Pucio chce siusiu, czyli pożegnanie pieluszki

Niedawno mieliśmy “awarię” z pieluchą i to w samym środku salonu, uznałam więc, że to dobry czas, aby malucha nauczyć kolejnego kroku w stronę dorosłego życia, czyli.... no dobra, na początek nocnik! To było wyzwanie: dziecko nie bardzo chciało się tym nocnikiem posiłkować w zakresie swoich potrzeb, nie wiem skąd ta awersja, może przyzwyczajenie do pieluszek? Znajoma poleciła mi sięgnąć po Pucia, byłam trochę zaskoczona, gdy okazało się, że moje dziecko od samego początku tak mocno wciągnęło się w przygody tytułowego bohatera!  
 
Oczywiście rozrywka to jedno, walor edukacyjny, to drugie, rzadko jednak udaje się w jednej książce dla dzieci połączyć obie te kwestie w tak udany sposób! Forma książki tzw. Kartonówka to doskonały wybór, mając na uwadze fakt, że najmłodsze maluchy chcą wszystkiego dotknąć, poczuć, sprawdzić, a karnonówka nie niszczeje, mimo codziennego czytania, książka znakomicie się trzyma. Bardzo poręczna, niezniszczalna, do zabrania wszędzie. Ciekawe, bogato zdobione ilustracje, stonowane kolory, wszystko zrobione z dobrym smakiem, przejrzyście i czytelnie!  Z rodziną Pucia łatwo nam się utożsamić (mojej rodzinie szczególnie), bo dwa przedszkolaki (Pucio i Misia), jedno Bobo (robi „łe” albo śpi), mama, tata, kochani i cierpliwi dziadkowie oraz dużo, bardzo dużo zwierząt wokół naszego bohatera. Książeczka kończy się naszą ulubioną stroną, czyli takim à la słowniczkiem obrazkowym, gdzie autorka raz jeszcze przypomina wszystkie przedmioty/zwierzęta/postaci i charakterystyczne dla konkretnej opowieści, dla “Pucio chce siku, czyli jak pożegnać pieluszkę” “bohaterem” tej opowieści jest m.in. nocnik od babci z samolotem!  Ta książka to kopalnia pomysłów na językowe zabawy, wymyślanie zagadek, pretekst do powtarzania, wyszukiwania znaczeń, a nade wszystko cudowna okazja, aby spędzić czas ze swoim dzieckiem! ? 
 
Polecam Pucia i jego rodzinkę, ani się obejrzycie drodzy rodzice, jak tytułowy bohater stanie się przyjacielem waszych pociech i was samych.... ?  
 

Bardzo cenie sobie skupszop i oferowane na stronie książki dla najmłodszych, to wielka radość sprawiać mojej córce radość kolejnymi bajkowymi opowieściami, i choć tych książek mamy już całe mnóstwo na szafce nocnej obok łóżeczka, to król jest tylko jeden: Pucio!  
 
Coś w tych książkach jest, ze tak mocno absorbują uwagę dzieci: nie dalej jak wczoraj, spędziłam cały dzień na placu zabaw z moim Wikorem, i ku mojemu zdziwieniu, inne mamy tez chwaliły Pucia: ze uczy, ze bawi, a przede wszystkim, ze nie daje zasnąć jeśli przed snem dziecko nie przejrzy swojej ulubionej bajki ? Czasy się trochę zmieniły, to już nie jest Reksio czy Muminki, dziś dzieci oczekują mądrej stymulacji w zakresie swoich pierwszych lat życia, a książka przynosi o wiele lepsze efekty niż bajki puszczane na telefonie. Co ciekawe, moja latorośl woli zdecydowanie, gdy jej czytam, może to wynika z faktu, że od początku staram się w synku obudzić ciekawość do słów ukrytych w książkach, Pucio znakomicie mi w tym pomaga! ?  

Jak wspomniałam wyżej, książek o Puciu mamy kilka, do tej pory te bajki nie tylko uczyły malucha i bawiły, ale też stanowiły rozwiązanie w sytuacjach kryzysowych: jak wyjście do lekarza “Pucio u lekarza), czy też właśnie w kwestii obsługi magicznego nocnika - mój chłopczyk po przeczytaniu tej części sam poprosił o nocnik, oczywiście z samolotem jak u Pucia ?