Babcie

Matej przyszedł na świat w sierpniu 1951 roku, w otoczeniu pełnym nieprzewidywalnych wujków, stanowczych cioć oraz sąsiadek, które z zapałem mieszały sałatkę ziemniaczaną w wannie. Jego świat zapełniali również bezwzględni trenerzy boksu i germanistki znane z przenikliwego falsetu. W tym chaotycznym środowisku Matejowi przychodziłaby oszalec, gdyby nie obecność jego babć.

Babcia Irena, której dzieciństwo związane było z klasztorem, imponuje znajomością języka francuskiego, czyta Szekspira swojemu wnukowi, a jej fascynacje obejmują zarówno rosyjski balet, jak i filozofię grecką. Z kolei babcia Maria, gorliwa komunistka, nie przejmuje się konwenansami – masło nakłada palcem i leczy wszelkie choroby swoim domowym winem, niezależnie od wieku pacjenta.

Wraz z Matejem zanurzamy się w jego czasy szkolne i młodzieńczą buntowniczość, która zabiera nas do Londynu lat 60. oraz Grecji lat 70. Następnie śledzimy dorosłe życie bohatera aż do aksamitnej rewolucji w roku 1989. Jak to często u Sabacha bywa, ta podróż przepełniona jest ciepłym humorem oraz delikatną nutą nostalgii.