Ania z Zielonego Wzgórza lektura z opracowaniem

Nieczęsto oceniam książki na pięć gwiazdek, ale kiedy zbliżałam się do końca tej lektury wiedziałam, że jest to ocena na jaką zasługuje ta powieść. Serię Ania z Zielonego Wzgórza czytałam już raz - ponad dwadzieścia lat temu. Mimo upływu czasu pamiętam, że ostatnią książkę z tej serii czytałam bardzo powoli i myślałam sobie: "Tak mi będzie smutno, że nie będę już mogła czytać o Ani". Kiedy kilka dni temu sięgnęłam po tę książkę, by przeczytać ją ponownie, już po kilku rozdziałach stwierdziłam, że to jak spotkanie ze starym przyjacielem. Ania była jeszcze bardziej zachwycająca, niż ją sobie przypominałam, ponieważ mam teraz córki, które podzielają jej "wyobraźnię", zamiłowanie do wielkich słów i radość życia. <br> Ania Shirley jest chyba jedną z najbardziej uroczych postaci, jakie kiedykolwiek powstały, głównie dlatego, że daleko jej do doskonałości. Popełnia błędy, tak jak my wszyscy, ale jej błędy są o wiele zabawniejsze niż moje własne odczucia, a ona sprawia, że dostrzegam wartość uczenia się na nich, śmiania się z nich i podążania dalej. Podobnie jak moja średnia córka, Ania nie jest letnia. Podoba mi się, że podchodzi do życia z entuzjazmem, mimo że przez dekadę nie należała do nikogo.<br> Podoba mi się również to, że Ania mówi wprost o tym, że chce, szuka i buduje przyjaźnie. Nawet teraz jestem niezdecydowany, niezręczny i rozproszony w budowaniu relacji. Mogę spotkać kogoś, kto wydaje mi się pokrewną duszą, ale brakuje mi czasu lub, powiedzmy sobie szczerze, odwagi, by podejść do tej osoby i spróbować nawiązać przyjaźń. Widzimy, jak Ania szuka i buduje relacje nie tylko po przybyciu do Avonlea, ale także w czasie pracy w Queens.<br> Ta książka trafiła na listę moich ulubionych książek wszech czasów!;-)

Nieczęsto oceniam książki na pięć gwiazdek, ale kiedy zbliżałam się do końca tej lektury wiedziałam, że jest to ocena na jaką zasługuje ta powieść. Serię Ania z Zielonego Wzgórza czytałam już raz - ponad dwadzieścia lat temu. Mimo upływu czasu pamiętam, że ostatnią książkę z tej serii czytałam bardzo powoli i myślałam sobie: "Tak mi będzie smutno, że nie będę już mogła czytać o Ani". Kiedy kilka dni temu sięgnęłam po tę książkę, by przeczytać ją ponownie, już po kilku rozdziałach stwierdziłam, że to jak spotkanie ze starym przyjacielem. Ania była jeszcze bardziej zachwycająca, niż ją sobie przypominałam, ponieważ mam teraz córki, które podzielają jej "wyobraźnię", zamiłowanie do wielkich słów i radość życia. <br> Ania Shirley jest chyba jedną z najbardziej uroczych postaci, jakie kiedykolwiek powstały, głównie dlatego, że daleko jej do doskonałości. Popełnia błędy, tak jak my wszyscy, ale jej błędy są o wiele zabawniejsze niż moje własne odczucia, a ona sprawia, że dostrzegam wartość uczenia się na nich, śmiania się z nich i podążania dalej. Podobnie jak moja średnia córka, Ania nie jest letnia. Podoba mi się, że podchodzi do życia z entuzjazmem, mimo że przez dekadę nie należała do nikogo.<br> Podoba mi się również to, że Ania mówi wprost o tym, że chce, szuka i buduje przyjaźnie. Nawet teraz jestem niezdecydowany, niezręczny i rozproszony w budowaniu relacji. Mogę spotkać kogoś, kto wydaje mi się pokrewną duszą, ale brakuje mi czasu lub, powiedzmy sobie szczerze, odwagi, by podejść do tej osoby i spróbować nawiązać przyjaźń. Widzimy, jak Ania szuka i buduje relacje nie tylko po przybyciu do Avonlea, ale także w czasie pracy w Queens.<br> Ta książka trafiła na listę moich ulubionych książek wszech czasów!;-)

Ania z Zielonego Wzgórza zawsze będzie zajmować szczególne miejsce w mojej pamięci, ponieważ jest to jedna z najpiękniejszych i najwspanialszych historii, jakie kiedykolwiek czytałam. To coś, co można by czytać bez końca, nie męcząc się ani nie tracąc zainteresowania. Uwielbiałam każdy rozdział, każdy akapit, każdą linijkę, aż do najmniejszego szczegółu. To historia urocza, wzruszająca, rozrzewniająca, wyciskająca łzy z oczu. Innymi słowy - klasyk!<br> Ania jest taka kochana i sprawia, że inaczej patrzę na świat i chcę więcej używać wyobraźni, sprawia, że znów czuję się jak dziecko. Uwielbiam wszystkich bohaterów, a sposób pisania jest fantastyczny. Zakończenie sprawiło, że chcę przeczytać pozostałe części serii! Zamiast opowiadać o doskonałym słowie z doskonałym przebiegiem, ta książka oferuje bardzo realistyczną egzystencję, w której czytelnik spotyka się z wszelkimi emocjami. W niektórych miejscach trudno jest ukryć śmiech, a w innych łzy. <br> Osobiście bardzo bym się ucieszyła, gdyby książka zawierała więcej narracji na temat pierwszych dwóch lat życia Anne, a do kolejnych lat przejść od następnej książki, choć domyślam się, że wynika to z mojej własnej egoistycznej potrzeby lepszego zakończenia z Mateuszem. Ale z drugiej strony, wydaje mi się, że ta nieunikniona rzeczywistość życia sprawia, że książki odciskają się jeszcze głębiej w umyśle i pamięci. Tak czy inaczej, książka na zawsze pozostanie jedną z moich ulubionych.

Ania z Zielonego Wzgórza zawsze będzie zajmować szczególne miejsce w mojej pamięci, ponieważ jest to jedna z najpiękniejszych i najwspanialszych historii, jakie kiedykolwiek czytałam. To coś, co można by czytać bez końca, nie męcząc się ani nie tracąc zainteresowania. Uwielbiałam każdy rozdział, każdy akapit, każdą linijkę, aż do najmniejszego szczegółu. To historia urocza, wzruszająca, rozrzewniająca, wyciskająca łzy z oczu. Innymi słowy - klasyk!<br> Ania jest taka kochana i sprawia, że inaczej patrzę na świat i chcę więcej używać wyobraźni, sprawia, że znów czuję się jak dziecko. Uwielbiam wszystkich bohaterów, a sposób pisania jest fantastyczny. Zakończenie sprawiło, że chcę przeczytać pozostałe części serii! Zamiast opowiadać o doskonałym słowie z doskonałym przebiegiem, ta książka oferuje bardzo realistyczną egzystencję, w której czytelnik spotyka się z wszelkimi emocjami. W niektórych miejscach trudno jest ukryć śmiech, a w innych łzy. <br> Osobiście bardzo bym się ucieszyła, gdyby książka zawierała więcej narracji na temat pierwszych dwóch lat życia Anne, a do kolejnych lat przejść od następnej książki, choć domyślam się, że wynika to z mojej własnej egoistycznej potrzeby lepszego zakończenia z Mateuszem. Ale z drugiej strony, wydaje mi się, że ta nieunikniona rzeczywistość życia sprawia, że książki odciskają się jeszcze głębiej w umyśle i pamięci. Tak czy inaczej, książka na zawsze pozostanie jedną z moich ulubionych.