Zimowy ogród

<p>To książka, która sprawia, że chcesz zatrzymać całe życie i pójść przytulić się do swojego męża i swoich dzieci, naprawdę mocno, nigdy nie puścić i powtarzać im w kółko jak bardzo ich kochasz i doceniasz! „Zimowy ogród” był momentami bolesny podczas czytania, ale to przede wszystkim piękna i ważna opowieść. Wciąż nie mogę uwierzyć, że to prawda.&nbsp;</p><p>Akcja „Zimowego ogrodu” rozgrywa się zarówno w czasach współczesnych, jak i w przeszłości w Rosji, w czasie II wojny światowej, podczas oblężenia Leningradu. Każda książka o tym wydarzeniu historycznym ma bardzo dużą szansę być jedną z najsmutniejszych książek (i o mój Boże, ta naprawdę zasługuje na ten tytuł). Milion rosyjskich cywilów zostało zagłodzonych lub powoli zamarzło na śmierć, gdy Hitler zdecydował, że powolne zabijanie ich wszystkich przez odcięcie dostaw żywności podczas brutalnej rosyjskiej zimy będzie bardziej opłacalne niż szybkie zabijanie ich bombami i artylerią. Kiedy już znaleźliśmy się w tamtych czasach, trudno było kiedykolwiek wrócić do teraźniejszości, ponieważ nie mogły się one równać pod względem głębi historii.</p><p>We współczesności „Zimowy ogród” opowiada o matce Anyi, która traci swojego wieloletniego męża oraz o jej córkach Meredith i Ninie. Siostry są tak różne, jak to tylko możliwe - Meredith wychowała dzieci, została i opiekowała się rodzinnym sadem jabłoniowym. Nina wyrobiła sobie nazwisko, zostając światowej sławy fotoreporterką. Meredith jest tam, gdy ich drogi ojciec choruje i umiera, a także jest tam świadkiem, jak ich matka całkowicie się rozpada.</p><p>To właśnie w tym momencie historii zaczęłam nie lubić Niny. Gdzie ona była? Cóż, wróciła do domu i na początku siostry były w sprzeczkach, gdy chodziło o decyzje dotyczące ich matki. Jednak przed śmiercią ich ojciec miał jedną prośbę. Przez lata Anya była utalentowaną gawędziarką. Jednak nigdy nie była związana ze swoimi córkami. Istnieje jedna ważna historia mająca swe miejsce w Leningradzie, którą Anya opowiadała przez lata, ale nigdy nie było końca tej opowieści. Ojciec Meredith i Niny chciał, aby ta historia została opowiedziana do końca.</p><p>Mieszanka fikcji historycznej i zwykłej fikcji okazała się mistrzowsko napisana i potwierdza duży talent KH. Książka doprowadziła mnie do wielu momentów płaczu, a jednak pod koniec czułam się zadowolona i pełna nadziei. To było moje doświadczenie z wszystkimi książkami Kristin Hannah do tej pory. „Zimowy ogród” ma tak wiele warstw, czytasz historię w historii, bajkę w bajce, życie w życiu, wspaniała sprawa.&nbsp;</p><p>W samym środku tak głębokiego cierpienia Anya przekazuje klasyczne prawdy dla kobiet wszystkich czasów i miejsc. Rozwijanie jej historii, poprzez akt opowiadania, jest inteligentnym narzędziem do ujawnienia motywacji i lekcji postaci. Wierzę, podobnie jak w przypadku bohaterek powieści, że to, jak postrzegamy tych, którzy byli nam najbliżsi w okresie kształtowania się i jak sprawiali, że czuliśmy się, kształtuje nas bardziej niż cokolwiek innego. Wierzę również, że w sposób nieunikniony przejmujemy wiele niuansów naszych rodziców, cech i dziwactw, których nie dostrzegamy w sobie.</p><p>Czytając, dochodzimy nie tylko do zrozumienia, ale i współczucia dla pozornie zimnej, niesympatycznej matki. Zdania "słowa mają znaczenie" i "nigdy nie jest za późno" przewijają się przez całą książkę. Poprzez historię Anyi, doświadczamy tragicznego wycinka historii i poznajemy odporność kobiet na przetrwanie (i zakopanie surowej prawdy). Przypomnienie, że tak naprawdę nigdy nie wiemy przez co przeszli lub przechodzą inni, bo tak łatwo oceniamy ich postępowanie.</p><p>Jeśli kiedykolwiek jakaś książka powinna zostać przerobiona na hitowy film, to powinien to być „Zimowy ogród”. Gdy ją czytałam, mogłam zobaczyć różne sceny rozgrywające się w mojej głowie. Co za niesamowita historia do przeczytania tej jesieni. „Zimowy ogród” to perfekcyjna powieść do czytania o tej porze roku, ponieważ zima wciąga, noce stają się coraz ciemniejsze i zimniejsze, a książka ma taki przytulny klimat. Jestem naprawdę pod wrażeniem.</p>

<p>Jestem ogromnie zafascynowany i czytam mnóstwo o II wojnie światowej i holokauście, ale ani razu nie czytałem nic z rosyjskiej perspektywy. Historia i oblężenie Leningradu były dla mnie bolesne, ale również absolutnie niesamowite. W tym czasie mężczyźni musieli opuścić swoje rodziny i pozostawić swoje kobiety i dzieci. To, przez co przeszły te kobiety i dzieci było absolutnie druzgocące. Głód, zimowe warunki… Wiele z nich nie przeżyło. Hannah daje szeroki wgląd w życie tych, głównie kobiet, dzieci i osób starszych w Leningradzie podczas oblężenia, którzy musieli walczyć o przetrwanie bezlitosnych, brutalnie zimnych zim bez ciepła i jedzenia.</p><p>Historia „Zimowego ogrodu” jest o pani o imieniu Anya, która dorastała w Leningradzie w tym okropnym czasie. Teraz mieszka w Ameryce z mężem, Evanem, i dwiema córkami, Meredith i Niną. Anya, bardzo zimna pani, opowiada swoim córkom bajkę, która w zasadzie jest skróconą wersją jej prawdziwej historii życia. SSpędza dużo czasu w swoim ogrodzie zimowym, gdzie panuje siarczysty mróz, co nie wydaje się Anyi przeszkadzać. Kiedy Evan choruje, na łożu śmierci wypowiada życzenie i każe Ninie obiecać, że Anya opowie im całą bajkę.... aż do końca. Książka przechodzi tam i z powrotem między współczesnością a życiem Anyi z powrotem w Leningradzie...... aż do końca opowieści. Nietrwałe spoiwo, które trzymało rodzinę na dystans, zniknęło i trzy kobiety muszą dowiedzieć się, jak żyć ze sobą, a co więcej, dotrzeć do sedna bajki, którą zawsze opowiada im matka. Wydaje się, że to jedyna radość, jaką ma ich matka, ale jest to też oczywiście bolesna historia.</p><p>„Zimowy ogród” to coś więcej niż tylko książka. To sugestywna, potężna międzypokoleniowa historia, która zabierze cię w niezapomnianą emocjonalną podróż. Chociaż jest to beletrystyka dla kobiet, to myślę, że również męska część odbiorców znajdzie w tutaj piękno i głęboki przekaz. Byłem zaintrygowany od samego początku książki, ale myślę, że niektórzy czytelnicy mogą uznać ją za powolną na początku, a także czuć się niepewnie co do sympatii do bohaterów. Ale ewolucja Meredith, Niny i Anyi jest częścią tego, co czyni ją tak wspaniałą lekturą. Hannah oddaje skomplikowaną dynamikę związków (matki i córki, siostry, męża i żony, kochanków) z autentycznością i przejmująco. Zwłaszcza przedstawienie małżeńskich zmagań Meredith po 20 latach spędzonych razem wydało mi się relatywne i realistyczne. Kobiety tak często stawiają swoje dzieci, partnerów, rodzinę, dom i pracę ponad siebie, a relacje małżeńskie mogą być łatwo zaniedbane z powodu monotonii codziennego życia. „Zimowy ogród” Kristin Hannah to wnikliwy i intymny portret nieprzemijającej siły kobiet, urzekająca saga rodzinna i epicka historia miłosna, która jest wciągająca od początku do końca. To historia rodziny, kraju, tragedii, poświęcenia, miłości i straty, ludzkiego cierpienia, przetrwania, żalu, przebaczenia i nadziei. Jest poruszająca, napisana lirycznie, ma dobre tempo, załamuje, ale i ostatecznie podnosi na duchu.</p>