Molier - sylwetka autora

Pochodził z rodziny mieszczańskiej i choć ukończył studia prawnicze, nigdy nie zdecydował się na pracę w tym zawodzie. W 1643 roku Molière, razem z Magdaleną Bejart, założył w Paryżu Illustre Théâtre – wędrowną trupę teatralną. Ich zespół specjalizował się w wystawianiu zapomnianych średniowiecznych fars oraz włoskiej commedia dell’arte. Po bankructwie trupy Molière trafił do więzienia za długi, jednak po odzyskaniu wolności powrócił do swojego rzemiosła jako wędrowny aktor, aż w 1658 roku zespół ponownie osiadł w Paryżu. Sukces przyszedł w 1659 roku, kiedy wystawił komedię "Pocieszne wykwintnisie", która zdobyła sympatię samego króla Ludwika XIV.

Molière był przekonany, że teatr może uczyć, co odzwierciedlało się w jego pełnych różnorodności i artystycznych walorów komediach. Tworzył „wielkie komedie”, farsy, komedie heroiczne oraz komediobalety, łącząc tradycję rodzimej farsy z włoską commedia dell’arte i klasycznym komizmem nawiązującym do Arystofanesa i Plauta. Poprzez swoje utwory satyrycznie przedstawiał francuską obyczajowość XVII wieku, kpiąc z salonowej przesady ("Pocieszne wykwintnisie", 1659), niezrozumienia relacji rodzinnych ("Szkoła mężów", 1661; "Szkoła żon", 1662), hipokryzji dewotów ("Świętoszek", 1664), arystokratycznej pozy ("Don Juan", 1665) oraz snobistycznej pogardy dla uczciwości ("Mizantrop", 1666), czy też maniakalnego gromadzenia bogactw ("Skąpiec", 1668).

Jego twórczość przesiąknięta była głębokim humanizmem. Mimo odczuwanych goryczy i pesymizmu, Molière wierzył w siłę rozumu i zdolność przezwyciężania zła, opowiadając się za wolnością wyboru własnej drogi życia. Związał się z Armandą, córką Magdaleny Bejart. Odszedł podczas wystawiania "Chorego z urojenia" – na scenie, w trakcie czwartego spektaklu, podczas odgrywania roli Argana, przeżył zapaść i wkrótce potem zmarł. Początkowo odmówiono mu pochówku na zwykłym cmentarzu, ale dzięki interwencji arcybiskupa Paryża ostatecznie został pochowany na cmentarzu katolickim poza miastem, a później jego ciało przeniesiono na cmentarz Père-Lachaise w Paryżu.