Czarodzicielstwo. Świat Dysku. Tom 5

Nie, ten tytuł nie jest błędem. To tylko jedna z gier słów, które Pratchett tak lubi. Ponieważ w tej książce - która była piątą powieścią Świata Dysku - czarodzicielstwo to sytuacja, w której magia wykracza poza czarodziejstwo i sięga do samego źródła magii - surowej mocy, której zwykli czarodzieje nie mogą dotknąć. "Czarodzicielstwo" bierze na celownik fantastykę mieczami i czarami, ironicznie traktując wszystkie największe z nich - "Władcę Pierścieni," "Narnię", czy "Conana Barbarzyńcę". Ale w przeciwieństwie do wielu satyr, jest to również wspaniała opowieść.

Kiedy rodzi się ósmy syn ósmego syna ósmego syna ósmego syna, jest nie tylko czarodziejem, ale i czarodzicielem. Jego ojciec, któremu było przeznaczone umrzeć wkrótce po narodzinach dziecka, oszukuje Śmierć, stając się częścią czarodziejskiej laski, którą daje swojemu niemowlęciu, co pozwala mu kontrolować syna i moc, którą włada. Ojciec nie jest do końca zdrowy na umyśle, a jego celem jest zniszczenie Niewidocznego Uniwersytetu i jego czarodziejów - oraz całego świata. Rozpoczyna tę akcję, gdy chłopiec ma 10 lat, myśląc, że to będzie łatwa sprawa. Ale nie liczył się z nieudolnym czarodziejem Rincewindem. Do walki z niebezpiecznym dzieckiem, który posiada moce potężniejsze od bogów, stanęli:
- Rincewind - tchórzliwy czarodziej, który wydaje się, że najbardziej lubi panikować, a najlepszy jest w zyskiwaniu sobie sympatii czytelników,
- Bagaż - kufer, który żyje, potężny mocarz, który niczego się nie boi,
- Conena - córka Cohena Barbarzyńcy, która chce być fryzjerką,
- Nijel Niszczyciel - początkujący barbarzyńca,
- Kreozot - niespełniony poeta,
- Kapelusz Nadrektora - lepszy czarodziej od Rincewinda

Podczas gdy wszystkie te postacie są zabawne, żaden z nich nie jest nijaki lub tam tylko dla jednego żartu. Wszyscy oni są interesującymi ludźmi, którzy mają swoją historię i ludźmi, na których zaczyna nam zależeć. I choć wydarzenia związane z przyszłym końcem świata dzieją się w sposób absurdalny, zagrożenie i niebezpieczeństwo jest realne. Nie jest łatwo stworzyć satyrę, która łączy w sobie te elementy. Jedna z moich ulubionych powieści Świata Dysku do tej pory - poza tymi o Tiffany Aching, oczywiście.

Uśmiech na mojej twarzy pojawiał się bardzo często. Akcja biegła zawrotnym tempem i porywała nas w ciekawą podróż. Jak we wszystkich książkach z serii, czytając czułam się pochłonięta w inny wymiar. Ponadto, za każdym razem czuje się trochę jak dziecko - kolorowa okładka, komiczny świat i bohaterowie i świat fantasy.

Ogromna szkoda, że pan Pratchett nigdy nie napisze już nowej przygody z Rincewindem i Bagażem. Niech spoczywa w pokoju.

"Czarodzicielstwo" to kolejna przeczytana przeze mnie książka ze Świata Dysku, z którym stale zapoznaje mnie mój znajomy. Z początku wydawało mi się, że książki te są przeznaczone dla dzieci i niepoważnym byłoby ich czytaniem w dorosłym wieku. Bardzo się myliłem! Powieści z wymyślonym przez Pratchetta światem dostarczają ogromną dawkę satyry, wyjątkowych stworzeń i miejsc, które działają na wyobraźnie, ale również masę przemyśleń. Możemy się z nimi zgadzać lub nie, lecz nie zmienia to faktu, że muszą w jakimś stopniu zmusić do myślenia.

"Czarodzicielstwo" to 3. książka w serii Rincewind i 5. w Świecie Dysku. Chociaż można ją czytać jako samodzielną, nie docenisz w pełni postaci Rincewinda, Bagażu i barbarzyńskich bohaterów , jeśli nie przeczytasz poprzednich książek z Rincewindem: pierwszej i drugiej: "Kolor Magii" i "Blask fantastyczny".

Liczba osiem jest potężną i magiczną liczbą w Świecie Dysku, a ludzie urodzeni jako ósmy syn ósmego syna ósmego syna są naturalnie czarodziejami. Ósmy syn ósmego syna ósmego syna ósmego syna jest źródłem magii... Czarodzicielem. Ponieważ źródło spowodowało wielkie szkody w Świecie Dysku podczas Wojen Magów, czarodziejom nie wolno było mieć dzieci, żenić się ani uprawiać seksu! Jednak kiedy czarodziej Ipslore Rudy łamie zasadę i ma ósmego syna, to właśnie wtedy Świat Dysku staje w obliczu wielkiego niebezpieczeństwa wojny magów i czarodzicielstwa. Rincewind, skarpeta wypełniona połówką cegły i magiczny dywan są największą nadzieją Dysku.

Akcja zasuwa do przodu z obłędną prędkością. Nie ma miejsca na złapanie oddechu. Absurd goni absurd. Komu obrywa się w tej części? "Baśniom z tysiąca i jednej nocy", Indiom, arabskiej polityce, słowotwórstwu, sztuce. Obrywa się im oczywiście w sposób dość uroczy, za pomocą humoru.

Ta seria staje się coraz lepsza. Uwielbiam sposób, w jaki Pratchett przeplata postacie z innych powieści i jest w stanie stworzyć całe uniwersum, nie zapominając o wcześniejszych bohaterach. Ponadto, jego bystre oko i komentarze do problemów społecznych wieku są zawsze inteligentnie wplatane do jego powieści. Rozkoszna, lekka lektura na wypadek, gdybyś chciał odpocząć od codziennych stresów.

Nie, ten tytuł nie jest błędem. To tylko jedna z gier słów, które Pratchett tak lubi. Ponieważ w tej książce - która była piątą powieścią Świata Dysku - czarodzicielstwo to sytuacja, w której magia wykracza poza czarodziejstwo i sięga do samego źródła magii - surowej mocy, której zwykli czarodzieje nie mogą dotknąć. "Czarodzicielstwo" bierze na celownik fantastykę mieczami i czarami, ironicznie traktując wszystkie największe z nich - "Władcę Pierścieni," "Narnię", czy "Conana Barbarzyńcę". Ale w przeciwieństwie do wielu satyr, jest to również wspaniała opowieść.

Kiedy rodzi się ósmy syn ósmego syna ósmego syna ósmego syna, jest nie tylko czarodziejem, ale i czarodzicielem. Jego ojciec, któremu było przeznaczone umrzeć wkrótce po narodzinach dziecka, oszukuje Śmierć, stając się częścią czarodziejskiej laski, którą daje swojemu niemowlęciu, co pozwala mu kontrolować syna i moc, którą włada. Ojciec nie jest do końca zdrowy na umyśle, a jego celem jest zniszczenie Niewidocznego Uniwersytetu i jego czarodziejów - oraz całego świata. Rozpoczyna tę akcję, gdy chłopiec ma 10 lat, myśląc, że to będzie łatwa sprawa. Ale nie liczył się z nieudolnym czarodziejem Rincewindem. Do walki z niebezpiecznym dzieckiem, który posiada moce potężniejsze od bogów, stanęli:
- Rincewind - tchórzliwy czarodziej, który wydaje się, że najbardziej lubi panikować, a najlepszy jest w zyskiwaniu sobie sympatii czytelników,
- Bagaż - kufer, który żyje, potężny mocarz, który niczego się nie boi,
- Conena - córka Cohena Barbarzyńcy, która chce być fryzjerką,
- Nijel Niszczyciel - początkujący barbarzyńca,
- Kreozot - niespełniony poeta,
- Kapelusz Nadrektora - lepszy czarodziej od Rincewinda

Podczas gdy wszystkie te postacie są zabawne, żaden z nich nie jest nijaki lub tam tylko dla jednego żartu. Wszyscy oni są interesującymi ludźmi, którzy mają swoją historię i ludźmi, na których zaczyna nam zależeć. I choć wydarzenia związane z przyszłym końcem świata dzieją się w sposób absurdalny, zagrożenie i niebezpieczeństwo jest realne. Nie jest łatwo stworzyć satyrę, która łączy w sobie te elementy. Jedna z moich ulubionych powieści Świata Dysku do tej pory - poza tymi o Tiffany Aching, oczywiście.

Uśmiech na mojej twarzy pojawiał się bardzo często. Akcja biegła zawrotnym tempem i porywała nas w ciekawą podróż. Jak we wszystkich książkach z serii, czytając czułam się pochłonięta w inny wymiar. Ponadto, za każdym razem czuje się trochę jak dziecko - kolorowa okładka, komiczny świat i bohaterowie i świat fantasy.

Ogromna szkoda, że pan Pratchett nigdy nie napisze już nowej przygody z Rincewindem i Bagażem. Niech spoczywa w pokoju.

"Czarodzicielstwo" to kolejna przeczytana przeze mnie książka ze Świata Dysku, z którym stale zapoznaje mnie mój znajomy. Z początku wydawało mi się, że książki te są przeznaczone dla dzieci i niepoważnym byłoby ich czytaniem w dorosłym wieku. Bardzo się myliłem! Powieści z wymyślonym przez Pratchetta światem dostarczają ogromną dawkę satyry, wyjątkowych stworzeń i miejsc, które działają na wyobraźnie, ale również masę przemyśleń. Możemy się z nimi zgadzać lub nie, lecz nie zmienia to faktu, że muszą w jakimś stopniu zmusić do myślenia.

"Czarodzicielstwo" to 3. książka w serii Rincewind i 5. w Świecie Dysku. Chociaż można ją czytać jako samodzielną, nie docenisz w pełni postaci Rincewinda, Bagażu i barbarzyńskich bohaterów , jeśli nie przeczytasz poprzednich książek z Rincewindem: pierwszej i drugiej: "Kolor Magii" i "Blask fantastyczny".

Liczba osiem jest potężną i magiczną liczbą w Świecie Dysku, a ludzie urodzeni jako ósmy syn ósmego syna ósmego syna są naturalnie czarodziejami. Ósmy syn ósmego syna ósmego syna ósmego syna jest źródłem magii... Czarodzicielem. Ponieważ źródło spowodowało wielkie szkody w Świecie Dysku podczas Wojen Magów, czarodziejom nie wolno było mieć dzieci, żenić się ani uprawiać seksu! Jednak kiedy czarodziej Ipslore Rudy łamie zasadę i ma ósmego syna, to właśnie wtedy Świat Dysku staje w obliczu wielkiego niebezpieczeństwa wojny magów i czarodzicielstwa. Rincewind, skarpeta wypełniona połówką cegły i magiczny dywan są największą nadzieją Dysku.

Akcja zasuwa do przodu z obłędną prędkością. Nie ma miejsca na złapanie oddechu. Absurd goni absurd. Komu obrywa się w tej części? "Baśniom z tysiąca i jednej nocy", Indiom, arabskiej polityce, słowotwórstwu, sztuce. Obrywa się im oczywiście w sposób dość uroczy, za pomocą humoru.

Ta seria staje się coraz lepsza. Uwielbiam sposób, w jaki Pratchett przeplata postacie z innych powieści i jest w stanie stworzyć całe uniwersum, nie zapominając o wcześniejszych bohaterach. Ponadto, jego bystre oko i komentarze do problemów społecznych wieku są zawsze inteligentnie wplatane do jego powieści. Rozkoszna, lekka lektura na wypadek, gdybyś chciał odpocząć od codziennych stresów.