Wszystko jest wojną. Rosyjska kultura strategiczna

Rosyjska kultura strategiczna pozostaje silnie związana z radziecką kulturą strategiczną. Władimir Putin kontynuuje politykę swoich poprzedników, opierających w nieproporcjonalnie dużym stopniu siłę państwa na czynniku militarnym, będącym najważniejszym instrumentem na arenie międzynarodowej. Władze na Kremlu w ciągu ostatnich dwóch dekad przeznaczyły na modernizacje armii ponad 300 miliardów dolarów, często kosztem innych dziedzin życia, takich jak edukacja, służba zdrowia czy polityka społeczna. Ważnym czynnikiem kształtującym rosyjską kulturę strategiczną pozostaje tzw. Syndrom oblężonej twierdzy. Kremlowska propaganda każdego dnia kieruje do swojego społeczeństwa przekaz, w myśl którego, Federacja Rosyjska pozostaje krajem otoczonym wrogami lub relatywnie nieprzyjaznymi narodami. Zgodnie z doktryną rosyjskiej doktryny strategicznej państwo tak wielkie powinno pozostawać samowystarczalne, tylko w ten sposób gwarantuje sobie suwerenność oraz zabezpieczenie stref wpływów. Utrzymywanie społeczeństwa rosyjskiego w stanie permanentnej niepewności i obawie przed potencjalnym atakiem NATO, rozumianego głównie jako Stany Zjednoczone, również pozostaje ważnym elementem rosyjskiej doktryny strategicznej od czasów Związku Radzieckiego.  

Marek Budzisz w książce „Wszystko jest wojną. Rosyjska kultura strategiczna” prezentuje szczegółową analizę w przedmiocie współczesnej rosyjskiej kultury strategicznej. Wojna w rozumieniu kremlowskich elit pozostaje najważniejszym instrumentem polityki międzynarodowej. Jednocześnie w Moskwie nieustannie ścierają się różne grupy interesów, które korygują bieżący kurs kremlowskich elit. Wszystko to składa się na nieprzewidywalność Rosji w oczach Europy i Stanów Zjednoczonych. Nieprzewidywalność, stanowi jeden z elementów rosyjskiej doktryny strategicznej.  

Marek Budzisz w książce „Wszystko jest wojną. Rosyjska kultura strategiczna” prowadzi błyskotliwą syntezę takich zagadnień jak:  

• Maskirowka i działania dezinformacyjne w rosyjskim myśleniu strategicznym, 
• Koncepcja wojny buntowniczej, 
• Strategiczna powściągliwość, czyli jak Rosja może wygrać w nowej zimnej wojnie. 
• Wadim Cymburski. U źródeł rosyjskiej doktryny państwowej i koncepcji stref wpływów w limitrofach. 
• Izolacja i rekonkwista. O strategii politycznej Rosji za czasów późnego Putina.
• Demograficzna pamięć Rosji, czyli o możliwości zatrzymania depopulacji. 
• Rosja w poszukiwaniu nowej idei państwowej. Nowoczesny konserwatyzm Aleksieja Millera i próba odbudowy rosyjskiej tradycji narodowej. 
• Czynniki instytucjonalne w historii Rosji – teoria Stefana Hedlunda.