Bądź moim szczęściem. Final Four. Tom 1

[współpraca z wydawnictwem WasPos]

Mam dość mieszane uczucia do tej książki. Z jednej strony historia mi się podobała i była ciekawa. Miała w sobie coś, przez co mnie wciągnęła i z każdym kolejnym rozdziałem chciałam przeczytać jeszcze jeden. Z drugiej strony nie w pełni przypadł mi do gustu styl pisania autorki.

Początkowo książka wydawała mi się trochę nudna, ale już po kilku rozdziałach (a książka ma bardzo krótkie rozdziały, co jest dużym plusem) wciągnęłam się w tą historię i za każdym razem, gdy robiłam sobie chwilową przerwę chciałam od razu wrócić do czytania, a uwierzcie mi to się często u mnie nie zdarza. Już od pierwszego spotkania bohaterów wiedziałam, że to będzie ciekawa relacja i nie myliłam się.

Autorka dużą wagę przykłada do opisów siatkówki, przez co czasami miałam wrażenie jakby to sama w sobie siatkówka była głównym elementem historii, ale dzięki takiemu zabiegowi mogłam chociaż w jakimś stopniu poczuć to, co odczuwa Heidi na boisku - czyli, że w danej chwili jest tylko ona i siatkówka.

Mam wrażenie, że nie poznałam zbyt dobrze bohaterów książki, a jedynie ich historie. Książka zawierała zbyt wiele opisów, które mogły być przekazane w bardziej zwięzły sposób, przykładowo w rozmowach bohaterów. Brakowało fragmentów o życiu bohaterki poza siatkówką i romansem z trenerem, co znacząco wpływało dla mnie na spójność całego tekstu. Dodatkowo, wątki poboczne miały bardzo podobny schemat. Postacie pojawiały się, znikały i nagle znowu pojawiały i ponownie znikały, co powodowało, że zapominałam o tych postaciach, jeśli nie było o nich aktualnie mówione.

Mimo tych kilku minusów cieszę się, że przeczytałam tą książkę. Jest to dla mnie taka książka, którą można sobie czytać dla relaksu po ciężkim dniu (ale oczywiście nie tylko). Z pewnością na mojej liście do przeczytania znajdzie się również druga część książki.