Kontrakt

<p>Amanda Quick to jedna z tych autorek, które się albo kocha, albo nienawidzi. Przyznam szczerze, że ja sama mam dość mieszane uczucia wobec tej autorki - jej książki uważam albo za dobre, albo za kompletnie beznadziejne. Nie ma tutaj miejsca na przeciętność! To, co chyba jednak doceniam w jej twórczości, to fakt, że opracowała sobie na przestrzeni lat pewien przepis na dobry romans historyczny i konsekwentnie go wypełnia. Jej książki są podobne do siebie, ale nie w złym znaczeniu. Są pisane podobnym stylem, ale historia, bohaterowie są zawsze odrębni i unikatowi dla danej książki.</p><p>Ostatnio w ręce wpadła mi kolejna książka Quick - “Kontrakt”. Byłam więc ciekawa, do której kategorii dołączy - czy do znienawidzonych dzieł, czy do pozycji, przy których spędziłam miło czas.</p><p>Julian, hrabia Ravenswood, jest gotowy na nową żonę po śmierci swojej skandalicznej i niewiernej pierwszej narzeczonej. Wybiera Sophy, miejscową dziewczynę o żywej osobowości, która jest zielarką amatorką. Sophy jest w nim zauroczona od osiemnastego roku życia i po pewnych negocjacjach zgadzają się na ślub. Jednak żadne z nich nie jest zadowolone z porozumienia, do którego doszli, i już niedługo oboje będą przekraczać granice tego co zawarli w swoim tytułowym kontrakcie. Kiedy demony z przeszłości obojga zaczynają wychodzić na powierzchnię, zaczyna to wprowadzać ich w głębszy konflikt, mimo że prawdziwe uczucia zaczynają się rozwijać.</p><p>Elementy tej książki były dla mnie bardzo znajome, ale ogólnie rzecz biorąc, naprawdę mi się podobała ta książka. Była całkiem zabawna i miała dobrze poprowadzoną fabułę. Główni bohaterowie okazali się ciekawi - polubiłam Juliana, a zwłaszcza Sophy. Ich historia nie była prosta, ale przyjemnie było obserwować, jak wygląda ich życie, a zwłaszcza jak Julian uczy się na nowo ufać i kochać. I chociaż Amanda Quick robi dobrą robotę z malowaniem go jako złego faceta, to nigdy nie miałam wątpliwości, że pod tą skorupą znajduje się czuły człowiek. Fajny był też wątek tajemnicy śmierci poprzedniej partnerki Juliana - to było wystarczająco dobrze napisane, aby utrzymać mnie przy książce w momentach, kiedy miałam dość Juliana (a często miałam go dość). Świetnie napisana lekka historia. “Kontrakt” spodoba się z pewnością wszystkim fankom romansów, a szczególnie uwielbiającym prozę Amandy Quick.</p>

<p>To moja druga książka od Amandy Quick i zastanawiałam się, czy używa ona tego samego przepisu do każdej ze swoich książek. Historia “Kontraktu” była zupełnie inna niż w "Bestii" a jednak wydawała mi się bardzo podobna. Nie oznacza to jednak, że książka mi się nie podobała - wręcz przeciwnie.</p><p>"Kontrakt" to przede wszystkim historia Sophy Dorring i Juliana. Naszym bohaterem jest owdowiały hrabia Ravenwood, który wkrótce po śmierci swojej żony, szuka kobiety, która zapełniłaby pustkę w jego sercu (albo raczej: potulnej kobiety, do której bez skrupułów będzie mógł sobie rościć prawo). Litując się nad prostą, wiejską bohaterką, proponuje jej małżeństwo i oczekuje, że ta będzie wniebowzięta okazją, jaką jej oferuje - bo kto inny tak wysoko postawiony mógłby chcieć się z nią ożenić? Ona odmawia, a jego ego zostaje zranione. On wtedy postanawia nie odpuścić, postawić na swoim i przekonuje ją do powiedzenia tak, zgadzając się na jej żądania. Ale jak można się domyślić - w trakcie fabuły nie spełnia żadnego z nich. W międzyczasie jednak nachodzą Sophy pewne wątpliwości - co stało się z poprzednią żoną Juliana? Dlaczego on jej nie ufa? Czy dobrze zrobiła, że za niego wyszła?</p><p>Sophy okazała się być znacznie ciekawszą bohaterką od jakiegokolwiek bohatera opisanego w “Bestii”. Jest tym typem kobiety, którą najbardziej lubię w takich książkach - jest zaradna, oczytana, piekielnie inteligentna i choć bywa zadziorna, nigdy nie stroi fochów o nic. Co innego Julian. Wydawał mi się mocno podejrzany od samego początku. Nie podobało mi się, że był aż tak bardzo uparty i zaborczy. A później moja irytacja jego osobą, tylko wzrastała.</p><p>Na szczęście Amanda Quick napisała “Kontrakt” w taki sposób, że nawet zaczęłam nieco kibicować tej dwójce, pomimo mojej lekkiej niechęci do głównego bohatera. Ich historia została podana nieco na śmieszno, przez co czułam się jednak dobrze, czytając tą książkę. Przede wszystkim chciałam też wiedzieć, jak to wszystko się zakończy. To wszystko skutkowało tym, że powieść Amandy Quick wyciągnęła mi kilka wieczór z życia, które poświęciłam na przeczytanie jej porywającej książki. Choć nieco mniej podobała mi się, niż jej poprzednia książka, to i tak ją polecam - szczególnie wszystkim fankom romansów.</p>