Dać rzeczy słowo. Apraksja mowy 5

Name: Dać rzeczy słowo. Apraksja mowy 5
Brand: Skupszop
SKU: 9788361339700
Price: 12.80 PLN
Availability: InStock

Autorzy:

Marika Litwin, Iwona Pietrzyk, opracowanie zbiorowe

POKAŻ SZCZEGÓŁY

DODAJ DO LISTY ŻYCZEŃ

Masz tę lub inne książki?

Sprzedaj je u nas

0.0

0 ocen i 0 recenzji

Napisz opinię i wygraj nagrodę!

Przedstawiamy rozszerzoną wersję zbioru ćwiczeń poświęconych terapii apraksji mowy, będącą kontynuacją poprzedniej publikacji "Dać rzeczy słowo - apraksja mowy". Najnowsze wydanie, czyli "Dać rzeczy słowo - apraksja mowy 2", jest podzielone na sześć zeszytów odpowiadających poszczególnym grupom głosek:

- Zeszyt 1: A, O, L, M, B
- Zeszyt 2: P, U(Ó), I, J, W
- Zeszyt 3: F, N, E, Z, S, C
- Zeszyt 4: DZ, D, T, Y, Ś/SI, Ź/ZI, SZ
- Zeszyt 5: Ż/RZ, DŻ, Ł, Ń/NI, G, H/CH
- Zeszyt 6: CZ, K, R, Ć/CI, DŹ/DZI

Jednym z głównych wyzwań afazji ruchowej, obok trudności językowych, jest apraksja mowy, czyli problemy z sekwencją ruchów niezbędnych do prawidłowego wypowiadania słów. Efektywna terapia musi koncentrować się na tych kwestiach, co podkreślają badacze tacy jak Boehme (2003), którzy zwracają uwagę na konieczność licznych powtórzeń, nawet jeśli pacjent w większości wypowiada sylaby czy słowa poprawnie. Kluczowe jest także, by pacjent widział twarz osoby mówiącej, co ułatwia naśladowanie ruchów artykulacyjnych. Pomocne mogą być też gesty, jak dotykanie krtani w celu zaznaczenia dźwięczności, oraz szczegółowe instrukcje słowne i wizualne.

Ćwiczenia zostały starannie dobrane, uwzględniając różne stopnie trudności. Istnieją różne podejścia do terapii, przy czym niektóre badania sugerują, że słowa są łatwiejsze do zapamiętania i powtarzania niż sylaby (Howard i Varley, 1995). Inne badania (Dabul i Bollier, 1976; Holtzapple i Marshall, 1977; Knock i inni, 2000; Raymer i inni, 2002) zalecają rozpoczynanie od izolowanych dźwięków, przechodząc następnie do sylab, a dopiero potem do pełnych słów czy zdań. Przygotowując nasze materiały, kierowałyśmy się doświadczeniem w pracy z pacjentami z apraksją mowy, przyjmując, że głoski, których artykulacja jest łatwiej widoczna (np. A, O, L, M), są łatwiejsze do nauczenia.

Kolejność wyrazów w ćwiczeniach została zaplanowana tak, aby zaczynały się one od łatwiejszych, np. dwusylabowych, po te zawierające bardziej skomplikowane zbitki spółgłoskowe. Każde ćwiczenie obejmuje opis artykulacji głoski, fotografie przedstawiające pozycje warg, boczne przekroje artykulacyjne, a także zadania na czytanie i powtarzanie sylab oraz wyrazów. Zachęcamy logopedów, aby elastycznie dostosowywali te ćwiczenia do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Opracowując te materiały, głoski zapisaliśmy jako ś/si, ć/ci, ź/zi, ń/ni, dź/dzi, aby uwzględnić typowe polskie wzorce wymowy, pomimo że niektóre słowa obcojęzyczne wymagają innej artykulacji. W razie potrzeby zalecamy wyjaśnienie różnic pacjentom.

Mamy nadzieję, że nasza publikacja okaże się wsparciem dla pacjentów, ich rodzin i logopedów w codziennej pracy nad poprawą mowy.