Freud. Miłość i psychoanaliza

Zygmunt Freud, żyjący w latach 1856–1939, jest niewątpliwie uznawany za jednego z najbardziej znanych psychiatrów oraz za jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci w świecie nauki i medycyny. Jego twarz jest rozpoznawana niemal na całym świecie, nawet przez osoby nieznające w szczegółach jego dokonań. To rozpoznawalność, której nie dorównują nawet tacy medyczni pionierzy jak Alexander Fleming, odkrywca penicyliny, czy Ludwik Pasteur, twórca szczepionki przeciwko wściekliźnie — mimo ich niekwestionowanego wkładu w rozwój medycyny.

Często przywoływane są zdjęcia Freuda z okresu jego dojrzałości, na których ukazany jest jako elegancki starszy mężczyzna. Wiele osób na pierwszy rzut oka potrafi nie tylko wskazać, że jest to Freud, ale także przypisuje mu miano wybitnego psychiatry. To jednak powszechne uproszczenie, ponieważ chociaż Freud zdobył uznanie dzięki pionierskim badaniom w dziedzinie psychiatrii i psychologii, z wykształcenia był neurologiem, a swoje badania zaczynał od intensywnych studiów nad mózgiem.

Freud już od dzieciństwa był przygotowywany na osiągnięcie wielkości. Jego matka, zachwycona talentami pierworodnego syna, wierzyła, że czeka go sława i choć może wydawać się to jedynie rodzicielską dumą, przewidywania te się ziściły. Freud wstrząsnął dotychczasowym pojmowaniem ludzkiej psychiki swoimi kontrowersyjnymi teoriami, które na trwałe zmieniły sposób postrzegania umysłu i zachowań człowieka.