Cmentarz Świętego Medarda

W latach 1315-1317 Europę nawiedzały niekończące się deszcze oraz surowe zimy, które wszczynały klęskę głodu o niespotykanej dotąd skali. Czas ten naznaczony był dramatycznymi wydarzeniami jak ludobójstwo i plaga Śmierci Czarnej. W ciągu niespełna czterdziestu lat doszło do zmiany dwóch papieży, a herezja jansenizmu, zapoczątkowała straszliwe przemiany, które doprowadziły do rewolucji francuskiej w 1789 roku. Okres ten obejmował również panowanie August II Mocnego oraz Stanisława Leszczyńskiego, podczas którego przez Sandomierz i inne tereny przetaczały się armie saskie, szwedzkie i moskiewskie. Wojny, grabieże i akty przemocy, a także planowane niszczenie Polski przynosiły ze sobą chaos.

Powieść Andrzeja Juliusza Sarwy przenosi nas na stulecie historii, które łączy losy Polski i Francji z Oświeceniem i wynikającymi z niego zmianami w Europie. W tym skomplikowanym krajobrazie politycznym i społecznym filozofowie zajmujący się okultyzmem, tajne loże oraz rozpustni monarchowie wprowadzali gnozę i kult ciemnych mocy. Tajemniczy markiz lub hrabia, korzystający z różnych nazwisk, kierował losami świata z ukrycia, wplątując Białeckich w sieć historii i wypadków. Aura napięcia i niebezpieczeństwa otaczała każde przypadkowe małżeństwo i miłość. Na tle tych wydarzeń rozgrywają się niewyobrażalne cuda na Cmentarzu św. Medarda i niesamowite kataklizmy szalejące w XVIII-wiecznej Europie.

Powieść jest doskonałym wyborem dla wymagających czytelników, szukających połączenia sensacji z głębokim zrozumieniem historycznych kontekstów. Autor przedstawia dalsze losy rodu Białeckich, na który wydaje się czyhać złowrogi duch, mający szczególne plany względem tej rodziny. Akcja książki rozwija się w Sandomierzu, miejscu, gdzie wszystko zaczyna się i kończy, kontynuując wątki znane z wcześniejszej powieści "Wieszczba Krwawej Głowy".