Lubonie. Powieść z X wieku

W roku 964, niedaleko Gniezna, do rodzinnej siedziby Luboniów niespodziewanie wraca z niemieckiej niewoli Włast, syn majętnego władyki. Skrywa on jednak pewien sekret – jest chrześcijańskim duchownym o imieniu Matia. Sekret ten odkrywa książę Mieszko, władca Państwa Polan, którego dwór wciąż trzyma się tradycji pogańskich. Dochodzą jednak do niego wieści o sile władców, którzy przyjęli chrzest, uważanych przez wielu za zdrajców i przyjaciół Niemców. Społeczeństwo im nie ufa i raczej unika, czekając na sposobność, by się od nich uwolnić. Sam książę Mieszko póki co nie jest zainteresowany przystąpieniem do nowej wiary. Sytuacja ulega zmianie, gdy na ziemie polskie przybywa czeska księżniczka Dobrawa. Poślubiając ją, Mieszko przyjmuje chrzest i tajemnie, lecz zdecydowanie rozpoczyna w swym kraju proces chrystianizacji, wspomagany przez ojca Matię.

Książka przedstawia Chrzest Polski nie tylko jako fakt historyczny, lecz także jako skomplikowany i wielowymiarowy proces. Kraszewski z dużym mistrzostwem oddaje atmosferę początków chrystianizacji Polski, pełną nieufności wobec nieznanego i obawy pogańskiego ludu przed przemianami. Powieść jest bogata w barwne i wyraziste postaci, które przyciągają zarówno miłośników historii, jak i czytelników ceniących dobrze skonstruowaną fabułę. Realistyczne i fikcyjne postaci utworzone przez Kraszewskiego tętnią życiem i autentycznością.

Opinia: Aneta Kwaśniewska, "Książki w eterze", radiozamosc.pl