Wyznania w.2

Święty Augustyn (354-430), uznawany za jednego z Ojców Kościoła, przeszedł niezwykłą duchową podróż. Początkowo zafascynowany manicheizmem, później zwrócił się ku neoplatonizmowi pod wpływem pism Plotyna. Jego życie duchowe doznało przełomu dzięki kazaniom biskupa Ambrożego, co doprowadziło go do nawrócenia na chrześcijaństwo i chrztu w roku 387. W 395 roku Augustyn został biskupem, gorliwie zwalczającym herezje. Jako wybitny filozof i teolog, Augustyn jest autorem wielu ważnych dzieł, spośród których "Państwo Boże" wyróżnia się swoim monumentalnym charakterem, a najbardziej osobiste "Wyznania" stanowią wyjątkowe świadectwo jego introspekcji. Jak podkreśla W. Tatarkiewicz, Augustyn wywarł znaczący wpływ na rozwój chrześcijańskiej filozofii, przeciwstawiając się klasycznemu greckiemu racjonalizmowi. Jego podejście było introspekcyjne, a wola i wiara miały dla niego większą wartość niż rozum. Augustyn postrzegał Boga jako byt nieskończony, podczas gdy świat interpretował jako działanie łaski Bożej, przekraczające nasze naturalne pojęcie. Filozofia Augustyna, szczególnie widoczna w "Wyznaniach", opierała się na głębokiej wierze w nadrzędność woli, miłości i łaski nad rozumem i doświadczeniem.