Głuchy telefon

<p>W „Głuchym telefonie” czytelnicy poznają nowo powołaną, ściśle tajną jednostkę operacyjną europejskiej agencji policyjnej Europol. Grupa niezwykle zdolnych policjantów z całej Europy to eksperyment mający na celu zbadanie, w jakim stopniu możliwe jest aktywne międzynarodowe działanie policji. Szybko pojawia się ich pierwsza sprawa: podczas gdy światowi mocarze są na szczycie G20 w Londynie, dyskutując o tym, które banki powinny otrzymać znaczne fundusze, tuż za drzwiami w dziwnym i przerażającym wypadku ginie młody Chińczyk. Jeszcze przy ostatnim oddechu szepcze tajemnicze słowa, które słyszy Arto Söderstedt. Kilka dni później w londyńskim lesie zostaje znalezione brutalnie okaleczone ciało Amerykanki. Czy istnieje związek między tymi dwiema śmierciami? Opcop prowadzi śledztwo i kawałek po kawałku wychodzi na jaw przestępcza sieć, która jest więcej niż trochę przerażająca...</p><p>Traktująca o intrygach politycznych, mądra i złożona. Właśnie taka jest historia upleciona przez Arne Dalha i właśnie taką historię potrzebowałam przeczytać. „Głuchy telefon” to jedna z lepszych książek, po jakie ostatnio miałam okazję sięgnąć. Sprawa jest tak zagmatwana i nieprzewidywalna, że nigdy nie mogłam spodziewać się, co się za chwilę wydarzy. Aktywnie się zastanawiałam, ale nie mogłam poskładać wszystkich wskazówek w spójny ogólny obraz – musiałam polegać na zespole śledczych. Mimo że składa się on z jedenastu różnych policjantów, a także z kilku miejscowych kontaktów, nie miałam żadnych problemów z odróżnieniem ich od siebie. Jest tak dlatego, że moim zdaniem Arne Dahl wszystkim nadał indywidualne osobowości. Oczywiście nie da się w ciągu 500 stron opisać tak wielu osób w najdrobniejszych szczegółach, ale nie spodziewałam się tego. W zupełności wystarczyło to, że od razu miałam w głowie pewien obraz każdego z nich. Arne Dahl wykonał świetną robotę – nie dość, że przedstawia ich wszystkich i prezentuje ich mocne i słabe strony, to jeszcze elegancko daje do zrozumienia, jak się wzajemnie uzupełniają. To dodatkowo dało mi szybko wrażenie na temat całej jednostki, jej charakteru i sposobu, w jaki jej członkowie współdziałają i pracują ze sobą. Co więcej, jestem przekonana, że bez tej mnogości postaci „Głuchy telefon” nie sprawdziłaby się tak dobrze. Myślę, że Arne Dahl potrzebował tak wielu bohaterów, ponieważ w przeciwnym razie nie mógłby zbudować fabuły swojego thrillera. Ich różne pochodzenie również odgrywa dużą rolę nie tylko na poziomie osobistym, ale jest również ważne w odniesieniu do całej jednostki, ponieważ zawsze dyskretnie wpływa na ich pracę.</p><p>Siłą napędową wszystkich zbrodni popełnianych w powieści Arne Dahla jest przede wszystkim chciwość. Globalna sieć egoistycznych, nastawionych na zysk i pozbawionych skrupułów przestępstw nie zna tabu i ciągle knuje na nowo. Wie, jak wykorzystać każdą możliwą okoliczność na swoją korzyść. Wszystko jest tak gęste i ciasno splecione, że trudno nawet określić, kto nie jest brudny.</p><p>Ten widok naszego świata i społeczeństwa wydał mi się zarówno realistyczny, jak i przerażający. Nie mogłem przestać się zastanawiać: czy w ogóle mamy szansę wobec tej skoncentrowanej chciwości? Czy nasz świat może być kiedykolwiek lepszy, dopóki rządzą nim pieniądze? Oczywiście jest nadzieja, że istnieją ludzie tacy jak grupa Opcop, jednak trudno było mi nie odczuć pewnego zniechęcenia. Tak wielu ludzi jest gotowych robić straszne rzeczy, byle tylko móc wrócić do domu z kilkoma banknotami więcej. Odpowiednio, zakończenie thrillera uznałam za w stu procentach przekonujące, ale też pozostawiające gorzki posmak, co zapewne było zamierzone zagraniem</p><p>„Głuchy telefon” to imponujący thriller z tłem politycznym. Całkowicie teraz rozumiem entuzjazm mojego ojca, który polecił mi książki tego autora i w pełni popieram jego pogląd, że Arne Dahl to znakomity pisarz. Byłam zaskoczona, że powieść czyta się tak łatwo i gładko i wymaga mniej ogólnej wiedzy politycznej, niż z początku zakładałam. Nieuniknione jest jednak posiadanie podstawowego zrozumienia globalnych procesów i systemów gospodarczych. Dlatego uważam, że ta książka nie jest dla wszystkich czytelników. Ci, którzy nigdy nie interesowali się tematem kryzysu finansowego, raczej nie będą się nią w pełni cieszyć. Jest ona wymagająca; Arne Dahl oczekuje publiczności, która potrafi zrozumieć wszystkie jego aluzje, wskazówki i odniesienia do rzeczywistości. Jednak każdy, kto od czasu do czasu otwiera portale informacyjne i nie pomija wiadomości gospodarczych, może bez wahania wyruszyć na polowanie na zbrodnię z tajną jednostką operacyjną Europolu. Polecam i sama zabieram się za kolejną książkę z serii „Opcop" – ta totalnie przypadła mi do gustu.</p>

<p>W ramach Europolu utworzono nową grupę – Opcop. Jej członkowie pochodzą z różnych części Europy i choć nie mają jeszcze oficjalnego mandatu, będą mogli pomagać w dochodzeniach międzynarodowych. Na czele grupy stoi Paul Hjelm, Szwed, który wcześniej pracował w tzw. Drużynie A, a towarzyszy mu dwóch byłych członków tej samej grupy.</p><p>Światowi przywódcy spotykają się w Londynie i ktoś napisał na Twitterze, że będzie tam Barack Obama. Obserwator z Opcop jest na miejscu, aby obserwować sytuację. Jest świadkiem brutalnego potrącenia i zabicia Azjaty. Niedługo potem zostaje znalezione ciało kobiety, dziwacznie ułożone i z ukrytą w nim wiadomością dla Opcop. Grupa otrzymuje swoją pierwszą misję. Zostają wrzuceni w sieć przestępstw finansowych, walki o ekologię, mafii i morderstw.</p><p>„Głuchy telefon” autorstwa Arne Dahla to pierwsza część jego nowej serii „Opcop". Ten uznany szwedzki autor opublikował wcześniej serię 10 książek w serii o „Drużynie A”, a kilka lat temu rozpoczął kolejną udaną serię kryminalną o Samie Bergerze i Molly Blom.</p><p>Arne Dahl to autor, którego naprawdę lubię czytać. Jest wiele osób, z których ocenami zwykle się zgadzam i których opinie bardzo cenię i oni również uważają, że jego powieści kryminalne są dobre. W zeszłym roku przeczytałem książkę „Zła krew”, drugi tom z serii „Drużyna A” i uznałem za tak bardzo dobrą, że od tamtej pory nadrobiłem całą serię. Postanowiłem też kupić dwie pierwsze książki z serii „Opcop”. Trochę czekały na to, aż je przeczytam, ale w końcu nadszedł na nie czas.</p><p>Arne Dahl szybko i widowiskowo rozkłada tu karty. Na spotkaniu G20 w Londynie umierający Chińczyk szepcze coś do ucha obserwatora Arto Söderstedta. W Nacka wydaje się, że istnieją powiązania między przedsiębiorcą z branży meblarskiej, pornografią dziecięcą, szwindlami w krajach bałtyckich i oddziałem włoskiej mafii. W Hadze grupa Opcop kierowana przez Paula Hjelma czeka na zadania. Ktoś, kto nazywa siebie Ariadną, pisze maile, które zapowiadają przerażające wydarzenie. W Hampstead Heath w Londynie zostaje znaleziona kobieta, którą zamordowano w dziwacznych okolicznościach.&nbsp;</p><p>Świat i przestępczość zmieniły się, naprawdę wielcy złoczyńcy mają tendencję do nieuchwytnych działań w cieniu, ale dobra staromodna praca detektywistyczna może nadal działać na rzecz dobra. Arne Dahl pokazuje to w najlepszej części książki, kiedy Hjelm i jego koledzy, Corine Bouhaddi, twardy policjant z Marsylii, i Miriam Hershey, która ma szemraną przeszłość w MI5, udają się do Londynu, aby pomóc Scotland Yardowi w dochodzeniu w sprawie morderstwa na Hampstead Heath.</p><p>Jako całość, „Głuchy telefon”, który należy do kategorii thrillerów z teorią spiskową w tle, jest sprawnym i ciekawym wprowadzeniem do świata Opcop i ich działalności. Przy czternastu bohaterach jest wiele portretów do opisania. Ich charaktery da się więc tylko zarysować w ogólnych szkicach, ale „Głuchy telefon” to naprawdę świetna powieść, którą można skończyć w mgnieniu oka. Dahl pisze bardzo sprawnie i ciekawie. Polecam wszystkim fanom thrillerów.</p>