Legia Poznańska pod twierdzą Kołobrzeg w 1807 roku

W czasach, gdy pruscy żołnierze pewnym krokiem ostrzyli swoje szable na schodach prowadzących do rezydencji francuskiego ambasadora w Berlinie, Napoleon Bonaparte postanowił wykorzystać Polaków do swoich strategicznych planów. W obliczu nadciągających wydarzeń Polacy widzieli okazję do odzyskania niepodległości swojego kraju. W 1806 roku, na terenach, które wcześniej zostały zajęte przez zaborców, wybuchło powstanie. Skutkiem tych wydarzeń było utworzenie pod przywództwem cesarza Francuzów polskiej armii narodowej. Powstały wówczas trzy legie: poznańska, kaliska i warszawska. 1. Regiment Piechoty Legii Poznańskiej, który był częścią tej formacji, został wysłany na Pomorze. Ostatecznym celem jego działań była nadbałtycka twierdza Kołobrzeg.

Od zawsze zastanawiało mnie, gdzie dokładnie rozbijały obóz te jednostki. Każda osoba, z którą rozmawiałem o historii Kołobrzegu i jego oblężeniu, wskazywała na północno-zachodni cypel lasu miejskiego. Mimo że wiedziałem o tym, nie satysfakcjonowała mnie taka odpowiedź. Zadałem wtedy pytanie: Tam, czyli gdzie dokładnie? Oczywistym było, że oddział liczący ponad tysiąc żołnierzy nie mógł rozbić obozu na całym tym obszarze, który był zbyt rozległy. Większości badaczy wystarczała ogólna informacja dotycząca rejonu stacjonowania. Nikt przedtem nie próbował zlokalizować dokładnego miejsca ich obozowania. Zainspirowany chęcią odkrycia nieznanego i rozwiązania tej zagadki, postanowiłem podążyć za śladami narodowej armii w lasy pod Kołobrzegiem.