Teatr rosyjski XX wieku wobec tradycji

W drugiej połowie XX wieku teatr rosyjski intensywnie zajmował się rozważaniem swojej historycznej spuścizny, szczególnie w kontekście dorobku takich mistrzów jak Stanisławski, Meyerhold czy Wachtangow. Rosyjscy twórcy teatralni często i otwarcie nawiązywali do tych tradycji, uznając je za fundamentalne dla swojej pracy. Autorka książki bada te dziedzictwa pod kątem idei teatralnych, a także konkretnych technik i metod, z naciskiem na zrozumienie niematerialnych elementów, takich jak etos czy atmosfera, które towarzyszyły poszukiwaniom nowoczesnych form teatru w jego studyjnej odmianie. Książka oferuje również wgląd w mechanizmy przekazywania tradycji, które odbywały się bezpośrednio od mistrzów bądź ich uczniów, a także poprzez lektury i pośrednie świadectwa.