Jeszcze dzisiaj nie usiadłam

Agnieszka Drotkiewicz w swojej książce stawia pytanie, które z pozoru wydaje się proste: "Jak żyć?". Rozmawia z dziesięcioma osobami, z których każda przedstawia swoją unikalną historię życia. Historie te oscylują wokół pracy, sztuki, religii czy natury, pokazując różnorodne podejścia do tego, co stanowi ich sedno. W tych narracjach pojawiają się pomyłki i ślepe zaułki, ale również momenty olśnienia i odkrycia, które prowadzą do głębszego zrozumienia istoty życia. Odnoszą się do drobnych i fundamentalnych kwestii, przełomowych zdarzeń oraz ludzi spotkanych na życiowej ścieżce. Całość podkreśla znaczenie procesu dojrzewania i refleksji nad własnym istnieniem.

Rozmowy, które prowadzi Drotkiewicz, stają się fundamentem tych opowieści, będąc zarówno źródłem wartości, jak i przyjemności. Prof. Roch Sulima w swojej wypowiedzi zauważa, że choć nikt świadomie nie wybiera bezsensownego życia, to warto zwrócić uwagę na konieczność głębszego zrozumienia siebie. Takie spojrzenie pozwala na pewne samoogarnianie się, które daje poczucie pewności. Z kolei Monika Richardson zauważa, że przyznanie się do niewiedzy jest trudne, szczególnie w młodym wieku, kiedy wydaje się, że wszystko jest już jasne i poukładane.

Basil Kerski odnosi się do mitu Syzyfa, widząc w nim symbol szczęścia wynikającego ze świadomości ograniczeń i trudnego losu. Syzyf według Camusa nie jest pozbawiony wiedzy o swojej sytuacji, a jego szczęście rodzi się z akceptacji i zrozumienia swojego przeznaczenia. Ta refleksyjna postawa buduje poczucie własnej wartości i honoru. Książka Drotkiewicz jest zaproszeniem do rozmowy i refleksji nad pytaniami, które pozostają wiecznie aktualne i uniwersalne.