Ludzie, których spotykamy na wakacjach

Emily Henry w swojej książce proponuje lekką, ale jednocześnie niebanalną opowieść o przyjaźni, miłości i poszukiwaniu własnego miejsca w świecie. Główna bohaterka, Poppy, jest pełną życia podróżniczką, która od lat co roku wyjeżdża na wakacje ze swoim najlepszym przyjacielem Alexem. On – spokojny, poukładany, ona – spontaniczna i szalona. Ich kontrastowe charaktery tworzą mieszankę, która sprawia, że wspólne wyjazdy stają się fundamentem niezwykłej więzi.
Henry wplata w fabułę elementy klasycznego romansu „friends to lovers”, ale unika banału. Książka jest napisana z humorem i lekkością, a dialogi pomiędzy bohaterami są błyskotliwe i naturalne. Narracja prowadzona jest w sposób nieliniowy – teraźniejszość przeplata się ze wspomnieniami dawnych podróży, co pozwala czytelnikowi stopniowo odkrywać, dlaczego więź Poppy i Alexa została wystawiona na próbę.
Siłą powieści są emocje – autorka z dużą wrażliwością ukazuje zarówno beztroskę wakacyjnych przygód, jak i trudne pytania o to, czy przyjaźń może przetrwać, gdy pojawia się miłość. „Ludzie, których spotykamy na wakacjach” to historia o balansie pomiędzy pragnieniem wolności a potrzebą bliskości, o ryzyku, jakie niesie zmiana relacji, oraz o tym, że czasem największa przygoda czeka nie na końcu świata, lecz tuż obok.
To książka idealna dla osób szukających ciepłej, romantycznej historii pełnej uroku i lekkości, ale także refleksji nad życiem i relacjami.

Moje totalne odkrycie roku. Poppy i Alex byli niegdyś najlepszymi przyjaciółmi. Do momentu gdy na jednych ze wspólnych wakacji stało się coś nieodwracalnego. Teraz ze sobą nie rozmawiają a główna bohaterka ma kryzys twórczy. Gdy ktoś zadaje jej pytanie kiedy ostatni raz była tak naprawdę szczęśliwa odpowiedź pojawia się natychmiast w jej głównie. Oczywiście gdy była z NIM. Kobieta postanawia przełamać ciszę między nimi i zaprasza go na wspólne wakację. Wyobraźcie sobie jej zdziwienie gdy on przystaje na ten pomysł.

To była naprawdę wspaniała historia. Mamy wgląd nie tylko w teraźniejszość ale też przeszłość a mianowicie wszystkie ich poprzednie wyjazdy.

Dwa całkowicie inne typy osobowości ale razem to było idealne połączenie. Pokochałam tych bohaterów i nie mogłam im nie kibicować, w szczególności gdy było to aż tak bardzo widoczne jak ich do siebie ciągnie i jak się idealnie dobrali.

Ilość napięcia i chemii między nimi aż elektryzowała. Nie mam pojęcia czy chodzi po prostu o tych konkretnych bohaterów czy to urok Emily Henry, ale wiem jedno przepadłam dla tej książki i autorki.

To jak płynnie i przyjemnie mi się ją czytało to naprawdę czysta magia. A sceny erotyczne były napisane w genialny sposób. Autorka naprawdę dobrze sobie radzi w tych scenach i śmiało mogę powiedzieć, że jest ona w mojej czołówce autorów , którzy piszą sceny erotyczne ze smakiem, wyczuciem i bez wprowadzenia mnie w zażenowanie.

Klimat wakacji był tak bardzo wyczuwalny, aż sama czułam ten upał i to zdecydowanie będzie idealna książka na wakacyjne wieczory. Ja ja już się nie mogę doczekać kolejnego spotkania z jej twórczością.