Kampania Langiewicza 1863

Autor książki analizuje kampanię Langiewicza, koncentrując się zwłaszcza na jej militarnych aspektach, z pewnym pominięciem kwestii politycznych. Jego celem było przedstawienie dość szczegółowego obrazu zmagań wojsk oddanych pod dowództwo drugiego z powstańczych dyktatorów. Niemniej jednak, oprócz opisów bitew i starć, nie mógł zignorować postawy ludności cywilnej, której nastawienie odgrywało kluczową rolę w realizacji działań powstańczych. To właśnie cywile stanowili zaplecze dla walczących, dostarczając pożywienie i schronienie żołnierzom, którzy operowali na ich terenach.

Stosunek miejscowej ludności do powstania miał często decydujący wpływ na operacje powstańczych jednostek. W niektórych rejonach mieszkańcy z entuzjazmem wspierali insurgentów, dostarczając im niezbędnych zasobów. W innych miejscach odczuć można było nie tylko brak zainteresowania, ale wręcz wrogość wobec działań powstańczych. Autor zwraca również uwagę na codzienne życie żołnierzy, ich radości oraz trudności, z jakimi musieli się mierzyć na co dzień w warunkach wojennych i obozowych. Szczególnie akcentowane są problemy związane z zaopatrzeniem i wyczerpującymi marszami, które stawały się nieodłącznym elementem ich wojennej rzeczywistości.