Kto zabił mojego ojca

Wielce chwalony młody francuski pisarz Edouard Louis nie jest chwalony na próżno. Poznałam go z jego malutkim, 51-stronicowym tekstem "Kto zabił mojego ojca" i już wiem, że nasza znajomość potrwa wiele lat. Jak książka może mieć każde słowo na swoim miejscu, jak może nie mieć ani jednego dodatkowego słowa, jak może opowiadać swoją historię z tak właściwego miejsca, w taki sposób, że przenika cię tak głęboko? Czytałam to z głębokim podziwem. Jest tak wiele skorumpowanych, trujących, śmiertelnych rzeczy w naszych społeczeństwach i kulturach. Każde pokolenie jest zatrute z jednego miejsca i zatruwa następne pokolenie z innego. Ojciec Louisa nie bije syna tak jak jego ojciec alkoholik, ale zatruwa go i pozbawia tożsamości poprzez inną ideę męskości. Ta książka jest jak długi list, który Louis napisał do swojego ojca. Rodzaj rozliczenia. Jak wszystkie rozliczenia, jest to również potrzeba zrozumienia, opowiedzenia, bycia zrozumianym, uleczenia. Próba zrozumienia i pogodzenia się z ojcem, który przez lata nie potrafił zaakceptować homoseksualności syna i przelewał na niego własne nieszczęście. Z jednej strony jest to elegia dla życia, którego jego ojciec nie mógł przeżyć, a z drugiej strony jest to skarga kryminalna przeciwko bezimiennym odpowiedzialnym osobom i politykom, których nazwiska są znane wszystkim za to niewyżyte życie. Jest to tekst, który krzyczy „jesteście mordercami” do wszystkich tych, którzy po latach pracy w strasznych warunkach w fabryce stali się niezdolni do pracy, a następnie, w ostatnich latach, odkładali na półkę politykę pomocy społecznej jeden po drugim, ponieważ „zmniejszymy państwo”; Holland, Sarkozy, Chirac, Macron. Krytyka Louisa nie jest tylko ogólnym potępieniem; jest szczegółowa i konkretna, czerpiąc z jego osobistych doświadczeń, aby zilustrować szersze konsekwencje decyzji politycznych. To sprawia, że książka jest nie tylko osobistym pamiętnikiem, ale także potężnym komentarzem społecznym. Wyzywa czytelników do krytycznego myślenia o związku między polityką a żywym doświadczeniem oraz do rozważenia ludzkich kosztów decyzji politycznych. Czytanie "Kto zabił mojego ojca" to emocjonalne doświadczenie. Styl pisania Louisa jest przesycony poczuciem pilności i desperacji, gdy zmaga się on z rzeczywistością cierpienia swojego ojca i siłami systemowymi, które je spowodowały. Książka jest głęboko poruszająca, często rozdzierająca serce, ale jest także wezwaniem do działania. Wzywa czytelników do rozpoznania niesprawiedliwości, które istnieją w naszych społeczeństwach i do walki z nimi.

Podsumowanie

"Kto zabił mojego ojca" to niezwykła książka. Jest to surowe, niezachwiane badanie wpływu sił społecznych i politycznych na indywidualne życie, opowiedziane przez głęboko osobistą soczewkę relacji Louisa z jego ojcem. Jest to zarówno przejmujący pamiętnik, jak i zjadliwa krytyka społeczna, nakłaniająca czytelników do konfrontacji z realiami nierówności i uznania ludzkich kosztów decyzji politycznych.