże Narodzenie" to bardzo typowy kryminał Agathy Christie: w wiejskim domu popełniono morderstwo, a ofiarą jest despotyczny starzec, którego rodzina zgromadziła się wokół niego na święta, z których żadna nie darzyła go sympatią, a wszyscy zyskali na jego zabójstwie. Jednak to, co odróżnia tę powieść od innych, to genialne rozwiązanie i zwrot akcji. Nie wydaję mi się przesadą, aby powiedzieć, że końcowe rozstrzygnięcie stoi na równi z tymi z "Morderstwa w Orient Expressie", "I nie było już nikogo" czy "Zabójstwa Rogera Ackroyda". Nie uwierzę nikomu, kto powie, że wpadł na rozwiązanie zagadki.

Historia rozgrywa się w wiejskim domu, w domu starszego Simeona Lee, multimilionera, który zgromadził swój majątek dzięki bezwzględnemu imperium biznesowemu. Nienawidzony przez niemal wszystkich członków swojej rodziny za egoizm i okrucieństwo, ekscentryczny patriarcha niespodziewanie zaprosił każdego z nich na rodzinne spotkanie w swoim domu z okazji Bożego Narodzenia. Większość rodziny od wielu lat nie była ze sobą w dobrych stosunkach. Są więc zarówno niepewni motywów Simeona Lee, jak i podejrzliwi wobec współbiesiadników.<br> <br> Poznajemy po kolei każdego z trzech synów i ich żony. Są to Alfred i Lydia Lee, George i Magdalen Lee oraz David i Hilda Lee. Wszyscy sześcioro różnią się od siebie pod względem tego, czego chcą od życia, a większość z nich ma za sobą osobliwe historie. Łączy ich tylko to, co uważają za niesprawiedliwe traktowanie przez ojca. Wszyscy są równie mocno zszokowani zaproszeniem czwartego syna Simeona, Harry'ego. Dowiadujemy się, że Harry jest w niełasce i został wygnany z rodziny na jakiś czas. Kolejną niespodzianką dla wszystkich jest przyjazd wnuczki Simeona, Pilar Estravados, której nikt nigdy wcześniej nie spotkał. Jest jasne, że Simeonowi Lee podoba się perspektywa sadystycznego igrania z uczuciami swojej rodziny, a myśl o pojednaniu nie może być od niego odleglejsza. Goście wciąż przybywają. Kamerdyner Tresillian (starzejąca się postać z mile widzianą szczyptą humoru) jest zdezorientowany przez kolejnego niespodziewanego gościa. Stephen Farr, syn byłego partnera Simeona Lee w biznesie, pojawia się na progu. W połowie książki widzimy, że każda postać jest niepewna innych i obawia się tego, co Simeon Lee ma w planach. <br> <br> "Morderstwo w Boże Narodzenie" to oczywiście powieść kryminalna, w której na prośbę ukochanego szwagra Agaty Christie dochodzi do morderstwa bardziej brutalnego i jemu dedykuje tę powieść. Czytelnicy zaznajomieni z konwencjami gatunku nie będą musieli zgadywać, kto będzie ofiarą. Na szczęście nietuzinkowy detektyw Herkules Poirot, który rozwiązał wcześniejszą sprawę w tej okolicy ("Tragedia w trzech aktach"), spędza święta u swojego przyjaciela, nadkomisarza z "Middleshire", więc zgłasza gotowość, by pomóc w śledztwie. <br> <br> Mimo, że okładka i tytuł książki wskazują, że jedynym dobrym czasem na jej przeczytanie jest okres świąteczny, sprawdza się ona świetnie nawet w lato. Ponura i małośnieżna Anglia świetnie wpisuje się w aurę pogody, jaka zwykła panować w święta w samej Polsce. 229 stron książki zawiera świetnie opisanych bohaterów i panujące między nimi relacje oraz zachowania podczas rodzinnego zjazdu. Czyż panująca tam atmosfera nie jest bliźniaczo podobna do tego, co można spotkać w naszym prawdziwym życiu? W wyniku napięcia między członkami rodziny i przeszłości, w której senior lodu nie był najmilszym człowiekiem na świecie, każdy z obecnych wydaje się być dobrym materiałem na zabójcę Simeona Lee.<br> <br> "Każdy kłamie. Warto oddzielać niewinne łgarstwa od kłamstw istotnych".<br> <br> Z taką myślą w głowie, Herkules Poirot prowadzi swoje śledztwa oparte na działaniu rozumu, a nie jakiś zbędnych śladach jak np. użyta zapałka. Wąsaty bohater wyczuwa zawahanie na kilometr, a jego mózg rozwiązuje zagadki z morderczą precyzją. Bez Herkulesa angielska policja nie poradziłaby sobie z wieloma śledztwami. Ten przypadek potwierdza regułę.<br> <br> Z pozoru "Morderstwo w Boże Narodzenie" to bardzo typowy kryminał Agathy Christie: w wiejskim domu popełniono morderstwo, a ofiarą jest despotyczny starzec, którego rodzina zgromadziła się wokół niego na święta, z których żadna nie darzyła go sympatią, a wszyscy zyskali na jego zabójstwie. Jednak to, co odróżnia tę powieść od innych, to genialne rozwiązanie i zwrot akcji. Nie wydaję mi się przesadą, aby powiedzieć, że końcowe rozstrzygnięcie stoi na równi z tymi z "Morderstwa w Orient Expressie", "I nie było już nikogo" czy "Zabójstwa Rogera Ackroyda". Nie uwierzę nikomu, kto powie, że wpadł na rozwiązanie zagadki.