Końce światów

Świat może się kończyć na różne sposoby. Czasem stary porządek ustępuje modernizacji, kamieniste drogi ustępują asfaltowym nawierzchniom, a dawne tradycje poddają się wpływowi globalizacji. Wszystko to nie zawsze jest negatywne. Bywa, że wschodnie kraje postanawiają ruszyć ku zachodowi, ale zatrzymują się w pół drogi. Czasami ludzie opuszczają swoje domy w nadziei na lepszą przyszłość, pozostawiając za sobą opuszczone miasta i puste budynki. Zdarza się, że obawiamy się, iż zbieżność uchodźców przekraczających granice może zwiastować koniec świata. Także pandemia może nas zaskoczyć, gdy celnicy i granice okazują się bezsilne. Innym razem, koniec nadciąga z hałasem czołgów lub sygnałem alarmu przeciwlotniczego. Może też objawić się, gdy Słowianin zaczyna zastanawiać się nad swoją tożsamością narodową, myśląc, czy przypadkiem nie jest Niemcem. Taka zmiana, choć innego rodzaju, również oznacza koniec pewnego świata. Ziemowit Szczerek eksploruje takie przeobrażenia, podróżując przez obrzeża znanego nam świata: od Gruzji, Armenii, Górskiego Karabachu, przez Bułgarię, Grecję, Serbię, Chorwację, aż po Czechy, Słowację i Ukrainę. Obserwuje, jak zachodzą zmiany, bo gdzie kończy się jedno, tam zawsze coś nowego się zaczyna.