Kato-tata. Nie-pamiętnik

„Kato-tata” dotyka delikatnego tematu, jakim jest wykorzystywanie dzieci, ukazując głębokie rany, które pozostają niezaleczone, zarówno na ciele, jak i duszy dorosłej kobiety. Temat molestowania dzieci jest często omijany w rozmowach. Ludzie unikają poruszania tego tematu, obawiając się, że odkrycie osobistych doświadczeń naszych rozmówców wywoła bolesne wspomnienia. Ważne jest jednak, aby dać głos temu dziecku, które przeżywa traumy, poczucie winy i strach. W „Kato-tacie” dziecko wyrzuca z siebie ból prostymi słowami, pozbawionymi literackiej zawiłości. Dopóki ten niewyrażony ból nie zostanie wykrzyczany, cierpienie będzie trwać, niezależnie od wieku.

„Kato-tata” można porównać do połączenia „Niedoli cnoty” Sade’a z „Malowanym ptakiem” Kosińskiego, osadzonych na Dolnym Śląsku w latach 70. i 80. XX wieku. Czytając tę książkę, odkrywamy mroczne tajemnice i zastanawiamy się, ile podobnych tragedii może rozgrywać się blisko nas, ukrytych w codziennym życiu.