Boso, ale w ostrogach

Pierwsze wydanie tej książki, już bez ingerencji cenzury, przenosi nas do przedwojennej Warszawy, zauważonej oczami młodego warszawskiego cwaniaka. Stanisław Grzesiuk, z typowym dla siebie humorem i pełną swadą, przedstawia przedmieścia stolicy z ich unikalnymi obyczajami, tradycją i charakterystycznym kodeksem honorowym, przy czym korzysta ze specyficznej gwary warszawskiej ulicy.

Pierwotnie wydanie książki zatrzymano przez cenzurę na kilka miesięcy. Ostatecznie, w lipcu 1959 roku, publikacja trafiła na półki księgarń i natychmiast zyskała ogromną popularność, podobnie jak jego wcześniejsze dzieło „Pięć lat kacetu”. Książka zniknęła z półek z prędkością światła, a czytelnicy i krytycy nieustannie prosili o wznowienia. Stała się ona przez dekady obowiązkową lekturą młodzieży z warszawskich podwórek.

Z biegiem lat tekst został porównany z oryginalnym rękopisem i fragmenty usunięte przez cenzurę oraz wydawcę przy pierwszej publikacji zostały przywrócone. Nowe wydanie zawiera również najważniejsze recenzje owej książki.

Stanisław Grzesiuk (1918-1963) był znanym pisarzem i pieśniarzem, często nazywanym bardem Czerniakowa. Urodził się w Małkowie nieopodal Chełma, lecz od drugiego roku życia mieszkał w Warszawie, gdzie spędził swoje dzieciństwo i młodość. W trakcie okupacji został aresztowany i przymusowo wysłany na roboty do Niemiec, a później przebywał w obozach koncentracyjnych. W lipcu 1945 roku powrócił do Polski. Leczenie gruźlicy płuc, będącej konsekwencją warunków obozowych, towarzyszyło mu do końca życia. Jest autorem autobiograficznej trylogii, składającej się z książek: „Boso, ale w ostrogach”, „Pięć lat kacetu” oraz „Na marginesie życia”. Został pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach i jest uznawany, obok Stefana Wiecheckiego, za jednego z najbardziej zasłużonych twórców dla kultury warszawskiej ulicy.