Wyspa Camino. Tom 1

Gdybym mógł zmienić tytuł, chyba zmieniłbym go na Anatomia napadu. Książka jest napisana bardzo rzeczowo - nie ma w niej nic porywającego ani ekscytującego. Zaczyna się od kradzieży pięciu jedynych w swoim rodzaju rękopisów F. Scotta Fitzgeralda z wnętrzności Biblioteki Firestone'a Uniwersytetu Princeton. Od tego momentu śledzimy codzienne (często minuta po minucie) życie złodziei i tych, którzy chcą ich odnaleźć i przywrócić rękopisy do ich domu. Książka podzielona jest na rozdziały, z których każdy opisuje poszczególne postacie i wydarzenia z dokładnością co do minuty.<br> <br> Rozdział otwierający "Skok", przybliża czytelnikom z bliska, jak rabusie zaplanowali robotę i jak wynieśli łup. "Księgarz" skupia się na Bruce'ie Cable, właścicielu popularnej księgarni na wyspie Camino na Florydzie, który kolekcjonuje rzadkie książki i mimo że ma wspaniałą francuską żonę, która handluje antykami, jest prawdziwym kobieciarzem. Po nim następuje "Werbunek", który przedstawia Mercer Manna, na wpół udaną pisarkę, a obecnie wykładowcę na Uniwersytecie Północnej Karoliny. Desperacko próbuje wyjść z pisarskiej niemocy, mając nadzieję na publikację i sprzedaż wystarczającej liczby książek, aby spłacić swoje ogromne kredyty studenckie i żyć jako pisarka.<br> <br> W dawnych czasach Mercer była częstym gościem na wyspie Camino i dlatego zna małe turystyczne miasteczko Santa Rosa, gdzie znajduje się księgarnia Bruce'a. Kiedy władze podejrzewają, że Bruce może być zamieszany w kradzież rękopisów, które są ubezpieczone na 25 milionów dolarów, Mercer zostaje uznana za idealnego "szpiega" i otrzymuje propozycję zbliżenia się do Bruce'a na tyle, by poznać jego sekrety. To, ile są gotowi zapłacić za jej usługi, jest niewiarygodne, ale ona zastanawia się, czy warto sprzedać swoją duszę jako donosicielka. Nawet jeśli uda jej się pokonać ten próg, czy ma to, czego jej potrzeba, by przekonać Bruce'a, że jest tylko ciekawską, tymczasową mieszkanką wyspy, która interesuje się starymi książkami? A co jeśli okaże się, że Bruce nie ma żadnych tajemnic?<br> <br> Od tego momentu historia rozwija się kawałek po kawałku, rozdział po rozdziale - zawsze w sposób głównie narracyjny, z niewielką ilością dialogów. Dla czytelników oznacza to brak obgryzania paznokci i balansowania na krawędzi, co może nie spodobać się tym, którzy domagają się wartkiej akcji (podobnie jak brak dramatu sądowego). Ale jak w przypadku każdego pisarza wartego swojej ceny, diabeł tkwi w szczegółach - i pod tym względem Grisham jest tak dobry, jak to tylko możliwe. Fascynującym było zobaczyć, jak zręcznie splata wszystkie kawałki historii, która buduje się do końca. A sam koniec, jak można się było spodziewać, pozostawia pole do popisu. Dobra robota!

Za każdym razem, gdy czytam książkę Johna Grishama, niezmiennie przypomina mi się, jak wspaniałym jest on gawędziarzem. Jego styl jest zwarty, bezpośredni i w punkt. Wciąga cię natychmiast. Nie przeczytałem 10 stron jego nowej książki "Wyspa Camino" i wiedziałem, że będę spędzać większość dnia koncentrując się na czytaniu. Dobra wiadomość jest taka, że było warto.<br> <br> "Każdej książce daję 100 stron i jeśli po pierwszej setce autor nie potrafi przykuć mojej uwagi, odkładam ją na bok. Jest za dużo dobrych książek żeby tracić czas na czytanie złych". Tej wystarczy dać tylko dziesięć stron.<br> <br> Zamiast skupiać się na prawnikach, celuje w świat księgarń, wydawnictw i pisarzy. Zaczyna się od zręcznej kradzieży pięciu manuskryptów Johna F. Fitzgeralda z bezpiecznego skarbca pod biblioteką Firestone w Princeton. Rękopisy trafiają na wtórny czarny rynek, a młoda pisarka, Mercer Mann, zostaje wynajęta, by pod przykrywką zbadać popularnego właściciela niezależnej księgarni i znanego handlarza rzadkimi okazami, o którym sądzi się, że ma lub wie, kto jest w posiadaniu rękopisów.<br> <br> Korzystanie z tła, które jest drugą naturą Grishama działa dobrze i zapewnia wartościowe ciekawostki w całej książce. Jak zwykle, Mercer jest w 100% zaangażowana w trudną sytuację, a my podążamy razem z nią. Fabuła rozwija się szybko i płynie dobrze. Proza Grishama jest łatwa do czytania i wciągnięcia się. Wraz z upływem stron historia coraz bardziej cię pochłania. Mimo że ta książka jest jedną z jego krótszych (nieco poniżej 300 stron), jest warta poświęcenia jej czasu.<br> <br> Ogólnie rzecz biorąc, Grisham wie, jak opowiedzieć historię, która sprawi radość swoim czytelnikom. Bardzo szanuje jego wsparcie dla niezależnych księgarń i delikatne aluzje do amazona.. Pytanie, które należy sobie zadać, to czy kiedykolwiek naprawdę czytałem złą książkę Grishama? Chociaż niektóre są lepsze niż inne, odpowiedź brzmi: nie. Wszystkie z nich były dobre, lepsze, lub najlepsze. Jeśli jesteście szczerzy, to pewnie kiwacie teraz głową. "Wyspa Camino" jest jedną z tych lepszych. Po prostu spróbujcie.

Gdybym mógł zmienić tytuł, chyba zmieniłbym go na Anatomia napadu. Książka jest napisana bardzo rzeczowo - nie ma w niej nic porywającego ani ekscytującego. Zaczyna się od kradzieży pięciu jedynych w swoim rodzaju rękopisów F. Scotta Fitzgeralda z wnętrzności Biblioteki Firestone'a Uniwersytetu Princeton. Od tego momentu śledzimy codzienne (często minuta po minucie) życie złodziei i tych, którzy chcą ich odnaleźć i przywrócić rękopisy do ich domu. Książka podzielona jest na rozdziały, z których każdy opisuje poszczególne postacie i wydarzenia z dokładnością co do minuty.<br> <br> Rozdział otwierający "Skok", przybliża czytelnikom z bliska, jak rabusie zaplanowali robotę i jak wynieśli łup. "Księgarz" skupia się na Bruce'ie Cable, właścicielu popularnej księgarni na wyspie Camino na Florydzie, który kolekcjonuje rzadkie książki i mimo że ma wspaniałą francuską żonę, która handluje antykami, jest prawdziwym kobieciarzem. Po nim następuje "Werbunek", który przedstawia Mercer Manna, na wpół udaną pisarkę, a obecnie wykładowcę na Uniwersytecie Północnej Karoliny. Desperacko próbuje wyjść z pisarskiej niemocy, mając nadzieję na publikację i sprzedaż wystarczającej liczby książek, aby spłacić swoje ogromne kredyty studenckie i żyć jako pisarka.<br> <br> W dawnych czasach Mercer była częstym gościem na wyspie Camino i dlatego zna małe turystyczne miasteczko Santa Rosa, gdzie znajduje się księgarnia Bruce'a. Kiedy władze podejrzewają, że Bruce może być zamieszany w kradzież rękopisów, które są ubezpieczone na 25 milionów dolarów, Mercer zostaje uznana za idealnego "szpiega" i otrzymuje propozycję zbliżenia się do Bruce'a na tyle, by poznać jego sekrety. To, ile są gotowi zapłacić za jej usługi, jest niewiarygodne, ale ona zastanawia się, czy warto sprzedać swoją duszę jako donosicielka. Nawet jeśli uda jej się pokonać ten próg, czy ma to, czego jej potrzeba, by przekonać Bruce'a, że jest tylko ciekawską, tymczasową mieszkanką wyspy, która interesuje się starymi książkami? A co jeśli okaże się, że Bruce nie ma żadnych tajemnic?<br> <br> Od tego momentu historia rozwija się kawałek po kawałku, rozdział po rozdziale - zawsze w sposób głównie narracyjny, z niewielką ilością dialogów. Dla czytelników oznacza to brak obgryzania paznokci i balansowania na krawędzi, co może nie spodobać się tym, którzy domagają się wartkiej akcji (podobnie jak brak dramatu sądowego). Ale jak w przypadku każdego pisarza wartego swojej ceny, diabeł tkwi w szczegółach - i pod tym względem Grisham jest tak dobry, jak to tylko możliwe. Fascynującym było zobaczyć, jak zręcznie splata wszystkie kawałki historii, która buduje się do końca. A sam koniec, jak można się było spodziewać, pozostawia pole do popisu. Dobra robota!

Przeczytałem wiele książek Johna Grishama, z pewnością nie wszystkie z jego ponad trzydziestu dzieł, ale wystarczająco dużo, aby wiedzieć, że jest to niesamowity pisarz. "Wyspa Camino" podąża za jego ogólnym schematem bezwysiłkowej prozy, prowokującej do myślenia historii i nieobraźliwych dialogów, formuły, która pozwala czytelnikom przyzwyczaić się do jego książek z obietnicą kolejnej wybitnej lektury. "Wyspa Camino" różni się nieco tym, że nie skupia się na taktyce sądowej. Zamiast tego, Grisham przedstawia kilka różnych spostrzeżeń z jego ogromnej wiedzy na temat historii literatury i stosowania poprawnych technik pisania. Mamy tu klasyczny pościg, oczywiście, z nieco zaskakującym zakończeniem. <br> <br> Mercer Mann, młoda pisarka cierpiąca na blokadę pisarską, zostaje wynajęta przez nieustraszonego detektywa z firmy ubezpieczeniowej, by zdobyć informacje o charyzmatycznym właścicielu księgarni. Nie ma pojęcia, jak się za to zabrać, ale są jej potrzebne pieniądze, by wyjść z długów, co ją niepokoi i pogłębia pustkę w głowie. O dziwo, wpada w oko dawnemu bibliofilowi, zdobywa potrzebne informacje o cennych manuskryptach skradzionych z Uniwersytetu Princeton i pomaga w rozwiązaniu sprawy. <br> <br> Wiele rzeczy w "Wyspie Camino" wydaje się nierealistycznych, a sam piszarz raczej nie udaje, że tak nie jest. Lekki humor w połączeniu z w Camino Island rzeczy nierealistycznych. Grisham nie stara się udawać, że tak jest. A ten lekki humor, w połączeniu ze świetnymi bohaterami, zapewnia zabawne doświadczenie. <br> <br> "Wyspa Camino" to powiew świeżego powietrza dla autora, którego książki pomału stawały się nudnawe. Nie sądzę, że to przypadek, iż główny bohater cierpi na pisarską niedole i przenosi się do nowego miasta, aby zacząć od nowa. W miarę jak Mercer angażuje się w społeczność pisarzy i odkrywa stare literackie perełki wraca jej natchnienie. Osobiście upatruje tu nawiązania do przypadku Grishama. <br> <br> Porównując "Wyspę Camino" z "Barem pod Kogutem", typowym dla niego thrillerem prawniczym, wydaje się, że w tym drugim mamy zanik pasji, sztampową fabułę i dziwne elementy, które mają dodać nieco oryginalności do książki. W przypadku wydanej w mniej więcej w tym samym czasie "Wyspy Camino" sprawy mają się zupełnie inaczej. Myślę, że ta powieść jest tym czego Grisham potrzebował od dłuższego czasu. To przypomnienie, że jego warsztat pisarski, to coś więcej niż prawo. <br> <br> Pozostaje zabrać się za kolejną część - "Wichry Camino", a wam polecić przeczytaną już przeze mnie "Wyspę Camino" :)

'Wyspa Camino' Johna Grishama zaczyna się od napadu (uwielbiam). Uniwersytet Princeton został obrabowany, a pięć oryginalnych rękopisów jedynych powieści F. Scotta Fitzgeralda zostało skradzionych. Rękopisy te, napisane ręcznie przez samego Fitzgeralda, wyceniane są na 25 milionów dolarów.<br> <br> W sprawę zaangażowanych jest wiele osób: Princeton, FBI i Elaine Shelby, reprezentująca nienazwanego klienta, który jest poważnie zainteresowany sprawą. Jednak po początkowych aresztowaniach zarówno manuskrypty, jak i zuchwali złodzieje, którzy je zabrali, znikają bez śladu. Wyczerpując inne tropy, Elaine zwraca się do Mercer Mann, walczącej pisarki z wyniszczającym długiem studenckim, aby przeniknęła na małą wyspę Camino na lato i sprowadziła rękopisy - i miejmy nadzieję, że zamieszanych w to oszustów - do domu.<br> <br> "Wyspa Camino" to bardzo zabawny thriller. W niczym nie przypomina thrillerów prawniczych, które Grisham zwykle pisze. Naprawdę doceniam, że spróbował czegoś nowego. Jest to świetna powieść o rzadkich książkach, pierwszych wydaniach, niezależnych księgarniach i autorach. Grisham przekazuje sporą dawkę wiedzy na temat pisania książek i przemysłu sprzedaży książek. Osobiście mam słabość do książek, które mają książki za swój temat. Ta opowiada o chorobliwej miłości do książek, która przejawia się w kupowaniu i ich gromadzeniu. Lecz przede wszystkim książek wyjątkowych np. które mają bardzo dużo lat albo tych, które trzymał w dłoni sam autor. Jak dużo ludzie są w stanie poświęcić, aby posiadać rzadki okaz książki? <br> <br> Bardzo podoba mi się klimat, który panuje na wyspie Camino. Oczarowała mnie biblioteka znajdująca się na niej. Autor za sprawą opisów sprawił, że czułam się, jakbym ją widziała.<br> <br> Wszystkie postacie w "Wyspie Camino" są zarówno wiarygodne, jak i możliwe do polubienia. Tempo książki jest szybkie i w rezultacie jest to szybka, łatwa i przyjemna lektura. Książka dla książkomaniaków, ale nie tylko ;)