Kicia kocia zima

<p>Jestem naprawdę wdzięczna Pani Głowińskiej za wymyślenie takich historyjek. Nie ukrywam, że miałam pewne problemy z moich Kacperkiem, ażeby zachęcić go do czytania jakichkolwiek bajeczek dla maluchów. A tu kiedyś, w zasadzie bez większej nadziei, zamówiłam na skupszopie kilka książek dla dzieci, w tym właśnie Kicie Kocię Zima. Jak się później okazało, z nich wszystkich tylko ta w ogóle zwróciła uwagę mojego syna.&nbsp;</p><p>Czytamy ją dość regularnie od kilku tygodni, zazwyczaj przed spaniem. Bardzo podoba mu się lista aktywności, jakie podejmuje Kicia Kocia i Pacek - robienie aniołków na śniegu, rzucanie się śnieżkami, jazda na sankach. Zwraca uwagę na drobne detale, na przykład takie jak to, że gdy Kicia Kocia i Pacek wracają do domu, to sanki Packa ciągnie mama Kici Koci, a Kici Koci Packa. Za każdym razem musi o tym wspomnieć! :D&nbsp;</p><p>Na pewno zdecyduje się jeszcze na zamówienie kolejnych wydań z tej serii. Chociaż mnie osobiście szata graficzna nie przypadła jakoś szczególnie do gustu, to myślę, że dzieci mają do niej słabość. Ewidentnym plusem Kici Koci. Zima jest również jej walor edukacyjny - co trzeba ubrać, kiedy na zewnątrz jest zimno, że trzeba bawić się również z koleżanką, która nie ma sanek, czy że trzeba wyschnąć po zabawie w śniegu. Język jest w porządku, a długość książeczki w sam raz, żeby utrzymać zainteresowanie czytelnika.</p><p>Tak więc ja i mój Kacperek jesteśmy zadowoleni z zakupu i możemy polecić :D</p>

<p>Część dobra jak wszystkie inne. Już od kilku miesięcy zwiększamy ilość bajek Kicia Kocia w naszej biblioteczce, tak że obecnie mamy ich już z trzydzieści. Wszystko dzięki temu, że Pani Anita Głowińska tworzy opowieści wokół tematów z życia wziętych, w oparciu na których rodzic jest w stanie wytłumaczyć coś dziecku i nauczyć go czegoś. W tym przypadku za oknem domu Kici Koci zjawia się zima z prawdziwego zdarzenia (jakiej niestety dzieci coraz rzadziej mają okazję doświadczać) i dzieci postanawiają wyjść na zewnątrz i się pobawić. Po wszystkim są przemoczeni, wracają do domku i już czekają na następny dzień, aby powtórzyć zabawę.&nbsp;</p><p>“Kicia Kocia. Zima” oferuje wszystko to, co inne części. Książeczka jest w małym formacie, ma śliskie, miękkie kartki. Ilustracje są oczywiście kolorowe i nieco karykaturalne, ale chyba właśnie dlatego przyciągają uwagę. Historie są stosunkowo krótkie, ale zawierają wystarczająco wiele treści. Dla tych którzy nie wiedzą, Anita Głowińska wydawała kilkadziesiąt takich książeczek, gdzie proponuje historie np. w aptece czy na lotnisku. Poza tym na rynku można znaleźć również Kicie Kocię po angielsku i to będzie mój kolejny zakup. Zobaczymy, czy w ten sposób uda mi się w jakikolwiek sposób wpłynąć na rozwój angielskiego u moich dzieci.&nbsp;</p>