Bezludny raj

Ta niezwykle uznana pisarka z Półwyspu Iberyjskiego, wyróżniona wieloma nagrodami za swoje dzieła zarówno dla dzieci, jak i dorosłych, prezentuje autobiograficzną opowieść, która przenosi nas do przedwojennej Hiszpanii. Główna bohaterka, Adriana, to najmłodsza z czworga rodzeństwa. Dorasta w rodzinie, gdzie miłość dawno wygasła, a jej rodzice są zbyt zajęci sobą, by okazać jej wystarczającą uwagę. Dziewczynka jest pod opieką Niani Marii i kucharki Isabel.

Adriana, uczennica szkoły, wyróżnia się na tle rówieśników swoją milczącą naturą i dystansem do wspólnej zabawy. Jej wyjątkowa wrażliwość na świat jest typową cechą dzieciństwa, gdzie wszystko odczuwa intensywniej. Przerażona światem dorosłych, ucieka do magicznego świata własnej wyobraźni, w którym światło zamienia się w słowa sekretnego języka, ciemność działa jak szkło powiększające, a meble tworzą tajemnicze miasto. Jej przewodnikiem w tej krainie fantazji jest Gawryła, chłopiec będący synem rosyjskiej baletnicy z sąsiedztwa. Razem z nim odkrywa świat książek, angażują się w zabawy teatralne i dzielą się swoimi dziecięcymi zmartwieniami. Ich przyjaźń stoi jednak przed wyzwaniem, ponieważ matka Adriany nie pochwala tej relacji.