Etyka urzędnika

Gdy wchodzimy do urzędów, oczom ukazują się sterty formularzy, okienka i poważne twarze pracowników za biurkami. Wiele osób ma poczucie, że kontakty z biurokracją dotyczą bardziej numerów spraw niż samych ludzi. Spotkanie z urzędnikiem, który z życzliwością i cierpliwością wytłumaczy zasady, pomoże odnaleźć właściwą ścieżkę, często budzi zdziwienie i skłania do refleksji: „To naprawdę ludzki urzędnik!”

Proces standaryzacji procedur oraz rozwój uprawnień, połączone z konsekwencjami za odstępstwa od norm, często prowadzą do dehumanizacji pracowników administracji i bezosobowego podejścia do interesantów.

Autor przedkłada jednak wizję, w której zanim urzędnicy utracą swoją 'duszę', mogą uczyć się etyki i katolickiej nauki społecznej jako sposobu na zachowanie swojego człowieczeństwa. Poszanowanie wolności i godności każdego człowieka, dbałość o dobro wspólne oraz zasada pomocniczości mogą być skutecznym rozwiązaniem wobec bezdusznej postawy często spotykanej w środowisku biurokratycznym. Te wartości kształtują postrzeganie pracy w administracji jako służby na rzecz drugiego człowieka.