Champfleury - sylwetka autora

Jules François Felix Fleury-Husson, znany bardziej pod pseudonimem Champfleury, to francuski literat i krytyk sztuki, urodzony w Laon na północy Francji. Jego kariera dziennikarska zaczęła się w 1840 roku, kiedy publikował artykuły w "Le Journal de l’Aisne", gazecie wydawanej przez jego ojca. Ze względów finansowych przerwał edukację, a następnie przeniósł się do Paryża. W 1844 roku jego pierwsze znaczące prace dotyczące literatury i sztuk plastycznych zaczęły pojawiać się w paryskiej prasie. Od 1843 roku zaczęto znać go pod nazwą Champfleury, co w języku francuskim oznacza „kwieciste pole”.

Champfleury był bliskim przyjacielem takich znakomitości jak Victor Hugo i Gustave Flaubert. Jego pisarstwo cechował głęboki realizm, który uczynił go w latach 50. XIX wieku jednym z głównych orędowników tego nurtu w literaturze i sztukach plastycznych. Wielkim uznaniem darzył dzieła malarzy Eugène'a Delacroix, Honoré Daumiera i Gustave'a Courbeta.

Wśród jego wybranych dzieł znajdują się m.in.: "Chien-Caillou, fantaisies d'hiver; Pauvre Trompette, fantaisies de printemps; Feu Miette, fantaisies d'été" z 1847 roku, "Les Aventures de Mademoiselle Mariette" z 1853, "Les chats: Histoire, moeurs, observations, anecdotes" z 1868, który w 2018 roku doczekał się polskiego wydania pod tytułem "Koty. Historia, zwyczaje, obserwacje, anegdoty" przez Wydawnictwo słowo/obraz terytoria, "Documents pour servir à la biographie de Balzac" z 1875 oraz "Les Vignettes romantiques. Histoire de la littérature et de l’art 1825-1840" z 1883 roku.

Był mężem Marie Elisabeth Pierret, od 1867 roku aż do swojej śmierci w 1889 roku.