Bezdroża

<p>Kiedy były detektyw Sam Berger otwiera oczy, nie ma pojęcia, gdzie się znajduje. Wszystko jest białe. Ale wtedy u jego boku pojawia się Molly Blom, a on uświadamia sobie, że oboje uciekają przed sprawiedliwością, która przestała być sprawiedliwa.</p><p>W zapierających dech w piersiach "Bezdrożach", sequelu niesamowitego "Pustkowia", Sam i Molly otrzymują niespodziewane zlecenie dotyczące nieprzyjemnej sprawy z przeszłości. Morderca został już dawno skazany i uwięziony, ale czy naprawdę jest winny?</p><p>Arne Dahl to pseudonim artystyczny, pod którym kryje się Jan Arnald. Szwedzki pisarz wydał do tej pory dziesięć książek z serii detektywistycznej “Drużyna A” oraz cztery kryminały z serii “Opcop”. "Bezdroża" to z kolei druga książka z serii o Samie Bergerze i Molly Blom.</p><p>Arne Dahl to ciekawy pisarz, ale dopiero gdy przeczytałam pierwszą książkę z tej serii, "Pustkowia", naprawdę dałam się mu porwać. Dlatego oczywistym było dla mnie, że chcę przeczytać drugą część, "Bezdroża".</p><p>"Bezdroża" to bardzo sprawnie napisany kryminał, napisana fantastycznym językiem, która zarazem jest bardzo łatwa w odbiorze. Właśnie tego potrzebowałam - ciekawej, ale niezbyt ciężkiej lektury, która przynosiłaby mi radość z czytania! Mimo, że jest to całkiem gruby tom, skończyłam czytać w kilka dni i nie mogę się doczekać, kiedy będę czytać jej kontynuacje. Jestem pod wrażeniem tego, że Arne Dahl tak doskonale potrafi opanować język, poprzez porównania i niuanse nadaje powieści dobrego tempa, jak i wyciąga na powierzchnię silne emocje.</p><p>Czytając serię nie zawsze pamiętam dobrze, co działo się w poprzednich książkach. Arne Dahl nie dodaje tak wielu retrospekcji do poprzedniej książki, jak robią to niektórzy inni autorzy w swoich seriach, więc są rzeczy, co do których nie jestem pewna, czy prawidłowo je pamiętam. Jednocześnie szybko zapamiętałam osobowości, zwłaszcza Molly Blom i Sama Bergera. To ciekawe postacie i na korzyść książki przemawia to, że nigdy nie można być do końca pewnym, że wiesz o nich wszystko, a może w ogóle nic nie wiesz, tylko wydaje ci się, że tak jest...</p><p>Książka rozgrywa się w większej części w północnej Szwecji. Jest tu sprytne powiązanie bezdroża, szwedzkiego klimatu i szwedzkiej wsi, co potęguje wrażenie zimna i opustoszenia. Momentami mam wrażenie, że Arne Dahl balansuje na krawędzi ukazania wielkomiejskiego spojrzenia na wieś, ale mimo to udaje mu się nie wplatać zbyt wielu ocen, a jedynie opisywać przedstawiony świat literacki. Dosłownie rozumiem, dlaczego wybiera taki sposób obrazowania.</p><p>"Bezdroża" jest książką ekscytującą, gdzie czytelnik śledzi akcję z zapartym tchem i nieustannie chce wiedzieć co będzie dalej. To, że Sam Berger nie jest do końca pewien, co jest jego własnymi wspomnieniami, a co wytworem podświadomości, czyni książkę jeszcze bardziej ekscytującą. "Bezdroża" to genialny przykład na to, jak prostymi środkami można budować napięcie w dobrej powieści kryminalnej. Polecam.</p>

<p>Molly Blom i Sam Berger - bohaterowie z poprzedniej kryminalnej książki Arne Dahla “Pustkowia” - powracają. Po raz kolejny Arne Dahl buduje przerażającą i ekscytującą historię z Blom i Bergerem biorących udział w szalonym polowaniu na przebiegłych morderców. "Bezdroża" to mroźny skandynawski thriller z niesamowitą psychologiczną głębią, którego akcja rozgrywa się głównie w przenikliwie zimnej, niedostępnej i odludnej części północnej Szwecji.</p><p>Bestialstwa są tu na porządku dziennym - morderstwa o podtekście seksualnym i skorumpowani mordercy/maszyny do zabijania, ukrywający się w przerażających miejscach - klinikach psychiatrycznych, odosobnionych domkach na odludziu, zimnych piwnicach i dusznych kotłowniach w opustoszałych nawiedzonych domach. Strach żyć w tej Szwecji.</p><p>Ponadto Blom i Berger muszą pracować pod przykrywką, mając na pieńku ze służbami szwedzkiego wywiadu. Szykuje się wielka podwójna intryga, ale kto w nią gra? I czy w ogóle można komukolwiek ufać?</p><p>W "Bezdrożach" fabuła jest niesamowicie dobrze zbudowana. Ale mam jedno niewielkie zastrzeżenie, które miałem również do "Pustkowia". Wszystko dzieje się zbyt idealnie. To, że ktoś potrafi tak doskonale zaplanować śledztwo to jedno, ale to, że wszyscy inni aktorzy w tej historii zachowują się dokładnie tak, jak chce tego planista, jest, lekko mówiąc, niewiarygodne. Zbiegów okoliczności jest po prostu za dużo.</p><p>Nie przepadam też zbytnio za nowym trendem w wielu książkach kryminalnych, w których &nbsp;policyjni bohaterowie są bezpośrednim celem szaleństwa, a zwłaszcza gdy ta zemsta opiera się na drobnym szczególe z przesłuchania sprzed dziesięciu lat - wtedy wydaje się, że jest to trochę naciągane.</p><p>Styl pisania Arne Dahla jest literacko mocny i efektowny. Autor szeroko wykorzystuje tu rozmaite metafory. W poprzedniej książce było mokro, szaro i mgliście. Tym razem jest lodowato, zimno i lśniąco biało.</p><p>"Bezdroża" jest drugą książką z serii o Samie Bergerze i Molly Blom i jej zrozumienie w dużej mierze opiera się na tym, czy przeczytało się pierwszą część. Do tego stopnia, że stwierdziłbym, że trzeba najpierw przeczytać "Pustkowia", zanim sięgnie się po "Bezdroża".</p><p>Cóż, mam do tej książki kilka niewielkich zastrzeżeń, ale i tak jest ona szalenie ekscytująca i wciągająca. A to, że mam ochotę na więcej książek o Blom i Bergerze, nie ulega wątpliwości. Stos nierozwiązanych wątków czeka na kontynuację, więc trzeba będzie po nią jak najszybciej sięgnąć.</p>